ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 286

“กวนอิ่ง อย่าเสียมารยาท!”

ท่านกวนเอ้อร์เห็นว่ากวนอิ่งยิ่งพูดก็ยิ่งคุมไม่รู้เรื่อง จึงขัดจังหวะนางด้วยใบหน้านิ่ง

“ข้าพูดอะไรผิดไปหรือ?”

กวนอิ่งไม่สนใจการขัดขวางของท่านกวนเอ้อร์ ไม่สามารถตีหลิงอวี๋ได้ แต่ก็ไม่สามารถอับอายกลับไปได้นี่?

นางยิ้มเยาะพลางเอ่ย

“ลุงรองหรือว่าพูดความจริงก็ผิดหรือเจ้าคะ?”

“ท่านอ๋องผู้สง่างามศักดิ์ศรียังไม่เท่าพ่อบ้านตระกูลกวน ก็ไม่ต้องเป็นท่านอ๋องแล้ว!”

พ่อบ้านเหออยู่ด้านข้างได้ยินเข้าก็ยืดอย่างค่อนข้างภูมิใจ มองไปทางเซียวหลินเทียนด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม

หลิงอวี๋หน้านิ่ง

กวนอิ่งทำให้ตนเองลำบากก็ยังพอว่า แต่เพราะเซียวหลินเทียนมาที่นี่เพื่อตนเอง นางจะทนเห็นเซียวหลินเทียนถูกทำให้อับอายได้เยี่ยงไร!

เซียวหลินเทียนเป็นผู้ชาย และเป็นท่านอ๋องด้วย การโต้เถียงกับนางผู้หนึ่งมันคือการลดตัว!

นางเป็นผู้หญิง เรื่องการโต้เถียงปล่อยให้เป็นหน้าที่นางเถิด!

“ศักดิ์ศรีของคุณหนูใหญ่กวนหมายถึงมีเงินมากแค่ไหนหรือ?”

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ “กบในกะลาก็ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นหรอก!”

“คุณหนูกวน เจ้าลองให้พ่อบ้านเหอไปเดินเล่นรอบ ๆ เมืองหลวงดูสิ!

“มาดูกันว่าพ่อบ้านเหอพกเงินหนึ่งแสนแปด จะสามารถเข้าไปในวังได้หรือไม่?”

“มาดูกันว่าเขาเห็นเจ้าหน้าที่ราชสำนักแล้วจะต้องจะคุกเข่าลงขอร้องอย่างว่าง่ายหรือไม่!”

คำพูดยาวเหยียดของหลิงอวี๋ทำให้พ่อบ้านเหอสีหน้ามืดครึ้มลง

ท่านกวนเอ้อร์จ้องพ่อบ้านเหออย่างดุร้าย พ่อบ้านเหอถูกสายตาดุร้ายของเขาจ้องมองก็รู้สึกผิดในใจ

เขาเองก็รู้ด้วยว่า หากที่กวนอิ่งพูดเรื่องไร้สาระ ไปทำลายเรื่องสำคัญที่ช่วยชีวิตนายท่านไว้ ฮูหยินใหญ่กวนกับฮูหยินกวนไม่มีทางปล่อยตนไปแน่

“คุณหนูใหญ่ เราไปกันก่อนเถิดขอรับ!”

พ่อบ้านเหอเขารีบดึงคุณหนูใหญ่กวนออกไป

กวนอิ่งเห็นว่าท่านกวนเอ้อร์พาคนมาไม่น้อย กลัวว่าหากยังเถียงกันต่อไป จะถูกท่านกวนเอ้อร์บังคับให้ส่งพวกเขากลับเหมือนครั้งที่แล้ว

เมื่ออยู่ในสถานการณ์ลำบากย่อมต้องยอมลดราวาศอกได้ กวนอิ่งจึงฟาดแส้ใส่พ่อบ้านเหอด้วยความโกรธ กระทืบเท้าอย่างแรง ขึ้นม้าแล้วจากไป

หลิงอวี๋ เจ้ารอข้าก่อนเถิด เจ้ามาวันนี้ก็อย่าได้คิดจะกลับไปอีก!

อีกประเดี๋ยว ข้าจะทำให้เจ้าคุกเข่าประจบเอาใจต่อหน้าข้า!

แม้แต่เซียวหลินเทียนก็ไม่สามารถปกป้องเจ้าได้!