ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 853

บทที่ 853 ให้ตายก็ไม่นอนโรงหมอ

อันหลิงหยุนหันไปมองหญิงสาวที่วิ่งไปถึงหน้าประตูแล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะออกไปจนพ้นประตูได้ นางก็กุมที่ท้องตัวเอง แล้วทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้นไปเสียก่อน พยาบาลรีบเข้าไปช่วยพยุงหญิงสาวไปนอนลง อันหลิงหยุนจึงเดินเข้าไปดูหญิงสาว : "ผู้ชายหลบออกไปก่อน"

อันหลิงหยุนก้มลงปลดเสื้อผ้าของหญิงสาวคนนั้นออก นางยังคงดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ถูกกดรั้งไว้

เมื่อเลิกกระโปรงขึ้นแล้ว อันหลิงหยุนทั้งลูบสำรวจ ทั้งยังกด ๆ ดู จนพบว่ามีบางอย่างอยู่ข้างในจริงๆ

ในตอนนั้นเอง สวี่หยวนก็เดินเข้าประตูมา เห็นหญิงสาวที่เปลื้องผ้าอยู่ ก็ไม่มีท่าทีว่าจะหลบออกไปก่อนแต่อย่างใด เพียงเดินไปข้างหน้า แล้วไปหยุดยืนอยู่ข้าง ๆ อันหลิงหยุน

หลังจากอันหลิงหยุนตรวจเสร็จ หญิงสาวคนนั้นก็รีบหันหลังไป แล้วเริ่มร้องไห้

“หมอสวี่คิดว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร?”

สวี่หยวนอายุราวยี่สิบต้น ๆ ครอบครัวของเขาสืบเชื้อสายจากตระกูลหมอเทพ เดิมทีเขาทำงานอยู่ในวัง เป็นหมอหลวงหูที่แนะนำให้เขามาทำงานที่นี่

เขารู้อะไรต่อมิอะไรมากมาย รู้จักคิดอ่านมองการณ์ไกล ทำอะไรล้วนพิจารณาลึกซึ้งรอบคอบ

"ในท้องนางมีเนื้องอก ทั้งยังเป็นเนื้องอกในเลือด (หรือ Blood tumor angioma เป็นเนื้องอกที่ประกอบด้วยมวลของหลอดเลือด) จำเป็นต้องผ่าตัด มีความเสี่ยงสูง ในตอนนี้ไม่สามารถชี้ชัดได้ว่าเนื้องอกอยู่ในตำแหน่งใด หากเป็นที่มดลูก อย่างไรก็ต้องตัดออก"

หญิงสาวไม่รู้ว่าสวี่หยวนพูดเรื่องอะไร นางกลัวมาก คิดเพียงอยากจะไปจากที่นี่ ทันใดนั้น ที่ขาทั้งคู่ของนาง พลันปรากฏของเหลวสีแดงไหลออกมา

อันหลิงหยุนออกคำสั่งทันที: "ต้องผ่าตัดเดี๋ยวนี้ เตรียมตัวให้พร้อม"

สวี่หยวนไปเตรียมตัว ส่วนอันหลิงหยุนรีบสั่งการเฟยยิงทันที: "ไปตรวจสอบบ้านของผู้หญิงคนนี้ เรียกให้สามีนางมาที่นี่ ลองไปสืบค้นเกี่ยวกับสถานการณ์ภายในบ้านของนางมาด้วย"

“พ่ะย่ะค่ะ”

เฟยยิงรีบออกไปอย่างรวดเร็ว โดยส่งมอบเจ้าห้าไปให้พยาบาลอุ้ม พยาบาลจึงไม่กล้าออกไป

หลังจากการผ่าตัดหญิงสาวสำเร็จลงเรียบร้อย อันหลิงหยุนล้างมือ แล้วหมุนตัวออกไปหาเจ้าห้าที่ด้านนอก ตั้งแต่ต้นจนจบ เจ้าห้าเอาแต่หลับตาสนิท ราวกับว่าไม่สบายตรงไหนสักแห่ง

สวี่หยวนเดินออกมาจากข้างใน อันหลิงหยุนมองเขาแวบหนึ่ง: "นี่คือรูปแบบหนึ่งของเนื้องอกในครรภ์ ซึ่งเกิดจากภาวะที่เด็กอายุครรภ์เพียงสามถึงหกเดือน แล้วเกิดการแท้งไป ได้รับการดูแลด้านสุขอนามัยไม่สะอาด จนส่งส่งผลให้เกิดขึ้นมา

เด็กมีขนาดใหญ่เกินไปจนไม่สามารถเก็บไว้ได้ ทั้งยังไม่มีการดูแลรักษาอย่างมืออาชีพ นอกจากนี้ อาจเกิดปัญหาที่ตัวเด็กเอง แต่ไม่สามารถตรวจจนพบ จึงกลายเป็นการแท้งหรือตายในครรภ์ สถานการณ์เช่นนี้พบเจอได้น้อยมาก "

สวี่หยวนเอ่ยถามขึ้นว่า “หลังจากนี้ จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงหมอต่อ พวกเราจะทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ? นางไม่มีภาวะเจริญพันธุ์แล้ว ครอบครัวสามีนางคงไม่ยอมให้จบกันไปแค่นี้แน่ พวกเรารักษาคน ไม่ใช่ทำร้ายคน สามีของนาง.....”

"ถ้าพวกเราไม่พูดเสียอย่างใครจะรู้ล่ะ? อีกทั้งสถานการณ์ที่เราไม่รู้แน่ชัดแบบนั้น หากว่าเมื่อครู่นี้พวกเราไม่ทำการผ่าตัด นางมีแต่ต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเป็นแน่ ตอนนี้นางเป็นหมันก็จริง แต่อย่างน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ แค่ไม่ต้องบอกนางก็พอแล้วนี่”

"....." สวี่หยวนไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก อันหลิงหยุนรู้ดี ว่าระบบการแพทย์ของที่นี่ยังไม่ครบถ้วนเพียงพอ หากนี่เป็นโลกอนาคตล่ะก็ ถึงขั้นติดคุกติดตะรางเลยด้วยซ้ำ !

อันหลิงหยุนก้มหน้ามองดูเจ้าห้า ในใจก็รู้สึกเป็นทุกข์จนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว!

“ เขาเป็นอะไรหรือขอรับ ?” สวี่หยวนเห็นว่าเด็กมีบางอย่างผิดปกติไป

อันหลิงหยุนตบกล่อมเบา ๆ : "คู่หมั้นวัยเด็กของเขากลับบ้านไปแล้ว ก็เลยอารมณ์เสียน่ะ!"

สวีหยวนตกตะลึงไปครู่ใหญ่ จึงค่อยมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา

"เด็กตัวเล็กแค่นี้ ท่านก็ให้เขาหมั้นแล้วหรือ หากโตไปแล้วเกิดไม่ชอบขึ้นมา จะทำอย่างไรล่ะขอรับ?" สวี่หยวนไม่ใช่ไม่เคยเจอคนที่ทำแบบนี้ แต่นี่มันเป็นอะไรที่น่าขบขันเกินไปแล้วจริงๆ

สวี่หยวนหันหลังคิดว่าจะกลับไปแล้ว การผ่าตัดไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ หากทำไม่ดีผิดพลาดอะไรขึ้นมา ก็อาจทำคนตายได้เลยทีเดียว โรงหมอเพิ่งจะริเริ่มก่อตั้งขึ้นมา ในเวลานี้ถ้ามีคนตายล่ะก็ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจรับผิดชอบไหวเป็นแน่

มีเสียงดังเอะอะแว่วมาจากบริเวณในสนาม อันหลิงหยุนจึงมองไปทางนั้น เห็นว่ามีคนกำลังเดินเข้ามา เป็นฮูหยินผู้เฒ่าคนหนึ่งที่ในมือถือไม้เท้าอยู่ มีชายหนุ่มที่ดูอายุไม่มากคนหนึ่งเดินตามหลังมา ชายคนนั้นพยุงหญิงชราอยู่ พยุงไปพลางก็พูดไปพลางว่า: "ท่านระวังนะ... ระวังด้วย.....”

“ แค่นี้ข้าไม่ตายหรอกน่า!”

หญิงชราดูแข็งกร้าวไม่ยอมคน มีเส้นผมหงอกขาวเต็มหัว ท่วงท่าการเดินดูเกรี้ยวกราดดุดันอย่างยิ่ง

อันหลิงหยุนเห็นเฟยยิงที่อยู่ด้านหลัง ก็เข้าใจได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

สวี่หยวนเอ่ยขึ้นว่า "ท่านเข้าไปข้างในก่อนเถอะ ประเดี๋ยวเด็กจะตกใจ!"

อันหลิงหยุนหัวเราะเหอะๆ ถ้าทำให้ตกใจได้สิยิ่งดี กลัวแต่ว่าจะทำให้ตกใจไม่ได้เสียมากกว่า

"เข้าไปเถอะ ในท้องนางมีเนื้องอก ข้าเพิ่งเอามันออกมาเมื่อครู่ ต้องใช้เวลาประมาณสามเดือนถึงจะลุกจากเตียงได้ ข้าอยากให้นางนอนพักฟื้นร่างกายที่นี่ แต่นางบอกว่านางกลัวถูกสามีทุบตี ข้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไม แค่ให้การรักษาก็ยังไม่ได้เลยเชียวหรือ”

ฮูหยินเฒ่าหัวเราะเย็นชาในลำคอ ดวงตาของนาง เต็มไปด้วยแววเย้ยหยันประชดประชัน: "นางวิ่งออกมาที่นี่ไม่กลับบ้านกลับช่อง คิดจะมาสร้างความอับอายขายหน้า ให้ผู้คนพากันหัวเราะเยาะอย่างนั้นหรือ?

บนท้องมีรูใหญ่ขนาดนี้ เป็นใครเปิดให้ล่ะ พอหมอเป็นผู้หญิง ก็ถอดกางเกงได้เลยอย่างนั้นหรือ?

 ทำเรื่องเสื่อมเสียวงศ์ตระกูลถึงเพียงนี้ ช่างไม่คู่ควรกับหยุ่นเอ๋อของบ้านข้าแม้แต่น้อย! "

"ท่านย่า……"

ชายหนุ่มใช้ดวงตาดอกท้อคู่นั้นจ้องมองอันหลิงหยุน จากนั้นจึงค่อยละสายตาไป

อันหลิงหยุนพลันนึกอยากหัวเราะสิ้นดี: "ความหมายของฮูหยินเฒ่าก็คือ ต่อให้นางป่วยแค่ไหน ก็ต้องให้นางยอมตายไปเสียดีกว่า ที่จะให้นางได้รับการรักษาให้หายอย่างนั้นหรือ?"

“ข้าไม่ได้พูด ที่จวนพวกเราก็มีหมอ นางยังมีหน้าวิ่งออกมาทำตัวร่านอยู่ข้างนอกแบบนี้อีก!”

"เฟยยิง ที่ข้าสั่งให้ไปตรวจสอบ เจ้าตรวจพบแล้วหรือไม่?" อันหลิงหยุนเอ่ยถาม เฟยยิงก้าวไปข้างหน้าพลางกล่าวรายงาน

“บรรพบุรุษตระกูลกู่ ได้ติดตามบูรพกษัตริย์ออกไปสู้รบรวบรวมใต้หล้า ต้องสูญเสียลูกชายไปสามคน เหลือเพียงฮูหยินเฒ่าที่เลี้ยงดูลูกสะใภ้สามคน กับลูกชายอีกหนึ่งคน ต่อมาภายหลังลูกชายอายุสั้น จึงเสียชีวิตไปก่อน เหลืออยู่เพียงลูกชายคนนี้ ฮูหยินเฒ่า รวมไปถึงลูกสะใภ้อีกสามคนพ่ะย่ะค่ะ "

" พูดถึงหญิงสาวผู้นี้หน่อยซิ " อันหลิงหยุนไม่อยากฟังเรื่องไร้ประโยชน์พรรค์นั้น

เฟยยิงรายงานต่อไปว่า : “หญิงสาวผู้นี้เกิดมาในตระกูลที่มีหน้ามีตาตระกูลหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ พ่อของนางเคยเป็นแม่ทัพ แต่พ่อแม่ของนางเสียชีวิตเร็ว นางจึงถูกฮูหยินเฒ่าพากลับบ้านไปเลี้ยงดูในฐานะเจ้าสาวเด็ก ตั้งแต่ยังเล็กนางถูกสั่งสอนมาตลอดว่า สามีนั้นยิ่งใหญ่เทียมฟ้า นางต้องเคารพเทิดทูน ที่ผ่านมาล้วนยอมรับความลำบากอย่างไม่ขัดขืน  มักถูกทุบตีทำร้ายเสมอๆ หากออกไปนอกบ้านแล้วกลับค่ำสักหน่อย ก็จะถูกลงโทษให้คุกเข่าอยู่นอกบ้านพ่ะย่ะค่ะ”

"เช่นนั้นหรือ นี่นับเป็นการทำทารุณกรรม หากยึดตามกฎหมายของประเทศต้าเหลียงเราแล้ว นี่คือการละเมิดกฎหมาย ด้วยเหตุนี้ เจ้าจึงถือได้ว่าเป็นผู้กระทำความผิด เจ้าหน้าที่ มาจับฮูหยินเฒ่ากับหลานชายอะไรสักอย่างนี่ไปขังคุก ไปเชิญเจ้าหน้าที่จวนท่านเจ้าเมืองเมืองหลวงมา ให้ทำการสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด"

“เจ้ากล้าจับข้าอย่างนั้นเรอะ? ข้าเป็นถึงผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งยศฮูหยินชั้นเก๊ามิ่งจากบูรพกษัตริย์ กระทั่งไทเฮาได้พบข้า ก็ยังต้องมาต้อนรับด้วยองค์เองด้วยซ้ำ เจ้ามีกี่หัวกัน ? ถึงได้หาญกล้ามาจับข้าคนนี้"

อันหลิงหยุนรู้สึกอยากหัวเราะสิ้นดี: "ไม่ต้องพูดว่าเป็นเจ้าหรอก ต่อให้เป็นบูรพกษัตริย์มาอยู่ตรงนี้จริง พวกที่ทำร้ายผู้หญิงถึงขนาดนี้ข้าก็จะจับ เฟยยิง จับไป!"

“ เจ้า ...นังผู้หญิงแพศยาต่ำช้า!”