ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 470

“เจ้าดูเอาเองเถิด!”

จูเผิงทนมิได้ที่จะพูด พลางหันไปด้านข้างด้วยความหดหู่

“จดหมายอะไร?”

แต่เซียวหลินเทียนรอมิไหว จึงเอ่ยถามไปตรง ๆ

ลู่หนานส่งจดหมายให้เซียวหลินเทียนอย่างรวดเร็ว ส่วนตนก็เดินไปที่หน้ากล่องอย่างอยากรู้อยากเห็น พอมองปราดเดียว ลู่หนานก็เข้าใจว่าเหตุใดสีหน้าของทุกคนจึงดูเคร่งขรึมนัก

เซียวหลินเทียนหยิบจดหมายออกมา ในจดหมายนั้นเขียนไว้เพียงบรรทัดเดียว

“หลิงซินอยู่ในทุ่งหญ้าตรงหัวสะพานของตระกูลกวน!”

“จ้าวซวน!”

ขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังจะให้จ้าวซวนอ่านจดหมายนี้ ก็มีองครักษ์คนหนึ่งวิ่งเข้ามา

“ท่านอ๋อง มีข่าวจากทางพี่เฉาพ่ะย่ะค่ะ บอกว่าเห็นเลี่ยวซงหัวหน้าผู้คุ้มกันของกวนอิ่ง เขาเพิ่งเข้าไปในทุ่งหญ้าที่หัวสะพานของตระกูลกวนพ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนมิสนใจแล้วว่าคนส่งจดหมายเป็นผู้ใด ข่าวทั้งสองเป็นการยืนยันความถูกต้องแล้ว

“ไปที่หัวสะพานกันเถอะ! จูเผิง เจ้าไปหาแม่ทัพเฉิน! ให้เขาพาคนมาด้วย!”

“พ่ะย่ะค่ะ!” จูเผิงรีบไปทันที

“ข้าไปด้วย!” หลิงอวี๋ปิดกล่องแล้วยื่นให้หลิงซวนเอาไปด้วย

นี่คือหลักฐานในการกระทำผิด!

วันนี้นางจะต้องทวงความยุติธรรมให้กับหลิงซินให้ได้

กระทั่งพวกเขามาถึงที่หัวสะพาน แม่ทัพเฉินก็พานักการมาด้วยเช่นกัน

เฉาอี้ให้องครักษ์ของเซียวหลินเทียนปิดล้อมทุ่งหญ้าเอาไว้แล้ว

เซียวหลินเทียนเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้แม่ทัพเฉินฟังคร่าว ๆ

จากนั้น หลิงซวนก็เอากล่องนั้นมาให้

เมื่อแม่ทัพเฉินเห็นเข้าก็ตกใจมากจนพูดมิออก

“ท่านอ๋อง… ต้องส่งคนไปรายงานองค์ชายคังหรือไม่? หากเข้าไปค้นกันเช่นนี้...”

ยังมิทันที่แม่ทัพเฉินจะพูดจบ เซียวหลินเทียนเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม “เข้าไปค้นเดี๋ยวนี้เลย หากมีเรื่องอันใดข้ารับผิดชอบผลที่ตามมาเอง!”

“หากแม่ทัพเฉินกลัวทำให้องค์ชายคังขุ่นเคือง เช่นนั้นก็รออยู่ข้างนอกไปก่อน! จูเผิง เข้าไป!”

จูเผิงรู้สึกผิดอย่างมากต่อการตายของหลิงซิน เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็มิพูดพร่ำทำเพลง ชักดาบนำหน้าบุกเข้าไปทันที

ทุ่งหญ้าเป็นสถานที่เลี้ยงม้าของตระกูลกวน เมื่อตระกูลกวนล่มสลาย ที่นี่ก็กลายเป็นสถานที่ที่พวกผู้คุ้มกันของกวนอิ่งอาศัยอยู่

เลี่ยวซงทรุดเข่าลงกับพื้นทันที เขายังมิยอมแพ้ แกว่งมือไปทางใบหน้าของจ้าวซวน

จ้าวซวนกระโดดหลบ แล้วพลิกมือแทงเลี่ยวซงที่สะบัก

เลี่ยวซงรู้สึกเจ็บที่ไหล่ แล้วทิ้งดาบลงกับพื้น

บัดนี้ พวกผู้คุ้มกันของกวนอิ่งถูกองครักษ์ของเซียวหลินเทียนจับไว้หมดแล้ว

ผู้ค้มกันคนหนึ่งตัวสั่นพลางตะโกนขึ้นมา “ใต้เท้า มิเกี่ยวกับพวกเราขอรับ...”

“ผู้ที่ฆ่านางรับใช้และทารุณนางคือเลี่ยวซง… พวกเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ เลย! ใต้เท้าโปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถิด!”

ทารุณ?

พอหลิงอวี๋ที่ตามหลังเข้ามาได้ยินคำนี้ ในหัวก็มีเสียงดังขึ้นมา

หลิงซินเพิ่งจะอายุสิบสองปี!

ไอ้เดรัจฉานผู้นี้!

การตัดหูของหลิงซินนั้นโหดร้ายมากพอแล้ว ยังกล้าทารุณนางอีกหรือ?

ดวงตาของหลิงอวี๋แดงขึ้นมาทันที นางก้าวเข้าไปทีละก้าว...