ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 577

เมื่อนึกถึงก่อนการประลอง องค์หญิงหกกับแม่ลูกลั่วอวี้จูและคนอื่น ๆ ได้ตั้งกฎลงโทษอย่างบีบบังคับ นั่นมิใช่เพราะคิดว่าหลิงอวี๋ไร้วิชาความรู้ และต้องพ่ายในที่สุดหรอกหรือ?

หากหลิงอวี๋ได้ที่สุดท้าย องค์หญิงหกกับพวกลั่วอวี้จูจักต้องบีบคั้นให้หลิงอวี๋สวมกระโปรงตัวนั้นเต้นรำแน่นอน!

เซียวหลินเทียนเชิดริมฝีปากยิ้มเยาะหยัน พลางกล่าวเสียงเฉียบขาด

“กล้าเดิมพันก็ต้องยอมรับผล! ใครก็ได้ ทำให้นางผลัดเป็นกระโปรงตัวนั้นแล้วเต้นรำให้ทุกคนชมซะ!”

ลั่วอวี้จูทรุดตัวนั่งกับพื้นทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้ พลางมองทางองค์หญิงหกกับจ้าวเจินเจินอย่างวิงวอน

“องค์หญิงหกเพคะ พระชายาคัง พวกท่านช่วยหม่อมฉันด้วย…”

แต่จ้าวเจินเจินถูกหลิงอวี๋ด่าจนหน้าแดงจรดหูไปแล้ว และมีคนข้างล่างเวทีไม่น้อยกำลังคอยจับผิดนางอยู่ ทั้งต่างวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่

นางกับหลิงอวี๋คือคนในราชวงศ์เหมือนกัน ตอนตั้งกฎไม่รักษาความยุติธรรม ตอนนี้กลับพูดว่าหลิงอวี๋โหดร้ายไม่ยกโทษให้ลั่วอวี้จู

จ้าวเจินเจินไม่จำต้องฟังคำวิจารณ์ข้างล่างกับหูก็เดาได้ว่าผู้คนกำลังว่าตนเลือกปฏิบัติและจอมปลอม!

ไฉนนางจะกล้าขอความเมตตาเพื่อลั่วอวี้จูอีกได้เล่า!

องค์หญิงหกก็ไม่กล้าขอความเมตตาเช่นกัน เมื่อสักครู่นี้เซียวหลินเทียนกล้าทำลายมือข้างหนึ่งของนางกำนัลต่อหน้าตน นางหวั่นว่า หากตัวเองขอร้องไปจะล่วงเกินเซียวหลินเทียนถึงขีดสุด

“พระสนมหรง… ได้โปรดท่านช่วยอวี้จูของหม่อมฉันขอความเมตตาด้วยเถิดเพคะ!”

ครั้นแล้วฮูหยินลั่วก็คุกเข่าให้พระสนมหรง

นางกล่าวทั้งน้ำตาอาบเต็มหน้า “ทุกท่านมาเข้าร่วมงานชมบุปผา แสวงหาความสุข… ไม่อาจทำลายจูเอ๋อร์ด้วยเหตุฉะนี้ได้นะเพคะ!”

พระสนมหรงเหลือบมองฮูหยินลั่ว นางกำลังจะพึ่งฐานะของตนให้เปิดปากช่วยนางขอความเมตตา แต่กลับถูกเสิ่นจวนยับยั้งไว้ทันที

เสิ่นจวนส่ายศีรษะต่อนาง นั่นหมายความว่า หากช่วยฮูหยินลั่วขอความเมตตาคือการล่วงเกินเซียวหลินเทียนน่ะสิ!

พระสนมหรงหวนนึกว่า ครอบครัวของตนยังต้องพึ่งพาเซียวหลินเทียนอยู่ และการล่วงเกินเซียวหลินเทียนนั้นมิใช่ผลดีจึงเบือนหน้าหนีแสร้งมองไม่เห็น

เซียวหลินเทียนมองอย่างเฉยเมยพลางเอ่ยเย็นชา

“เมื่อครู่ตอนที่พวกเจ้าฉีกหน้าพระชายาของข้ามิใช่ว่าย่ามใจนักหรือ? บัดนี้แพ้แล้วก็เริ่มบิดพลิ้ว เจ้าคิดว่าจะรังแกพระชายาของข้าได้งั้นรึ?”

“ดูเหมือนว่าข้าต้องพบใต้เท้าลั่วพูดคุยกันหน่อยเสียแล้ว มาดูสิว่าเป็นเขาให้ความกล้าพวกเจ้าและบงการทำเช่นนี้หรือไม่!”

เมื่อวาจานี้ของเซียวหลินเทียนเอ่ยไปก็มีคนแอบหัวเราะขึ้น สตรีโง่เขลาฮูหยินลั่วกับลั่วอวี้จูสองคนนี้ขวัญกล้าล่วงเกินท่านอ๋องอี้อย่างเหนือคาด คราวนี้มีเรื่องดีมาแน่ ๆ!

แม้อ๋องอี้จะไม่ได้กล่าวประณามสักประโยค แต่พวกเขาก็เดากันได้ว่าตำแหน่งขุนนางของใต้เท้าลั่วเกรงจะสิ้นสุดเสียแล้ว!

ครั้นฮูหยินลั่วกับลั่วอวี้จูได้ยินสีหน้าก็ซีดเผือดฉับพลัน

แม้ท่านอ๋องอี้สองขาพิการ แต่หากอยากให้สามีของตนถูกปลดตำแหน่งขุนนางก็เป็นเรื่องที่ง่ายดายนัก!

เพราะเหตุใดนางถึงช่างโง่เขลาไปล่วงเกินอ๋องอี้ด้วยเล่า?