ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 700

เมื่อพวกเขาติดตามปู่หยางเข้าไปในหมู่บ้านก็เห็นเฉาอี้พาผู้นำหมู่บ้านมาแล้ว

เฉาอี้สวมหน้ากากตามคำสั่งของหลิงอวี๋ หลิงอวี๋ไม่พูดอะไร

“ท่านอ๋อง นี่คือหยางหรงผู้นำหมู่บ้าน เขาบอกว่าหมู่บ้านนี้ใหญ่ที่สุดในเว่ยโจว มีมากกว่าร้อยครัวเรือน!”

“ผู้คนที่อาศัยอยู่ตรงทางเข้าของหมู่บ้านล้วนแต่เป็นคนยากจน สองปีก่อนเพราะมีปรมาจารย์ฮวงจุ้ยของหมู่บ้านบอกว่าฮวงจุ้ยไม่ดี ประตูหมู่บ้านจึงถูกย้ายไปทางทิศตะวันตกของหมู่บ้าน!”

ผู้นำหมู่บ้านหยางหรงมองเซียวหลินเทียนก่อนจะพยักหน้าแล้วโค้งคำนับพร้อมกับยิ้ม

“ท่านอ๋อง ชาวบ้านเหล่านี้งมงายยิ่งนัก กระหม่อมแจ้งให้พวกเขาทราบแล้วว่าพวกเขาป่วยต้องมารายงานอาการป่วย แต่ไม่มีใครมาเลย!”

“กระหม่อมไม่รู้จริง ๆ ว่าจู่ ๆ พวกเขาจะหนีไปเลย!”

“ที่หมู่บ้านทางทิศตะวันตกมีคนติดเชื้อหรือไม่?” หลิงอวี๋เอ่ยถาม

หยางหรงหัวเราะเหอะ ๆ แล้วพูดว่า “ครอบครัวที่ร่ำรวยย่อมไม่เหมือนชาวบ้านพวกนี้ที่กินมั่วซั่ว กระหม่อมยังมิได้ยินว่ามีใครป่วยเลย!”

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยิน หัวใจก็จมลงไปครึ่งหนึ่ง นางยังมีความกังวลว่ามีหลายครัวเรือนเช่นนี้ หากมีการแพร่เชื้อก็จะเป็นวงกว้าง

ได้ยินว่าหมู่บ้านตะวันตกไม่เป็นอะไร นางก็กล่าวว่า “ยังชะล่าใจมิได้หรอก ผู้นำหมู่บ้าน ท่านหาคนสักสองสามคน แล้วสอบถามอีกครั้งโดยไล่เรียงไปทีละหลังคาเรือน และต้องนำผลลัพธ์มาแจ้งข้าคืนนี้!”

“อีกอย่าง ตอนที่พวกท่านไปต้องสวมหน้ากากทุกคน!”

หลิงอวี๋ให้หลิงซวนมอบหน้ากากให้ผู้นำหมู่บ้าน และพูดอย่างจริงจัง “หากพบคนป่วย จะต้องรายงาน หากปิดบังไว้ไม่รายงาน จะถือว่าเป็นอันตรายต่อความปลอดภัยของสาธารณะ!”

หยางหรงฟังแล้วก็ตกตะลึงไปชั่วขณะอันตรายต่อความปลอดภัยของสาธารณะหมายถึงอะไร!

เซียวหลินเทียนไม่มีเวลาอธิบายให้เขาฟัง และกล่าวออกมาตรง ๆ “เจ้าบอกพวกเขาไปเลยว่า หากปิดไม่รายงาน หากตรวจพบจะถูกตัดหัว!”

เมื่อหยางหรงได้ยินว่าร้ายแรงถึงเพียงนี้ก็รีบพยักหน้าแล้วเริ่มจัดคนไปสอบถาม

หยางหรงยิ้มอย่างขัดเขิน “ท่านอ๋องอี้ กระหม่อมจะต้องไปแจ้งให้เขาทราบก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”

หลิงอวี๋ใจเต้นแรงแล้วเอ่ยถาม “หยางต้าหู่ผู้นี้มีบุตรชายรับราชการในเมืองหลวงหรือไม่?”

หยางหรงยิ้มอย่างภาตภูมิใจทันทีและกล่าวว่า “ใช่ ๆ บุตรชายของหยางต้าหู่คือจอหงวนอันดับหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน ได้ยินว่าตอนนี้ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้ตรวจการศาลของจุนโจวแล้ว ซ้ำยังได้ยินว่าหลังจากการประเมินปีนี้จะได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นอีก!”

ผู้ตรวจการศาลของจุนโจวงั้นหรือ?

เซียวหลินเทียนนึกไม่ออกว่าคนผู้นี้คือใครอยู่ครู่หนึ่ง แต่ท่านจินต้าที่อยู่ด้านหลังได้ยกคำพูดที่มีความหมายแฝงขึ้นมา

“ท่านอ๋อง เขาน่าจะพูดถึงหยางช่างจื้อ ได้ยินว่าเขามีชื่อเสียงที่ดีมาก คราวก่อนที่เขาลาออกเพราะได้เลื่อนตำแหน่งมีราษฎรมอบร่มวานหมินให้เขา!”

“องค์จักรพรรดิยังทรงเรียกให้เหล่าขุนนางศึกษาจากเขา ยิ่งไปกว่านั้นองค์ชายเว่ยเองก็ชื่นชมเขามากเช่นกัน!”

เซียวหลินเทียนรู้สึกได้ถึงความเหน็บแนมในน้ำเสียงของท่านจินต้า เขาเข้าใจความหมายที่ท่านจินต้าไม่ได้พูดออกมาทันที