ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 468

ฟ้าสว่างแล้ว

คนของตำหนักอ๋องอี้ออกค้นหาตลอดทั้งคืน แต่ก็ยังมิพบหลิงซิน

เป็นครั้งแรกที่เรือนบุหงาไร้เสียงหัวเราะ บนใบหน้าของทุกคนมีแต่ความหนักใจ

เดิมทีหลิงเยวี่ยจะไปจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วน แต่ยังหาหลิงซินมิพบ หลิงอวี๋จะวางใจปล่อยเขาออกไปได้เยี่ยงไร?

นางจึงให้พี่น้องฉีเต๋อพาเขากลับเข้าไปเขียนอักษรกันในเรือน

แม่นมลี่ไปทำอาหารเช้าให้ทุกคน เดิมทีหลิงอวี๋มิอยากให้นางทำ เตรียมไว้แล้วว่าจะให้คนซื้ออาหารจากข้างนอกมา

แต่พอนึกถึงว่าบางทีการทำอะไรยุ่ง ๆ อาจทำให้แม่นมลี่หยุดคิดมากได้ จึงมิได้ห้ามนาง

กระทั่งแม่นมลี่เตรียมอาหารเช้าเสร็จ แม้ว่าทุกคนจะไม่รู้สึกอยากอาหาร แต่นึกถึงว่าแม่นมลี่เตรียมไว้แล้ว หากไม่กินคงจะรู้สึกผิดกับแม่นม จึงเดินไปที่โต๊ะด้วยกัน

“พระชายา… มีคนส่งขนมกล่องหนึ่งมาให้พระชายาเจ้าค่ะ!”

จู่ ๆ เสียงของแม่นางซุนที่อยู่ห้องครัวก็ดังมาจากข้างนอก

หลิงอวี๋ลุกออกไปดูอย่างสับสน

แม่นางซุนถือกล่องหนึ่งกล่อง ยิ้มพลางเอ่น “บ่าวเพิ่งไปจ่ายตลาดกลับมา เจอกับบุรุษผู้หนึ่งที่หน้าประตู เขาบอกว่าขนมนี้สำหรับพระชายาเจ้าค่ะ!”

“เขามีธุระยุ่งอยู่ จึงให้บ่าวเอาเข้ามาให้พระชายาเจ้าค่ะ!”

หลิงอวี๋มองกล่องนั้น เห็นมันดูปกติธรรมดาจึงรับมา

“ขอบคุณเจ้า!”

“พระชายาเกรงใจบ่าวเกินไปแล้ว!”

แม่นางซุนเพิ่งจะเดินไป เซียวหลินเทียน จ้าวซวนและจูเผิงก็มาพร้อมกัน

“มีข่าวหลิงซินบ้างหรือไม่?”

ทันทีที่เห็นพวกเขาหลิงอวี๋ก็เอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“ยังมิพบที่อยู่ของหลิงซินเลย แต่พวกเราพบว่าเมื่อคืนเลี่ยวซงหัวหน้าผู้คุ้มกันของกวนอิ่งมิได้กลับตำหนักองค์ชายคัง!”

จ้าวซวนรายงาน “ขณะนี้กำลังสืบหาการเดินทางของเลี่ยวซงอยู่ขอรับ คงได้ข่าวในอีกไม่นาน!”

เวลานี้ แม่นมลี่ก็เรียกหลิงเยวี่ยให้ไปกินอาหารเช้า ทันทีที่เขาเห็นหลิงอวี๋ถือกล่องอยู่ในมือ ก็ตะโกนขึ้นมา

“ท่านแม่ขอรับ ท่านแม่ซื้อของอร่อยอะไรมาให้ข้าหรือ?”

หลิงอวี๋ถึงได้นึกถึงกล่องขึ้นมาได้ นางคิดว่านี่คือขนมที่เกิ่งเสี่ยวหาวให้คนเอามาส่งให้หลิงเยวี่ย จึงส่งมันให้หลิงเยวี่ย

ข้างในกล่องนั้นมีหูเปื้อนเลือดอยู่คู่หนึ่ง บนนั้นมีต่างหูที่นางมอบให้หลิงซินอยู่ด้วย!

“สวรรค์… นี่มันต่างหูของหลิงซินมิใช่หรือ? อาจารย์… หรือว่า… หรือว่า…”

หลิงซวนก็มองอย่างสงสัยเช่นกัน พอได้เห็นเข้าก็กรีดร้องออกมาอย่างตกใจ

เซียวหลินเทียน จ้าวซวนและจูเผิงเห็นว่าพวกนั้นมีท่าทีแปลก ๆ จึงเดินเข้ามาอย่างสงสัย พอเห็นสิ่งที่อยู่ในกล่อง ทั้งสามคนก็ตกตะลึง!

ในเรือนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง ทุกคนที่เห็นหูในกล่องนั้นต่างพากันตกตะลึง!

แม้ว่าเซียวหลินเทียน จ้าวซวนและจูเผิงจะผ่านการนองเลือดในสนามรบมาแล้ว แต่นั่นมันอยู่ในสนามรบ มันมีโอกาสที่จะได้รับบาดเจ็บกันได้ และฉากนองเลือดทั้งหมดก็เห็นอยู่แล้ว

แต่พวกเขามิเคยคิดฝันเลยว่า ใต้หล้านี้จะมีคนที่โหดร้ายเช่นนี้!

“นี่มันยังเป็นมนุษย์อยู่หรือไม่? มีเพียงสัตว์เดรัจฉานเท่านั้นที่กระทำเรื่องเช่นนี้ได้!”

จูเผิงด่าขึ้นมาเป็นคนแรก เวลานี้ในใจเขามีเพียงความรู้สึกผิดอย่างมาก

เมื่อวานตอนที่หลิงอวี๋ไปที่เรือนริมวารีเพื่อขอความช่วยเหลือ เขายังบอกอยู่เลยว่าแค่นางรับใช้คนหนึ่งหายไป มิจำเป็นต้องรีบร้อนตามหาก็ได้!

ไหนเลยจะคิดว่า นางรับใช้นามหลิงซินผู้นี้เพียงคืนเดียวก็มิได้กลับมาอีกแล้ว!

สิ่งที่กลับมาในบัดนี้กลับเป็นหูคู่หนึ่ง!