ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 216

หลังรอโรงเหยียนปิดร้าน หมอเลี่ยวพลันเอ่ยต่อหลิงอวี๋หน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

“แม่นางหลิง การค้าดีมากล้นก็กลุ้มใจเหมือนกันหนา!”

“การค้าดียังกลุ้มอีกหรือเจ้าคะ? หมอเลี่ยว ท่านยุ่งหัวมึนไปแล้วรึ? ร้านอื่นการค้าไม่ดีถึงกลุ้มใจสิเจ้าคะ!”

หลี่ชุงพูดหยอกล้อ

หมอเลี่ยวถูมือยิ้มขมขื่น “วันนี้คนมาประจบอาจารย์ท่านมากหลาย ยาที่เรารับซื้อจวนขายเกลี้ยงแล้ว วันพรุ่งยังต้องเปิดร้านอีกจะเอาอันใดขายเล่า?”

หลิงอวี๋ได้ยินว่าหมอเลี่ยวกลุ้มใจเรื่องนี้ก็หัวเราะกล่าวว่า

“เรื่องเครื่องยาท่านมิต้องพะวง ข้าหารือกับเสี่ยวหาวแล้ว วันข้างหน้าเครื่องยาสมุนไพรโรงเหยียนหลิงก็จัดให้เขารับผิดชอบ! เขาจะส่งเครื่องยามาช้ากว่ากำหนด!”

“เจ้าหมอนี่ ตอนนี้คลั่งไคล้อยู่กับการค้าสมุนไพรเสียแล้ว!”

“ท่ามิเห็นหรือว่าวันนี้เขาก็มิได้มายกยอข้า? ก็ออกไปรับซื้อเครื่องยาให้ข้านั้นแล!”

หมอเลี่ยวฟังแล้วก็วางใจ พยักหน้ากล่าวคำ

“ได้ เครื่องยาสมุนไพรไม่มีปัญหา งั้นข้าก็วางใจแล้ว! แม่นางหลิงเจ้ายุ่งมาทั้งวันรีบกลับพักผ่อนเถิด!”

“อืม หมอเลี่ยว พวกท่านเก็บกวาดให้เสร็จแล้วรีบพักผ่อนหน่อยหนา!”

“หลี่ชุง ที่พักเจ้ากับครอบครัวเจ้าก็จัดการให้เรียบร้อยด้วย เครื่องนอนสัมภารมิพอก็ไปซื้อ มิต้องประหยัดเงินให้อาจารย์!”

หลิงอวี๋เอ่ยชี้แจง

ร้านยาเปิดกิจการวันนี้ หลี่ชุงกลัวยุ่งเกินรับมือจึงเรียกพี่ ๆ น้อง ๆ ของตนกระทั่งมารดาตัวเองก็เรียกมาช่วย

หลี่ชุงเห็นหลิงอวี๋นึกถึงเรื่องนี้อยู่ พลันเอ่ยว่า

“ท่านอาจารย์มิต้องจัดการหนาเจ้าคะ ท่านพ่อข้ายืมรถม้าแล้วสองคัน อีกเดี๋ยวก็มารับเรากลับแล้ว เช้าวันพรุ่งก็มาส่งเราอีกเจ้าค่ะ!”

“งั้นข้าให้ภัตตาคารจี๋เสียงห่อข้าวนิด ๆ หน่อย ๆ ให้เจ้าเอากลับ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันพวกเจ้ากลับบ้านก็จะได้ไม่ต้องทำอาหารอีก!”

หลิงอวี๋พูดแล้วสั่งให้หลิงซินวิ่งไปภัตตาคารจี๋เสียงเที่ยวหนึ่ง หลี่ชุงเพิ่งคิดปฏิเสธหลิงซินก็วิ่งไปเสียแล้ว

“คุณหนู หลี่ว์เซียงผู้นี้คือมหาบัณฑิตสอบชิงตำแหน่งขุนนางไตรภาค(1)ได้เจ้าค่ะ! แม้เป็นคนคร่ำครึไปหน่อย แต่สุจริตเที่ยงธรรมเจ้าค่ะ!”

ช่วงนี้หลิงซวนอยู่ร่วมกับหลิงอวี๋ รู้สึกว่าหลิงอวี๋จิตใจดีนัก ทั้งเข้ากันด้วยง่ายภายในใจยกเอาหลิงอวี๋เป็นเจ้านายเรียบร้อย

นางรู้ว่าก่อนหน้าหลิงอวี๋ซุ่มซ่าม เรื่องมากมายในเมืองรู้แค่ผิวเผิน พลันอธิบายเรื่องหลี่ว์เซียงที่ตนรู้ให้หลิงอวี๋อย่างกระตือรือร้น

แม้หลิงซวนคือนางกำนัลทำงานเบ็ดเตล็ดอยู่ในวัง แต่ตัวตนแบบนี้ก็เป็นความสะดวกประเภทหนึ่งเช่นกัน

ผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เหล่านั้นและพระสนมเอกคิดว่า ฐานะประเภทนี้ของพวกนางต่ำต้อย พูดไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ฉะนั้นหลิงซวนจึงรู้เรื่องซุบซิบตามตลาดละเอียดกว่า

หลิงอวี๋กำลังฟังนางเล่าเรื่องจริงภายในพวกนั้น พลันตกใจเหมือนตัวเองเก็บสมบัติได้ นี่มิใช่ผู้ชำนาญเรื่องซุบซิบหรือไร?

เอาเถอะ อนาคตถ้ามีอะไรไม่เข้าใจในแวดวงนี้จะถามหลิงซวนโดยตรงแล้วกัน!

การสอบขุนนางไตรภาค (三元及第) คือการสอบขุนนางภายใต้ระบบสอบของจักรวรรดิเดิม มี 3 ขั้น 1.解元 (เจียหยวน) ผ่านขั้นแคว้น 2.会元 (ฮุ่ยหยวน) ผ่านขั้นชาติ 3.状元 (จ้วงหยวน) ผ่านขั้นพระราชมณเฑียร