ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 404

เซียวหลินเทียนกำลังอ่านหนังสือในห้องตำรา ครั้นแล้วจ้าวซวนก็เดินเข้ามา

“ท่านอ๋อง…วันนี้มีแม่นมขาเป๋มาหาชิวเหวินซวง! หลังจากนั้นชิวเหวินซวงก็ออกตำหนักอ๋องอี้…นางเดินเตร่บนถนนตั้งหลายรอบ!”

“คนของกระหม่อมคลาดกับนาง!”

เซียวหลินเทียนผงะไปชั่วขณะ สีหน้าพลันเคร่งขรึมขึ้น

สามารถสลัดการสะกดรอยคนของจ้าวซวนได้ ชิวเหวินซวงผู้นี้ช่างไม่ธรรมดา!

“แล้วแม่นมขาเป๋คนนั้นคือผู้ใด? พวกเจ้ามิได้คลาดกับนางเหมือนกันใช่ไหม?”

เซียวหลินเทียนเอ่ยถาม

จ้าวซวนเริ่มหน้าแดง กล่าวเจื่อน ๆ ว่า

“เป็นความประมาทของกระหม่อม… คนของกระหม่อมมุ่งเป้าแค่ชิวเหวินซวงจึงละเลยแม่นมผู้นี้ไปพ่ะย่ะค่ะ!”

“พอเขาคิดขึ้นได้ก็หาแม่นมผู้นี้ไม่เจอเสียแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนจ้องจ้าวซวนดุดัน และระงับความโกรธไว้มิได้อีก

“จ้าวซวน ตอนเหตุการณ์ท่านกวนเอ้อร์ก็ละเลยจนเกิดความผิดพลาดใหญ่หลวง! ตอนนี้ยังทำพลาดเช่นนี้อีก!”

“หรือจะให้พวกเราถูกคนลอบสังหารตายหมดก่อน พวกเจ้าถึงจะตื่นตัวรึ?”

จ้าวซวนคุกเข่าลงข้างเดียวอย่างละอายพลางเอ่ยขอรับโทษ

“ท่านอ๋อง… กระหม่อมส่งคนไปค้นหาแล้ว และจะสืบตัวตนแม่นมผู้นี้โดยเร็วที่สุดพ่ะย่ะค่ะ!”

“ได้โปรดท่านอ๋องให้โอกาสกระหม่อมอีกครั้ง หากกระหม่อมทำพลาดอีก กระหม่อมยอมรับการลงโทษพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธ เอ่ยเสียงทุ้มลึก

“ลุกเถอะ! แม้ทำพลาด! แต่วันนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้อะไรเลย!”

“ชิวเหวินซวงสลัดคนของเจ้าได้ และนี่ไม่ใช่สิ่งที่นางรับใช้ทั่วไปจะทำได้!”

“ระวังให้มาก กำลังคนมิมากพอก็ส่งหลาย ๆ คนไปจับตาดูเสีย!”

จ้าวซวนลุกขึ้นพลางกล่าวเสียงทุ้ม “พ่ะย่ะค่ะ! ท่านอ๋อง กระหม่อมก็รู้สึกว่าชิวเหวินซวงน่าสงสัยมากเช่นกัน!”

“คนของเราล้วนเคยฝึกปรือ! เดิมทีคนธรรมดามิสามารถพบการสะกดรอยของพวกเขา! และชิวเหวินซวงก็มิสามารถพบได้เช่นกัน!”

“ตระกูลอู๋หลบหนีอย่างผลุนผลัน แต่ถูกทหารที่ท่านอ๋องเฉิงพามาจับได้ระหว่างทาง ทั้งหมดโดนคุมตัวกลับเมืองหลวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนยิ้มเย็นชา “เงินแค่หลายแสนตำลึง? พวกเขายึดเหมืองตั้งหลายปี ไฉนมีน้อยเช่นนี้!”

ขณะเซียวหลินเทียนกำลังพูด จู่ ๆ หัวใจก็สั่นไหว “ด้านองค์ชายคังรู้เรื่องนี้หรือยัง?”

จ้าวซวนพยักหน้า “น่าจะรู้แล้วพ่ะย่ะค่ะ วันนี้ได้ยินแต่เช้าว่าองค์ชายคังไปแสดงความคิดเห็นกับองค์จักรพรรดิว่าในเมื่อยังขุดเหมืองได้ เช่นนั้นก็ส่งคนไปรับช่วงขุดและสร้างอาวุธต่อที่เหมือง!”

“องค์ชายคังหมายยึดกิจราชการชิ้นนี้ แต่ฝ่าบาทมิได้ออกความเห็นทันที!”

เซียวหลินเทียนมิได้ไปราชสำนักตั้งแต่โดนลอบฆ่า ครั้นได้ฟังถ้อยคำนี้ก็พลันกล่าว

“เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้ ตัวข้าจะกลับไปราชสำนัก! ข้าจักมิถูกคนลืมและถูกขังในเรือนอีก!”

โครงการฟื้นฟูเหมืองและย่านการค้าล้วนเป็นกำไร และองค์ชายเว่ยก็ได้รับกิจราชการฟื้นฟูย่านการค้าไปแล้ว!

หากองค์ชายคังฉวยกิจราชการเหมืองได้ นั่นก็มิใช่ฉวยงานที่ได้กำไรไปด้วยหรอกหรือ?

เซียวหลินเทียนหมายทวงคืนกิจราชการฟื้นฟูย่านการค้าโดยมิสนคุณธรรมอีกต่อไป