ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 550

ฉับพลันนั้นฝูงชนต่างมองหน้ากัน ส่วนจ้าวเจินเจินกับแม่นางชางก็ตกตะลึงเช่นกัน พวกนางจัดว่าเป็นสาวงามที่เล่นพิณในหมู่สตรีแห่งฉินตะวันตกเชียวนะ!

แต่ไม่มีใครในพวกนางมีความสามารถดีดพิณสองคันพร้อมกันได้

แม่นางชางกล่าวไม่พอใจ “พระชายาอ๋องอี้ นี่คือการประลอง มิใช่ให้เจ้ามาก่อกวน!”

หลิงอวี๋มองทางแม่นางชางอีกครั้ง

การจ้องมองที่ไร้กังวลของหลิงอวี๋ทำให้แม่นางชางรู้สึกประหม่า พลางหลบสายตาหลิงอวี๋โดยสัญชาตญาณ

สายตาของพระชายาอ๋องอี้ผู้นี้ราวกับมองทะลุปรุโปร่งทุกสิ่งเสียอย่างนั้น!

เป็นไปไม่ได้ แดนดินแห่งนี้ นอกจากตนแล้วจะมีผู้ใดแยกความต่างเล็ก ๆ ของเสียงพิณออกได้อีกเล่า?

หลิงอวี๋มองผู้ตัดสินอีกสามคนก็พลันเห็นหลวงจีนอวี๋ขยิบตาให้ตนอย่างซุกซน

หลวงจีนอวี๋อายุหกสิบกว่าปีแล้ว มีเกศาขาวทั่วศีรษะ แต่ดวงตากลับมีชีวิตชีวายิ่ง

“การดีดพิณสองคันพร้อมกัน ข้ายังมิเคยเห็นมาก่อน แม้เป็นการก่อกวนก็ดียิ่ง ไม่ว่าทำเป็นจริงหรือไม่ก็ช่าง แม่นางชาง เจ้าให้พระชายาอ๋องอี้ลองดูหน่อยเถิด!”

หลังจากที่หลวงจีนอวี๋เอื้อนเอ่ย หลวงจีนซุนก็มองหลิงอวี๋อย่างใคร่รู้เช่นกันจึงพยักหน้าเห็นด้วย

แม่นางชางจนปัญญาจึงสั่งนางกำนัลจัดวางพิณสองคันตามคำขอของหลิงอวี๋เสีย

เรือนผมยาวของหลิงอวี๋สยายลงมา นางหยิบผ้าคาดหัวออกมาอย่างคล่องแคล่วพลางมัดเป็นหางม้าปัดไปข้างหลังศีรษะ

เมื่อสิบนิ้ววางบนสายพิณ หลิงอวี๋ก็หลับตาลง

สูดหายใจเข้าลึก…

“ดัดจริตนัก… แสร้งเป็นมีกึ๋น!”

“จะทำท่าให้เหมือนอีกก็เท่านั้นแหละ ไม่เป็นคือไม่เป็น! หยุดทำเรื่องขายหน้าได้แล้ว!”

มีบางคนซุบซิบกันอยู่ข้างล่าง

เซียวหลินเทียนกวาดสายตาแหลมคมไปมอง เมื่อเห็นเป็นเหล่าคุณชายจากตระกูลจ้าวพูด เขาก็ลากตาหันกลับไปมองหลิงอวี๋อย่างเย็นชา

แม้ภายนอกเซียวหลินเทียนจะสงบเยือกเย็น แต่ในหัวใจกลับกระตุก

หลิงอวี๋… นางต้องการจะทำอันใด?

ทักษะการแสดงจังหวะอันเป็นเอกลักษณ์นี้คิดค้นโดยพ่อลูกตระกูลหวังในยุคปัจจุบัน

มิผิด บทเพลงที่หลิงอวี๋เลือกเป็นที่นิยมไปทั่วทุกที่ในช่วงทศวรรษ 1960 มีชื่อว่า {สู้พายุ} ถึงขนาดดังไปหลายประเทศเลยทีเดียว

ด้วยดนตรีผสมผสานทักษะการบรรเลงแบบดั้งเดิมและสมัยใหม่เข้าด้วยกัน จึงเป็นเพลงสุดโปรดของหลิงอวี๋

ตอนนั้นหลิงอวี๋กับคุณปู่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ คุณปู่เสียชีวิตคาที่ ส่วนมือของหลิงอวี๋ได้รับบาดเจ็บ

นางเป็นแพทย์ดีเด่นจึงไม่อาจเสียมือไปได้ และนั่นทำให้ตนใช้มีดผ่าตัดมิได้ไปตลอดชีวิต

ฉะนั้นระหว่างการพักฟื้น หลิงอวี๋เลยฝึกพิณเพื่อบริหารความยืดหยุ่นนิ้วมือตัวเอง

เพลง {สู้พายุ} นี้เป็นเพลงที่นางฝึกฝนมามากที่สุด

เพลง {สู้พายุ} ถูกแต่งขึ้นโดยปรมาจารย์หวังช่างหยวน พ่อของเขาปรับสายฉินให้ดีขึ้น เดิมทีมีสายพิณสิบหกสายแล้วปรับเป็นยี่สิบเอ็ดสาย ซึ่งนี่คือเหตุผลที่หลิงอวี๋ขอดีดพิณสองคันพร้อมกันนั่นเอง

ทักษะการบรรเลง {สู้พายุ} มีการกรีดไล่ การกรีดไล่ย้อนกลับ และการกรีดไล่แถวตอนเป็นอาทิ ทักษะเหล่านี้จ้าวเจินเจินกับคนอื่น ๆ ต่างไม่เคยเห็นมาก่อน

ขณะที่ฝูงชนกำลังฟัง ทันใดนั้นจากท่วงทำนองเริงร่าก็กลายเป็นเสียงลมโชยอ่อน ๆ แล้วค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นพายุกระโชก…