ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 260

“จักเข้ามาเหตุใดมิเคาะประตูเล่า!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างโกรธ ๆ เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นชิวเหวินซวง

ความบูดบึ้งบนใบหน้าของเซียวหลินเทียนยังคงไม่ลดลง พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“เหวินซวง คราวหลังจะเข้ามาก็อย่าลืมเคาะประตูด้วย!”

“ท่านอ๋อง... พระชายาอ๋องอี้ก็อยู่หรือเจ้าคะ!”

ชิวเหวินซวงหน้าแดง พลางเอ่ยอย่างรวดเร็ว

“หม่อมฉันขอประทานอภัย เหวินซวงเสียมารยาท! ต่อไปหม่อมฉันจะจำไว้ว่าต้องเคาะประตูเพคะ!”

“หม่อมฉัน… ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะกลับมาใหม่เพคะ!”

แม้ว่านางจะบอกเช่นนี้ แต่เท้ากลับไม่ขยับแม้แต่น้อย นางถือสำรับอาหารไม่รู้ว่าควรจะเดินหน้าเข้าไปหรือถอยดี

หลิงอวี๋ถูกเซียวหลินเทียนกดลงบนหน้าอกของเขา นางได้กลิ่นอำพันทะเลจาง ๆ บนร่างกายของเซียวหลินเทียนเลยทีเดียว

นางได้ยินว่า แม่ดอกบัวขาว(1)ชิวเหวินซวงมา!

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าเหตุใดเซียวหลินเทียนถึงต้องเล่นละครกับตนก็ตาม!

แต่เมื่อนึกถึงที่ชิวเหวินซวงหลงใหลเซียวหลินเทียนมาโดยตลอด หลิงอวี๋ก็อยากจะแกล้งขึ้นมา

นางจงใจบิดเอว พลางเอ่ยเสียงรำคาญใจ

“ท่านอ๋อง ให้นางไปสิเพคะ! ไม่เคยเห็นนางรับใช้ที่ไม่เข้าใจกฎเกณฑ์เช่นนี้มาก่อนเลย มีอย่างที่ไหนเข้ามาในห้องของนายโดยไม่เคาะประตู!”

“ท่านอ๋อง ท่านอ๋องตามใจนางมากเกินไป! นางถึงมีนิสัยได้คืบจะเอาศอกเช่นนี้!”

ชิวเหวินซวงลอบขมวดคิ้ว แต่มองเซียวหลินเทียนอย่างคาดหวัง ยังคิดว่าเซียวหลินเทียนจะดุหลิงอวี๋

ไหนเลยจะคิดว่าเซียวหลินเทียนจะเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองนาง พลางเอ่ยอย่างใจเย็น

“เหวินซวง เจ้าออกไปก่อนเถอะ!”

ทันทีที่ถูกเซียวหลินเทียนบอกเช่นนี้ ต่อให้ชิวเหวินซวงจะไม่รู้ว่าสิ่งใดควรไม่ควรก็ไม่กล้าอยู่ต่อแล้ว

นางรีบถอยออกไป พลางเอ่ยเสียงเบา

“ขอประทานอภัยเพคะ ท่านอ๋อง เหวินซวงเสียมารยาทแล้ว! เหวินซวงจักออกไปประเดี๋ยวนี้เพคะ!”

ทันทีที่ชิวเหวินซวงออกไป ดวงตาที่กลั้นไว้ก็เป็นสีแดง ยื่นสำรับอาหารให้ลู่หนาน พลางเอ่ยอย่างทั้งอายทั้งหงุดหงิดทั้งเสียใจ

“พี่ลู่หนาน เหตุใดพี่ไม่บอกข้าว่าพระชายาอยู่ข้างใน ทำให้ข้าต้องอับอาย…”

ชิวเหวินซวงจ้องลู่หนานอย่างดุร้าย จากนั้นก็ปิดหน้าแล้ววิ่งหนีไป

ลู่หนานประหลาดใจ ท่านอ๋องกับพระชายาทำอะไรอยู่ข้างในหรือ?

เหตุใดชิวเหวินซวงถึงดูเสียใจเช่นนี้!

“ฝังเข็มให้ข้าเถอะ! เจ้าอยู่ในเรือนของข้านานมากมิได้! จักมีคนสงสัยเข้า!”

เซียวหลินเทียนเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา เขาต้องหาโอกาสกำจัดพวกสายลับในตำหนักนี้ให้ได้!

มิฉะนั้นคราที่หลิงอวี๋มารักษาขาของตนเอง ก็จะต้องทำตัวเหมือนโจรตลอด!

หลิงอวี๋พยักหน้า แล้วเริ่มฝังเข็มให้เซียวหลินเทียน

คราวนี้เซียวหลินเทียนรู้สึกได้ถึงกระแสอุ่น ๆ ที่ไหลไปตามจุดที่หลิงอวี๋ทำการฝังเข็ม มันสบายมาก

หลังจากการรักษาแล้ว หลิงอวี๋เพิ่งถอนเข็มเงินออกไป ก็มีคนบุกเข้ามาในห้องตำรา

จ้าวซวนนั่นเอง!

เขาเร่งรีบเดินเข้ามา พลางเอ่ยอย่างเคร่งขรึม

“ท่านอ๋อง ท่านอดีตเสนาบดีถูกส่งตัวกลับมาแล้ว! ไปถึงจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“ส่งมา?”

หลิงอวี๋ได้ยินสิ่งอ่อนไหวเช่นนี้ก็ตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง

“เกิดเรื่องอันใดขึ้นกับท่านปู่ของข้า? เหตุใดต้องส่งกลับมา?”

ดอกบัวขาว หมายถึงคนที่มีพฤติกรรมข้างนอกสุกใสข้างในเป็นโพรง)