ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 525

หลิงอวี๋ผงะไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นก็นึกถึงคราที่ไปจวนเสนาบดีในครั้งก่อน ฉากที่ท่านป้าสะใภ้ใหญ่สวมเสื้อผ้าคนรับใช้กำลังทำความสะอาดผุดขึ้นมา

ครานั้นนางค่อนข้างสับสน ท่านป้าสะใภ้ใหญ่เป็นฮูหยินของแม่ทัพ แล้วเหตุใดต้องทำงานเก็บกวาด?

ทว่าครานั้นนางถูกหลิงเสียงเซิงเรียกไป จึงไม่ได้สนใจถาม

“เกิดอะไรขึ้นกับท่านป้าสะใภ้ใหญ่? ขอโทษด้วย… ก่อนหน้านี้ข้าเลอะเลือน ข้ามิรู้จริง ๆ!”

หลิงอวี๋หน้าแดงพลันรีบส่งยิ้มกล่าวคำ

“หว่านเอ๋อร์… ข้าก็เสียใจต่อความเลอะเลือนในอดีต แต่ข้าเปลี่ยนไปแล้ว เจ้าโปรดให้โอกาสข้าชดเชยสักครั้งเถิด!”

หลิงหว่านสับสนไปชั่วขณะ โดยคิดว่าหลิงอวี๋คงมิรู้เรื่องอันใดจริง ๆ จึงกล่าวอย่างกลัดกลุ้ม

“ท่านพ่อข้าร่วมออกศึกกับทหารเมื่อหนึ่งปีก่อน เขาถูกซุ่มโจมตี! ขาพิการไปข้างหนึ่ง แต่หนีเอาชีวิตรอดจากความตายมาได้”

จู่ ๆ หัวใจของหลิงอวี๋ก็กระตุก เกิดเรื่องใหญ่กับท่านลุงเข้าแล้ว และนางดันไม่รู้อะไรเลยนี่สิ!

มิแปลกใจว่าทำไมหลิงหว่านถึงโกรธตน!

“ท่านพ่อหนีกลับมาได้ แต่ทหารห้าพันคนที่เขานำทัพ มีเพียงหนึ่งพันกว่าคนกระจายกันหนีกลับมาได้เท่านั้นเอง”

“เมื่อฝ่าบาทได้ยินก็ทรงกริ้วยิ่ง พระองค์ประสงค์ตัดศีรษะท่านพ่อข้า แต่ท่านปู่กับเหล่าขุนนางร้องขอความเมตตา พระองค์จึงปลดตำแหน่งราชการของท่านพ่อ และลดขั้นเป็นสามัญชน!”

“หลังท่านพ่อถูกโจมตีเช่นนี้ก็เอาแต่บอกว่าอยากออกไปเดินเล่น แต่ครั้นออกไปก็ไร้ข่าวคราว! เราไม่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่…”

ขณะหลิงหว่านพูดด้วยใจเจ็บปวด หยาดน้ำตาก็พลันหยดลง

หลิงอวี๋รีบคว้านางเข้าในพุ่มไม้ทันที เพื่อเลี่ยงการถูกคนเห็นและนินทา

“ท่านแม่เป็นห่วงและคิดถึงท่านพ่อตลอดเวลา นางกังวลว่าท่านพ่อจักคิดไม่ตกและฆ่าตัวตาย!”

“แต่ท่านปู่บอกว่า ท่านพ่อเป็นบุรุษมุ่งมั่นแน่วแน่ เขามิคิดสั้นเพราะอุปสรรคแค่นี้!”

“วันนี้เจ้าก็อยู่ข้าง ๆ ข้าไว้ ตัวข้ากลับอยากดูนักว่าผู้ใดกล้าฉีกหน้าน้องข้า!”

หลิงอวี๋ดึงหลิงหว่านไปโดยพลการ

เบ้าตาหลิงหว่านร้อนผ่าว น้ำตาเกือบไหลลงอีกครั้ง

ตั้งแต่เหตุการณ์ท่านพ่อ เหล่าสหายของนางต่างเริ่มห่างเหิน มีเพียงอันซินกับเพื่อนสนิทอีกสองคนที่อยู่เคียงข้างตน

บัดนี้ก็เพิ่มหลิงอวี๋มาอีกคน และนางก็เป็นญาติฝั่งพ่อของตนด้วย!

ก่อนหน้าหลิงหว่านก็เหมือนท่านป้าสะใภ้ใหญ่ เก็บงำความแค้นทำเป็นไม่แยแสหลิงอวี๋และเรื่องของตัวเอง!

แต่อย่างไรเสียพวกนางก็เติบโตมาด้วยกัน หลังจากที่ได้ยินว่าหลิงอวี๋ถูกท่านอ๋องอี้หวดแส้ ความคับแค้นก็เริ่มเบาบางไปมาก!

คนผิด (罪臣) เป็นคำที่ขุนนางใช้พูดกับขุนนางยศสูงหรืออ๋อง ในขณะที่ตัวเองมีความผิด