ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1403
“เมิ้งเย่? เจ้ามาที่นี่ได้อย่างใด?”
ในตอนนี้ผู้อาวุโสวั่นเจิงกำลังอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ตอนที่เห็นผู้อาวุโสเมิ้งเย่ ใบหน้าของเขายังยิ้มแย้มแจ่มใส
“แน่นอนว่ามาส่งของให้เจ้าไง!”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่ตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ
ขณะที่พูดเขาก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว ทันทีที่ปลายเท้าแตะพื้น เขาก็เห็นฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ด้านข้างแล้ว
ในตอนนั้นเขารู้สึกตกใจขึ้นเป็นอย่างแรก ก่อนจะนึกอันใดบางอย่างขึ้นมาได้ รอยยิ้มก็ฉีกกว้างขึ้นกว่าเดิม
“โอ้! ฉู่เยว่! เจ้าก็อยู่ที่นี่ด้วยหรือ? เป็นอย่างใดบ้าง ร่างกายเจ้าดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจออกมา
เหมือนว่าทั้งสำนักจะรู้เรื่องที่นางสลบไปเป็นเวลานานแล้ว
“ขอบคุณผู้อาวุโสเมิ้งเย่ที่ใส่ใจขอรับ”
ฉู่หลิวเยว่โค้งคำนับ
“ข้าเพิ่งฟื้นวันนี้ ร่างกายแข็งแรงมากขึ้นแล้ว เพียงแค่อยากจะมาคารวะอาจารย์ คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ ไม่ทราบว่าช่วงนี้ผู้อาวุโสเมิ้งเย่เป็นอย่างใดบ้างขอรับ?”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่โบกพัดใบปาล์ม แล้วหัวเราะเสียงดัง
“ดี! ดีแน่นอน!”
เขาอยู่ในสำนัก ดูแลหุบเขาวาโยโอสถ ปลอดภัยมั่นคงเป็นอย่างยิ่ง จะไม่ดีได้อย่างใด?
คนที่ไม่ดีน่ะ เกรงว่าจะคนที่ไปบุพกาลชายแดนเหนือเหล่านั้นเสียมากกว่า!
“จริงสิ วั่นเจิงที่วันนี้ข้ามา เพราะต้องการจะมอบของบางอย่างให้เจ้า”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่หัวเราะเบาๆ
ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเบาๆ ในตอนนั้นนางมีความคิดที่อยากจะหลบฉากออกไป
“อาจารย์ ผู้อาวุโสเมิ้งเย่ พวกท่านทั้งสองคุยธุระกันไปเถอะ ข้าไม่รบกวนแล้ว”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงรีบพูดขึ้นมาว่า
“โอ้ เจ้าเพิ่งมาก็จะจากไปแล้วหรือ? พวกเราศิษย์อาจารย์ยังไม่ได้คุยอันใดกันเลย!”
มุมปากของฉู่หลิวเยว่กระตุกขึ้น
หากถ้าอยู่ต่อไป เกรงว่าจะไม่สามารถพูดจาดีๆ กันได้แล้ว
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่หัวเราะหึๆ
“เด็กอยากจะไป ก็ปล่อยให้เขาไปเถอะ! ร่างกายของเขาเพิ่งจะฟื้นตัว และมีเรื่องอีกไม่น้อยที่ต้องจัดการ! ฉู่เยว่เจ้าว่าใช่หรือไม่?”
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าอย่างตั้งใจ
เหมือนว่าผู้อาวุโสเมิ้งเย่จะไม่ตั้งใจให้นางอยู่ในสถานที่ที่สิ้นหวังแบบนี้
“มีเรื่องอันใดก็ต้องไปต่อแถวทีหลัง!”
นี่คือศิษย์ที่ล้ำค่าของเขานะ!
ไม่ว่าใครก็ต้องหยุดอยู่ด้านหลังไม่ใช่หรือ?
“เมิ้งเย่ เมื่อครู่นี้เจ้าพูดว่าเจ้าจะมาส่งของให้ข้าไม่ใช่หรือ?”
ผู้อาวุโสเมิ้งเย่กำหมัดขึ้น แล้วไอเสียงแห้งๆ
“ความจริงแล้วไม่มีอันใดเลย…”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงมีสีหน้าประหลาดใจ
เมิ้งเย่มักจะอยู่แต่ที่หุบเขาวาโยโอสถ น้อยครั้งมากที่จะออกมาด้านนอก
ปกติแล้วมีแต่เรื่องสำคัญเท่านั้น ถึงจะออกจากที่หุบเขานั้น
แล้ววันนี้เกิดเรื่องอันใดขึ้น?
ในตอนนั้นเอง ก็มีอีกคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา
“ฉู่เยว่”
ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าไปมอง ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“ศิษย์พี่หรงซิว”
“หรงซิว เจ้ามาที่นี่ได้อย่างใด?”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงกวาดสายตามองไปยังคนเหล่านั้น
วันนี้มันวันอันใดกันเนี่ย ปกติแล้วคนเหล่านี้ไม่ค่อยจะมาเยี่ยมเยียนที่นี่ แต่คาดไม่ถึงว่าตอนนี้กลับมาพร้อมกัน!
เหมือนว่าหรงซิวจะเดินอย่างเชื่องช้า แต่ความเร็วกับสูงมาก หลังจากนั้นไม่นานเขาก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผู้คนมากมายแล้ว
เขาคำนับให้กับผู้อาวุโสทั้งสอง ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างบางเบา
“ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนให้ข้ามาที่นี่ เพื่อพาฉู่เยว่ไปที่เขาเฝิงหมิน”
ในตอนนั้นเองผู้อาวุโสทั้งสองท่านต่างตกใจเป็นอย่างมาก
“เขาเฝิงหมิน?”
“ไปอีกแล้วหรือ?”
ทันใดนั้นเองทุกอย่างก็ปกคลุมด้วยความเงียบงัน
ฉู่หลิวเยว่ลูบหัวคิ้วของตนเอง
“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้! ฉู่เยว่เพิ่งจะฟื้นขึ้นมา ร่างกายของเขายังไม่หายดี! ห้ามไป!”
ผู้อาวุโสวั่นเจิงเป็นคนที่ให้ท้ายลูกศิษย์ของตนเองมาก ไม่ว่าพูดอันใดก็จะปฏิเสธ
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...