ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 441

ฉู่หลิวเยว่ไม่รู้อยู่แล้วว่าตอนนั้นในใจของซิวกำลังคิดอันใดอยู่

ลมหายใจร้อนของเขาพ่นไปที่คอและหลังใบหูของนาง ทำให้นางรู้สึกจักจี้เล็กน้อย

ลมอ่อนพัดมา ทำให้ป่าไผ่โอนเอน

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกกระจ่างขึ้นมาก

ไม่น่าแปลกใจเลยที่หรงซิวกำลังมองหาการกระจายกองกำลังในเมืองหลวงทั้งหมด ที่จริงแล้วเขาได้เตรียมพร้อมเอาไว้แล้ว!

ส่วนหรงซิวก็อยู่ในเมืองหลวงมาหลายเดือนแล้ว แม้แต่ในเมืองก็ยังไม่เคยออกไป

แต่จู่ๆ ก็ตัดสินใจเป็นกบฏ และเห็นได้ชัดว่ามีคนคอยสนับสนุนด้วย!

และคนคนนั้นก็คือหรงซิว!

“ฝ่าบาท เจ้า…เริ่มวางแผนเรื่องนี้มานานเท่าใดแล้ว?” ฉู่หลิวเยว่อดที่จะถามไม่ได้

แล้วเสียงทุ้มต่ำของหรงซิวกระซิบมาที่หู

“…เหอะ…นานแล้วล่ะ…พี่สามไปกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือตั้งแต่เมื่อใดแล้วล่ะ?”

น้ำเสียงของเขาดูสบายและสงบ ราวกับว่ามันไม่มีอันใดมากไปกว่าการเป็นเรื่องเล็กน้อย

ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึง นางผลักเขาอย่างกะทันหัน ก่อนจะเอียงศีรษะไปข้างหลัง และตาที่ดำเหมือนหยกก็จ้องไปที่หรงซิวด้วยความเหลือเชื่ออย่างใดอย่างนั้น

“ความหมายของฝ่าบาทก็คือ…แต่ตอนนั้นเขาเป็นคนเชิญไปเองไม่ใช่รึ…”

คำพูดของฉู่หลิวเยว่หยุดชะงักไปอย่างกะทันหัน

จู่ๆ ในหัวของเขาก็มีความคิดที่ไร้สาระอย่างหนึ่งปรากฏขึ้น

หรงซิวมองดูท่าทางแปลกใจของนางที่ปกติแล้วไม่ค่อยจะแปลกใจนัก ก่อนจะรอยยิ้มผุดขึ้นที่หางตาของเขา

มันไม่ง่ายเลยที่จะเห็นนางเป็นเช่นนี้…

เมื่อเห็นการแสดงออกของเขา ฉู่หลิวเยว่ก็อ้าปาก แต่กลับไม่ได้พูดอันใดสักคำ

ยังต้องพูดอันใดอีก!?

นี่ก็คือการแสดงออกอย่างชัดเจนว่ายอมรับแล้ว!

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ทุกย่างก้าวของหรงจิ่วอยู่ภายใต้การควบคุมของหรงซิวทั้งหมด!

ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ถูกจักรพรรดินีและองค์รัชทายาทรังแก ทั้งเรื่องที่ตั้งใจจะเข้าร่วมกองทัพหรือต่อมาที่เขาประสบความสำเร็จอย่างมากในการต่อสู้ จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่สามารถถอนตัวและถูกบังคับให้เป็นโจรไปแล้ว…

เห็นได้ชัดว่าทุกอย่างล้วนอยู่ในการวางแผนของหรงซิวทั้งนั้น!

แต่…นี่คือการเลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้!

ตอนนี้คนที่หรงจิ่วต้องต่อต้านก็คือจักรพรรดิจยาเหวิน แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องกลายเป็นหรงซิวอยู่ดี!

ในใจของฉู่หลิวเยว่มีคลื่นยักษ์ใหญ่เกิดขึ้น แต่ท้ายที่สุดแล้วก็อดที่จะเอ่ยปากถามไม่ได้

“ข่าวที่ว่าองค์ชายสามจะทำการกบฏนั้น…พี่เป็นคนบอกกับฝ่าบาทรึ?”

หรงซิวเลิกคิ้ว

“เจ้าประเมินตัวเสด็จพ่อต่ำไปแล้ว ในเมื่อพี่ชายสามทำเช่นนี้ พ่อจะไม่รู้ได้อย่างใด และตัวข้านั้นก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มากนัก”

คนที่จะเชื่อเจ้าก็คงมีแค่ผีเท่านั้นแหละ!

ฉู่หลิวเยว่เหน็บแนมในใจ

บางทีการที่หรงจิ่วกำลังวางแผนที่จะเริ่มกองทัพ ก็มีสาเหตุมาจากการที่มีหรงซิวคอยผลักดันเช่นกัน!

“องค์ชายสามไม่รู้เรื่องนี้หรอกรึ?”

หรงซิวขมวดคิ้ว

“เยว่เอ๋อคิดว่าอย่างใดเล่า?”

ฉู่หลิวเยว่ซี๊ดปาก ก่อนจะตบไปที่หน้าผากของตัวเองเบาๆ

สมองของนางก็ตันไปแล้วเช่นกัน

ถ้าหรงจิ่วรู้ แล้วสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้ได้อย่างใด?

“ชนชั้นสูงห้าพันคนของกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือกำลังจะมาถึงเมืองหลวงของจักรพรรดิแล้ว” หรงซิ่วลูบเอวที่เรียวและอ่อนนุ่มของนางเบาๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น “การต่อสู้จะเริ่มเมื่อไหร่…ขึ้นอยู่กับพ่อและพี่ชายสามแล้วล่ะ”

ตามนิสัยของหรงจิ่วแล้ว ก็คงจะรออยู่อีกไม่นานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นอีกไม่กี่วันนี้เสด็จพ่อก็คงจะออกโรงจำกัดหรงจิ่วแล้วก็เป็นได้

ฉู่หลิวเยว่เอามือลง ก่อนจะมองเขาตาแป๋ว

“แล้วทุกอย่างก็อยู่ภายใต้ความคิดขององค์ชายทั้งหมดหรอกรึ?”

จนกระทั่งวันนี้ ทุกอย่างก็อยู่ในการควบคุมของหรงซิวหมดแล้ว!

หรงซิวยิ้มพลางเอ่ยปาก

“ถ้าฟังไม่ผิด เยว่เอ๋อกำลังชมข้าอยู่รึ?”

ฉู่หลิวเยว่เงียบไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน