บทที่ 812 เชื่อมโยงกับจวนกั๋วจิ้ว
ขันทีน้อยตกใจจนดวงตาเป็นเส้นเลือด อันหลิงหยุนเคยเห็นขันทีน้อยนี้ที่สถาบันแพทย์หลวงอายุราวๆยี่สิบกว่าๆ หน้าตาหล่อเหลา เป็นคนที่ทำงานคล่องแคล่ว อันหลิงหยุนกับเขาเคยพบกัน แม้จะไม่ได้คลุกคลีกัน แต่รู้สึกคุ้นหน้า
“ท่านอ๋อง สถาบันแพทย์หลวงก็มีขันที ได้รับการสั่งงานมาโดยตรงเหรอ?”อันหลิงหยุนถาม
ที่ผ่านมาในสถาบันแพทย์หลวงจะมีขันทีร่วมมือกับหมอหลวงทำงาน เพื่อที่จะสะดวกในการเดินทางไปในวังสนม และสถาบันแพทย์หลวงก็มีขันทีที่ถูกส่งมาตั้งแต่เล็ก ปกติก็จะส่งให้หมอหลวงเลือกก่อน เพื่อความสะดวก ก็จะถ่ายทอดวิชาแพทย์ให้ แต่ไม่มาก”
อันหลิงหยุนแปลกใจ “ถ้าอย่างนั้นในสถาบันแพทย์หลวงมีปัญหาเหรอ?”
“มันก็พูดยาก”
กงชิงวี่มองไปที่ขันทีน้อย ถามเขา “เจ้าอยู่ในสถาบันแพทย์หลวงทำงานให้กับหมอหลวงคนไหน?”
ขันทีน้อยกลัวจนตัวสั่น แม้ว่าจะโดนจี้จุด แต่เวลาตื่นตระหนกขึ้นมาร่างกายก็สั่น
อันหลิงหยุนถามว่า “เจ้าจะไม่พูดหรือ?”
ขันทีน้อยตกใจกลัว แต่ไม่ให้ความร่วมมือ
กงชิงวี่เหลือบมองไปที่คนที่เข้ามา อาหยู่พูด “ท่านอ๋อง สาวใช้เซียวกุ้ยเฟยได้รับสารภาพออกมาแล้ว นางยอมรับว่าทั้งหมดนี้นางเป็นคนทำเอง นางบอกว่านางเคยอยู่ในวังซ่งเต๋อซ่งเต๋อเฟยมีพระคุณกับนางมาก เสี่ยวสวีจื่อเคยดุด่านาง นางเกลียดเซียวกุ้ยเฟย คิดว่ามีเซียวกุ้ยเฟย ฮ่องเต้เลยทำเย็นชากับซ่งเต๋อเฟย ทำให้ซ่งเต๋อเฟยต้องตายอย่างอนาถ
สิ่งที่นางทำทั้งหมดเพื่อแก้แค้นแทนซ่งกุ้ยเฟย”
อาหยู่จนปัญญา เป็นการใส่ร้ายป้ายสี เห็นว่าเป็นการทำร้ายเซียวกุ้ยเฟย ที่แท้ก็พุ่งเป้าไปทางจวนกั๋วจิ้ว
อันหลิงหยุนมองขันทีน้อย “เจ้าล่ะ?”
กงชิงวี่มองอาหยู่ “อาหยู่จับไปไต่สวนอย่างทารุณ!”
“พ่ะย่ะค่ะ”
อาหยู่พาคนออกไป อันหลิงหยุนประหลาดใจ “ท่านอ๋องไม่มีวิธีไต่สวนเหรอ?”
“มี”
กงชิงวี่เหลือบมองสิ่งของที่อยู่บนพื้น ก้มลงเพื่อจะหยิบถุงหอม ถูกอันหลิงหยุนดึงไว้ อันหลิงหยุนสวมถุงมือมา หยิบถุงหอมแล้ววางลงบนถาด ทั้งสองออกจากวังเฉาเฟิ่งและไปที่อื่น
เริ่มจากพระตำหนักจรุงจิต ไปถึงวังจิ่งซิ่ว และในที่สุดก็มาถึงวังซ่งเต๋อที่ไม่มีเวรยามพบผ้าผืนเดียวกัน และมันก็อยู่บนผ้าห่มในเตียงของมู่มิง
ทั้งสองฝ่าสายฝนกลับไปที่วังเฉาเฟิ่งที่วิหารบรรทมรอง ทันทีที่เข้าประตูพวกเขาก็เห็นคนจำนวนมากมองมาที่พวกเขา
อันหลิงหยุนถือร่มกระดาษเคลือบน้ำมันหนึ่งอัน พร้อมถาดในมือ ภายในถาดมีน้ำและถุงหอม กงชิงวี่ถือผ้าห่มด้วยมือทั้งสองข้าง ห่มอันหลิงหยุนและเขาสองคนไว้
เนื่องจากฝนตกหนัก ทำให้ด้านในของถาดถูกแช่ด้วยน้ำ
ผ้าห่มที่กงชิงวี่เอามาก็เปียกเช่นกัน และโยนผ้าห่มลงบนพื้น กงชิงวี่กล่าวว่า “เมื่อกี้อยู่ที่ห้องโถงใหญ่ของเสด็จแม่ข้าได้จับคนได้หนึ่งคน เขาเป็นคนของสถาบันแพทย์หลวง เป็นขันทีน้อย เขากะจะมาขโมยถุงหอม
อาหยู่กำลังไต่สวนและทรมานเขาอยู่ข้างนอก เสด็จแม่และไท่เฟยเกิดเรื่องเช่นนี้ ถ้าไม่ใช่ถุงหอมก็เพราะภาพลวงตา เกี่ยวข้องกับการวางยาพิษ
อันหลิงหยุนโยนถาดในมือลงกับพื้น ถุงหอมในถาดหล่นลงบนผ้าห่ม และมันก็หายไป ถ้าไม่ใช่สำลีที่อยู่ในถุงหอมก็คงจะหายาก ทุกคนมองไปที่ถุงหอมและผ้าห่ม ในที่สุดก็พอเข้าใจว่ากงชิงวี่หมายถึงอะไร
ถุงหอมอยู่ในมุมหนึ่งของผ้าห่ม ดังนั้นจึงสงสัยทำไมหาไม่เจอ
ตอนนี้หวางฮองไทเฮาเหนื่อยและง่วงนอน เพราะร่างกายที่อ่อนล้ามาครึ่งเดือน ยืดเยื้อ ปุ๊บปั๊บคงจะไม่สามารถหายได้ คงต้องใช้เวลาอีกสักระยะหนึ่งในการพักฟื้น
โคมไฟ ในวังก็สว่างขึ้น
ตอนนี้อันหลิงหยุนก็เปลี่ยนเสื้อผ้า เดินไปดูท่านกั๋วจิ้วด้วยความประหลาดใจ “ท่านกั๋วจิ้วนี่เป็นอะไร?”
ฮูหยินกั๋วจิ้วพูดอย่างรีบร้อน “ตั้งแต่มู่มิงจากไปกั๋วจิ้วก็สุขภาพไม่ดี สองเดือนที่แล้วก็เป็นอัมพฤกษ์ เป็นอย่างนี้ตลอด”
ฮูหยินกั๋วจิ้วพูดจบก็ร้องไห้
อันหลิงหยุนยื่นมือไปจับข้อมือของหวางหวยเต๋อ และเริ่มการสแกน อัมพฤกษ์ ไตวาย ยังมีโรคหลอดเลือดสมองเล็กน้อย… …
อันหลิงหยุนมองไปที่หวางหวยเต๋ออย่างระมัดระวัง ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ยังมีชีวิตอยู่
“อาการป่วยไม่เบา ฮูหยิน สักครู่ข้าจะไปที่จวนกั๋วจิ้ว”
“ขอบพระทัยพระชายา ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของพระชายาเสียนจวนกั๋วจิ้วไม่มีวันลืมเลือน!” ฮูหยินกั๋วจิ้วอดไม่ได้ที่จะร้องไห้
อันหลิงหยุนสังเกตและยื่นมือออกไปเพื่อจับมือของฮูหยินกั๋วจิ้ว และเริ่มการสแกน ใช้เวลานานก่อนที่จะปล่อย “อาการป่วยของฮูหยินก็ไม่เบา แต่ต้องตรวจสอบให้แน่ชัดและควบคุมให้ดี”
“พระชายาเสียน ไม่รู้จะขอบคุณเจ้าอย่างไง ในอดีตจวนกั๋วจิ้วของเราไม่ดีกับเจ้า แต่เจ้าช่วยเหลือพวกข้าโดยไม่สนใจกับความโกรธแค้นในอดีต พวกข้า… …”
ฮูหยินไม่ต้องคิดมาก ข้าเป็นหมอ สิ่งที่ข้าต้องทำคือรักษาความเจ็บป่วยและช่วยชีวิตผู้คน ฮูหยินก็ถือซักว่าข้าเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง มู่มิงเป็นเพื่อนของข้า นางไม่อยู่แล้ว ข้าจะทำให้ดีที่สุด”
อันหลิงหยุนพูดจบก็เดินไปด้านข้าง กงชิงวี่ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเช่นกัน ตอนนี้สีหน้านิ่งเฉยเหมือนเคย และเย็นชา
กงชิงวี่เดินมาแล้วพูด “วันนี้ฮ่องเต้มีรับสั่งให้กั๋วจิ้วกับฮูหยินเข้าพบ คือเรื่องที่ช่วงก่อนตราประทับฮ่องเต้สูญหาย เรื่องนี้เชื่อมโยงกับจวนกั๋วจิ้ว ข้ารีบร้อนตรวจสอบ ขอความร่วมมือจากกั๋วจิ้วและฮูหยินด้วย!”
ทันทีที่กงชิงวี่พูดสิ่งนี้ หวางหวยเต๋อกับฮูหยินกั๋วจิ้วก็ตกตะลึงทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอยาของอ๋องเสียน
เรื่องนี้สนุกมาก ดีมากจริงๆ ขอบคุณผู้แต่ง ขอบคุณผู้แปล ขอบคุณสปอนเซอร์ ขอบคุณ Admin ที่ลงให้อ่านจนจบ ถ้าเป็นไปได้อยากอ่านเรื่องเจ้าห้าต่อ...
หยุนหยุนคือแบบ เห้อออออ...
เต้คือหงเมียหนักมาก ผิดขนาดไหนก็เข้าข้าง...
ฮองเฮาก็ไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย คนที่ท้องจริงๆก็มีแค่เซียวผินผู้น่างสารเท่านั้น...
ฮองเฮาเลวทรามเพียงใดทุกคนรู้หมด เต้ก็รู้ดีในใจ แต่ก็บังคับให้ทุกคนต้องตายเพื่อเมียรักตัวเอง ช่างเป็นผัวเมียที่เลวทรามสมกันจริงๆ สงสารหยุนหยุน ทำไมต้องชีวิตมาพัวพันกับคนชั่วพวกนี้ด้วยนะ...
ทุกคนรู้มดว่าฮองเฮาพยายามฆ่าหลิงหยุนาตลอด แต่ทุกคนก็ต้องการให้หลิงหยุนช่วยฮองเฮาและบ้านฮองเฮา ฮ่องเต้ก็นิสัยแย่นะ รักเมียหลงเมียจนปิดหูปิดตาทุกทาง ใจขณะดียวกันก็บังคับห้หิงหยุนสละชีวิตเพื่อตัวเองกับเมียัตวเอง บ้าบอ...
อักลิงหยุนคือใช้เงินมือเติบมากอยู่นะ ขึ้นเงินเดือนให้คนั้งจนตั้งเยอะในคราวเดียว อีกทั้งสร้างหนี้สินพันรอบตัวอีก อย่างไรก็ตามรักษาใครก็ไม่เคยได้เงิน คนในราชวงศ์ขี้เหนียวมาก...
กระยาหารังคืออะไรคะ...