ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 427

เดิมทีฉู่หลิวเยว่นึกว่าเขาจะไปทันที แต่ต่อมาก็เห็นว่าขณะที่คนคนนั้นเคลื่อนไหว ก็มีของอันใดบางอย่างหล่นลงมาจากมือด้วย

ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องของสิ่งนั้นสะท้อนแสงจางๆ ออกมา

ก่อนที่กลิ่นหอมๆ จะแผ่กระจายออกมา

ฉู่หลิวเยว่นิ่งไป

นี่คือผงหลินเซียง!

เพียงแค่นิดเดียวของสิ่งนี้ก็สามารถก่อตัวเป็นทะเลไฟได้ทันที

หรือว่า…คนๆ นี้เตรียมที่จะเผ่าพระราชวังแน่นอน!

แต่ที่นี่ถือเป็นบริเวณรอบนอกของพระราชวังโย่วเหอ ถึงจะโปรยผงหลินเซียงในที่ตรงนี้ ก็ไม่มีทางที่จะลุกไหม้ถึงข้างในได้ทันที

เขาทำแบบนี้ไปเพื่อสิ่งใดกัน?

จู่ๆ ประตูของวังโย่วเหอก็เปิดออก ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมองทันที

จากนั้นก็มีร่างๆ หนึ่งเดินมาจากข้างใน

แววตาของฉู่หลิวเยว่นิ่งไป

สุดท้ายก็เป็นจักรพรรดิจยาเหวิน

เมื่อคิดดูแล้ว คนที่สามารถรู้พื้นที่ที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ก็มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น!

เพราะระยะทางค่อนข้างไกล รวมถึงใบหน้าที่มีซ่อนอยู่ในความมืดของเขาแล้ว ฉู่หลิวเยว่จึงไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของเขาได้ชัดเจนมาก

จักรพรรดิจยาเหวินยกมือขึ้น ก่อนจะหันกลับไปมองแล้วก้าวเท้าจากไป

ยังมีลมหายใจที่คลุมเครือของคนอีกสองคนได้หายไปพร้อมกับเงาของเขา

เห็นได้ชัดว่าคนที่เหลือก็ยังคงเฝ้าอยู่ที่นี่เหมือนเดิม

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตา

คนที่สามารถทำให้จักรพรรดิจยาเหวินยอมเสียเวลามาขังอยู่ในวังอย่างดีนั้นมีไม่มาก

เมื่อนึกถึงตอนก่อนหน้านี้ที่เจอกับซือถูเหยียนที่สีหน้าดูไม่ได้สุดๆ

คนที่ถูกขังอยู่ที่นี่ ก็คงจะเป็นซือถูซิงเฉิน

จักรพรรดิจยาเหวินอยากจะได้คำตอบบางอย่างจากปากของนาง แต่เมื่อเห็นสภาพเมื่อครู่ของเขาแล้ว คงจะไม่มีความคืบหน้าอันใด

ฉู่หลิวเยว่มองไปยังบุคคลลึกลับที่อยู่ข้างหน้า

เขาต้องรู้แน่นอนว่าซือถูซิงเฉินถูกขังอยู่ที่นี่ ฉะนั้นจึงจงใจนำพานางมาที่นี่

แต่ที่เขาทำแบบนี้นั้นเป็นเพราะอันใดกันแน่?

ไม่ทันรอให้ฉู่หลิวเยว่เอ่ยปากถาม คนคนนั้นก็เดินไปอีกทางและหายไปอย่างไร้ร่องรอยแล้ว!

ฝีเท้าของเขาดูเหมือนจะเชื่องช้า แต่ที่จริงแล้วความเร็วนั้นเร็วแลมาก อีกอย่างยังอำพรางปกปิดรอยเท้าของตัวเองอีกด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะฉู่หลิวเยว่จ้องเอาไว้ เกรงว่าจะไม่สามารถรู้ถึงการกระทำของเขาได้

ไม่รู้ว่าเหตุใดนางถึงเดาความคิดของคนคนนั้นออก และขณะที่เขาเข้าใกล้วังโย่วเหอ ตัวเองก็ยังนิ่งอยู่กับที่อยู่

ในสถานะตอนนี้ของนาง ถ้านางออกไปก็จะกลายเป็นที่จับตามอง และต้องดึงดูดความสนใจของผู้แข็งแกร่งในความมืดอย่างแน่นอน

ฉะนั้น นางจึงไม่ทำสิ่งใดไปจะดีกว่า รอดูสถานการณ์ไปก่อน!

ไม่นานเงาของคนคนนั้นก็หายไปหลังเสาต้นหนึ่งที่อยู่ริมสุดของวังโย่วเหอ

ฉู่หลิวเยว่กลั้นหายใจ

จู่ๆ ก็มีพลังข่มขู่ที่แข็งแกร่งแผ่มาจากกลางอากาศอย่างรวดเร็ว

นางรีบเงยหน้าขึ้นมองทันที

เห็นเพียงคนในชุดสีเทากำลังเดินเหาะเข้ามา

เขาสวมผ้าคลุมหน้าปิดบังใบหน้าเอาไว้ จนมองไม่เห็นหน้าตาของเขา

แต่จากที่คาดเดาจากไหล่ และหลังที่ค่อมลงเล็กน้อยแล้วก็ดูเหมือนจะเป็นคนมีอายุ

ทันทีที่เขาปรากฏตัว จู่ๆ รอบๆ ของวังโย่วเหอก็มีเงาของคนสามคนปรากฏขึ้น และล้อมชายชราชุดเทาให้อยู่ตรงกลาง

“เจ้าเป็นใครถึงได้กล้าดีเข้ามาบุกรุกวังของแคว้นเย่าเฉินแบบนี้!”

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตา

สามคนนั้นคือคนที่จักรพรรดิจยาเหวินมอบหน้าที่ให้เฝ้าอยู่ที่นี่

อีกอย่างระดับของทั้งสามยังเป็นนักต่อสู้ระดับห้าทุกคนด้วย

คนที่มีความสามารถระดับห้าในแคว้นเย่าเฉินนั้นแทบจะนับคนได้ ตอนนี้จักรพรรดิจยาเหวินได้นำมาอยู่ที่นี่ถึงสามคนแล้ว ทำให้เห็นได้ว่าจักรพรรดิจยาเหวินต้องขังซือถูซิงเฉินเอาไว้อย่างเข้มงวดแน่นอน

การวางแผนจัดการเช่นนี้ เพียงพอที่จะคุ้มกันผู้บุกรุกมากมายได้แล้ว

แต่ชายชราชุดเทาคนนั้นกลับมีความสามารถที่มากกว่าพวกเขาหนึ่งระดับ

ยิ่งระดับสูงมากเท่าใด ความแตกต่างระหว่างพวกเขาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

ต่อให้ทั้งสามจะร่วมมือกัน แต่ก็ไม่ใช่ศัตรูของชายชราผู้นี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน