ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 241

“แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง...”

หลิงอวี๋หลับตาอย่างสิ้นหวังเมื่อเห็นหอกกำลังจะปักเข้าหว่างคิ้ว

แต่หลังจากนั้นไม่นานก็เกิดเสียงโลหะใส ๆ กระทบกันสามเสียง

หลิงอวี๋รู้สึกมีบางอย่างพันรอบเอวของตน พลางร่างทั้งตัวนางก็ถูกยกขึ้นลอยตัวแล้ว

นางรีบลืมตาพลันเห็นใบหน้ารูปงามของเซียวหลินเทียนปรากฏต่อหน้าตน

เขาใช้มือค้ำไม้เท้าพยุงร่างตัวเอง อีกข้างถือแส้

หลิงอวี๋กำลังถูกแส้ในมือเซียวหลินเทียนพันรอบ

หลิงอวี๋รีบเอี้ยวหัวมองมือสังหารคนนั้นพลันเห็นมือสังหารกำลังสู้กันอุตลุดกับคนผมเงินที่สวมหน้ากากอยู่

ต่อไป หลิงอวี๋เห็นจ้าวซวนกับเหล่าองครักษ์ของเสี่ยวหลินเทียนทยอยกันพุ่งเข้ามา

มือสังหารคนนั้นเห็นท่าไม่ดีจึงขว้างระเบิดควันพลางค่อย ๆ แกว่งกระโดดขึ้นสันกำแพง พวกเขาลอยขึ้นหายไปในความมืดทันใด

“ท่านอ๋อง นั่งเร็วเข้าพ่ะย่ะค่ะ!”

ลู่หนานเอาเก้าอี้ล้อของเซียวหลินเทียนมาแล้ว ขาของเซียวหลินเทียนยืนนานมิได้เลยกลับไปนั่งบนเก้าอี้ล้อ

หลิงอวี๋เห็นคนของตนทั้งหมดในลาน เวลานี้ก็ถอนหายใจโล่งอกไม่สนใจถามเซียวหลินเทียนว่าหาที่นี่พบได้อย่างไรก็พลันเอ่ยเรียก

“จ้าวซวน รีบไปช่วยทหารจู เป็นพวกเขาช่วยชีวิตข้าไว้!”

จ้าวซวนยิ้มตอบว่า “วางใจ ตอนนี้ข้างนอกคือคนของเราหมดแล้ว! พวกเขาไม่เป็นไรขอรับ!”

“ช่างเหล็กพวกนั้น...”

หลิงอวี๋นึกถึงเรื่องนี้อีกพลางเอ่ยเรียก “จ้าวซวนเจ้ารีบส่งคนไปปลอบขวัญพวกเขาเสีย อย่าปล่อยให้ความเข้าใจผิดฆ่าผิดคน!”

จ้าวซวนยิ้มตอบว่า “พระชายาวางใจ ยังมีแม่ทัพเฉินกับคนของอันเจ๋อมากับเรา และจางเหมยที่ท่านส่งไปแจ้งข่าวด้วยขอรับ พวกเขากำลังจำแนกคนขอรับ!”

บัดนี้หลิงอวี๋ถึงวางใจ

พูดเช่นนี้คือพวกจางเหมยหลบหนีได้สำเร็จ ฉะนั้นเซียวหลินเทียนจึงมาไวขนาดนี้น่ะสิ

“ท่านอ๋อง ท่านรู้หรือไม่ว่าเหมืองแห่งนี้ทำเรื่องอันใด?”

หลิงอวี๋เอ่ยถาม

เซียวหลินเทียนมองนางตอบเสียงแผ่ว “ตัวข้าเดามาบ้างแล้ว ไม่เช่นนั้น ไฉนจึงเรียกอันเจ๋อกับแม่ทัพเฉินมาเล่า!”

“หลิงอวี๋ เรื่องนี้เกี่ยวข้องวงกว้างมากนัก จำเป็นต้องใช้เวลาสืบหา!”

“หากจัดการไม่ดีก็จะเกิดหายนะคร่าชีวิต บัดนี้เจ้าทำเป็นไม่รู้สิ่งใดเถอะ!”

หลิงอวี๋เห็นเซียวหลินเทียนรอบคอบจริงจังเช่นนี้ก็พยักหน้าทันควัน

แม้ไม่ถามเรื่องเหมือง แต่เรื่องที่ตนถูกลักพาตัวมิถามคงมิได้

“ข้าแค่ใส่ยาสลบในน้ำแกงหน่อยเดียว หลับไปไม่กี่ชั่วโมงพวกเขาก็ฟื้นแล้ว!”

สีหน้าทหารมืดมัวทันใด จ้องหลิงอวี๋อย่างเหี้ยมเกรียมพลางตะโกน

“หญิงสารเลว… ข้าน่าจะฆ่าเจ้าซะตั้งแต่ที่เห็นเจ้า!”

องครักษ์ของเซียวหลินเทียนที่ยืนข้าง ๆ ได้ยินคำพูดนั้นก็ไม่รีรอตบหน้าทหารเฉาหนึ่งทีแน่วแน่

“กล้าดียังไงมาพูดต่อพระชายาของเรา!”

อันเจ๋อถลึงมองทหารเฉาอย่างรังเกียจ พลางเอ่ยต่อทหารจู

“อย่าสนใจเขา ความตายมาอยู่ตรงหน้าแล้วก็ปล่อยให้เขาลำพองสักสองสามประโยค… ทหารจู นำทางข้างหน้า!”

ทหารจูกับเถาเฉิงมิได้ถูกมัด ทั้งสองจุดไฟพลางนำทางข้างหน้า

สีหน้าทั้งสองเคร่งเครียดประปราย ในไม่ช้าก็พากลุ่มคนถึงหลุมแร่รกร้าง

“นี่คือเพลาเหมืองหมายเลขหนึ่ง…”

จูจวินกำหมัดแน่นพลางกล่าวเสียงหยาบ

“ท่านอ๋องอี้ ด้านใน… เป็นศพทั้งหมดพ่ะย่ะค่ะ! ล้วนคือคนที่ถูกฆ่าโดยมิชอบอยู่เหมืองช่วงหลายปีมานี้…”

มัดไพล่หลังรั้งคอ (五花大绑) เป็นวิธีการมัดแบบหนึ่ง โดยคล้องเชือกรั้งคอจากข้างหลังและนำเชือกที่เหลือมัดแขนสองข้างไพล่หลังไว้ ซึ่งทำให้คนถูกมัดขยับตัวยาก