ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 471

ทันทีที่จ้าวซวนเห็นหลิงอวี๋เข้ามา ก็กลัวว่าเลี่ยวซงจะทำร้ายหลิงอวี๋ จึงตัดเอ็นที่มืออีกข้างของเลี่ยวซงไปเสีย

เลี่ยวซงส่งเสียง อดกลั้นไม่กรีดร้องออกมา

“ข้าจักถามเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลิงซินอยู่ที่ใด?”

คำพูดของหลิงอวี๋แทบจะลอดไรฟันออกมา

เลี่ยวซงมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา แล้วหันไปด้านข้างพลางเอ่ยอย่างดูถูกเป็นอย่างมาก

“ข้าเป็นคนขององค์ชายคัง หากพวกเจ้ากล้าแตะต้องข้า องค์ชายคังไม่มีทางปล่อยพวกเจ้าไปแน่!”

หลิงอวี๋หันไปมองผู้คุ้มกันที่ทรยศเลี่ยวซงเมื่อครู่นี้ “หลิงซินอยู่ที่ใด?”

ผู้คุ้มกันมองไปที่เลี่ยวซงอย่างลังเล คำพูดของเลี่ยวซงทำให้ใจเขาเกิดความหวังริบหรี่

ขอเพียงไม่บอกที่อยู่ของนางรับใช้ผู้นั้น แล้วยืนหยัดรอไปจนกว่าองค์ชายคังจะมา ทุกอย่างก็จะเรียบร้อยใช่หรือไม่?

หลิงอวี๋เห็นว่าเขาไม่พูดอะไร ใบหน้าก็มืดมน พลางหยิบมีดผ่าตัดออกมา

ขณะที่ทุกคนยังมิได้สติ หลิงอวี๋ก็ก้าวไปคว้าหูของเลี่ยวซงไว้...

ยกมีดขึ้นแล้วหูข้างหนึ่งของเลี่ยวซงก็ถูกหลิงอวี๋เฉือนออกมา เลือดสด ๆ ไหลอาบลงมาจากหูของเลี่ยวซง

จนกระทั่งเห็นปลายมีดของหลิงอวี๋มีหูของตนอยู่ เลี่ยวซงถึงได้รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา

เซียวหลินเทียน จ้าวซวนและพวกองครักษ์คนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าหลิงอวี๋จะลงมือเร็วถึงเพียงนี้!

แต่นอกจากนักการของแม่ทัพเฉินแล้ว ก็ไม่มีใครรู้สึกว่าหลิงอวี๋โหดร้ายเลย

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะ ถือมีดเดินไปตรงหน้าผู้คุ้มกัน

ผู้คุ้มกันผู้นั้นมองไปที่หูบนปลายมีดของหลิงอวี๋ รู้สึกว่าหูของตนก็เจ็บขึ้นมาเช่นกัน

เขาตกใจมากจนฉี่แทบราด พลางตะโกนไปด้วยเสียงสั่นเครือ

“อยู่… นางรับใช้ผู้นั้นถูกเลี่ยวซงทิ้งไว้ใน… ในโรงเลี้ยงม้า...”

“เฉาอี้ ไปหาดู...”

ทันทีที่เซียวหลินเทียนออกคำสั่ง เฉาอี้ก็พาพวกองครักษ์หลายคนกับวิ่งไปที่โรงเลี้ยงม้า

หลิงซวนกับเถาจื่อก็วิ่งตามไปด้วยเช่นกัน ทั้งสองยังคงมีความหวัง หวังว่าหลิงอวี๋จะวินิจฉัยผิด!

หลิงซินยังมีชีวิตอยู่!

ขอเพียงหลิงซินยังมีชีวิตอยู่ แม้ว่านางจะสูญเสียหูไป ต่อไปพวกนางจะดูแลนางอย่างดีเอง!

“ข้าเป็นคนขององค์ชายคัง เจ้าไม่มีสิทธิ์มาสอบปากคำข้า!”

“ให้ตาย เจ้ายังกล้าปากแข็งอีก!”

ลู่หนานไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปแล้ว เขาลุกขึ้นไปตบหน้าเลี่ยวซงอย่างแรง

เลี่ยวซงรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่ใบหน้า และในปากก็เต็มไปด้วยกลิ่นเลือด

ลู่หนานตบเขาไปหลายครั้งด้วยความโกรธก่อนที่จะหยุด

เลี่ยวซงพ่นเลือดในปากของเขาออกมา พร้อมกับฟันหลายซี่ที่หลุดออกมาด้วย

ลู่หนานโกรธมากจนลงมือโดยไร้ความปรานีเลยแม้แต่น้อย ทำเอาฟันของเลี่ยวซงร่วงไปจนหมด!

“อาจารย์ ขอมีดให้ข้าทีเถิด! ให้ข้าได้ตัดหูอีกข้างของเขา!”

หลิงซวนยังมิคลายความโกรธ แล้วยื่นมือออกไปขอมีดจากหลิงอวี๋

ทันใดนั้น ก็ได้ยินเสียงตะคอกดังมาจากด้านหลังของทุกคน

“เซียวหลินเทียน เจ้าจะทำอะไร?”

“เจ้ากล้าพาคนมาสร้างปัญหาในที่ของข้า ในสายตาของเจ้ายังเห็นข้าเป็นพี่อยู่หรือไม่?”