ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 444

ต้นฤดูหนาวในเมืองหลวงอากาศหนาวเย็นและมีลมแรง

ทั้งในและนอกประตูเมือง มีทหารของทั้งสองฝ่ายเผชิญหน้ากัน

เวลาผ่านไปทีละนิด แสงระเรื่อก็ค่อยๆ ดับลง และบรรดาทหารติดอาวุธพรั่งพร้อมกว่าห้าพันคนยืนเรียงแถวหน้าประตูเมือง พร้อมกับบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น

ผ่านไปสักพัก ก็รู้สึกเหมือนได้กลิ่นของฝุ่นและเลือดที่ผสมกันอบอวลอยู่ในอากาศ

มีทหารคุ้มกันที่มีอาวุธครบมืออยู่บนกําแพงเมือง

โดยมีชายร่างสูงใหญ่ในชุดเกราะสีดำคนหนึ่งยืนอยู่ตำแหน่งตรงกลางสุด

คนๆ นี้ก็คือรองแม่ทัพของของทหารคุ้มกันที่ชื่อว่าจ้าวหมิง!

เมื่อฉู่หนิงไม่อยู่ เขาจึงได้รับคำสั่งให้เป็นแม่ทัพที่มีอำนาจสูงสุดของเหล่าทหารคุ้มกันในสถานการณ์วิกฤตครั้งนี้

ดวงตาของเขาจ้องไปทางข้างหน้าพลางตะโกน

“แม่ทัพกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือเว่ยหลินอยู่ที่ใด!?”

ทันใดนั้นเสียงทุ้มและทรงพลังก็แผ่กระจายไปทั่ว!

ชายชุดเกราะสีแดงคนหนึ่ง ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว

“ข้าอยู่นี่!”

เป็นชายที่รูปร่างกำยำแข็งแกร่งมาก ดูแล้วอายุไม่เกินสามสิบปี ไว้เคราบนใบหน้า ดูดุดันมาก

จ้าวหมิงสูดหายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับแววตาที่เย็นชา

เว่ยหลินมีชื่อเสียงมากในกองทัพทหารภาคตะวันตกเฉียงเหนือ เขาเป็นคนมุทะลุและมีความสามารถที่แข็งแกร่ง! อีกทั้ง…ยังเป็นนักต่อสู้ระดับห้าที่โลดแล่นอยู่ในสนามรบจริงๆ ด้วย!

เขาคนเดียวสามารถเอาชนะศัตรูกว่าร้อยคนได้!

ไม่ต้องพูดถึงทหารหลายพันคนที่อยู่ข้างหลังเขา ซึ่งดูแล้วก็เป็นสิ่งที่เขาสามารถรับมือได้ไม่ยาก!

ครั้งนี้หรงจิ่วได้เตรียมตัวทุกอย่างเอาไว้หมดแล้ว!

“ตามกฎหมายของแคว้นเย่าเฉินแล้ว ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากฝ่าบาทแล้วรองแม่ทัพไม่สามารถออกจากกองทัพทหารได้! และยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่สามารถพาทหารเข้ามาในเมืองหลวง! เว่ยหลิน เจ้าคิดจะกบฏใช่หรือไม่!?”

เว่ยหลินหัวเราะลั่น

“จ้าวหมิง! เจ้ามีความสามารถไม่พอข้าก็ว่าแย่แล้ว ที่จริงแล้วสมองของเจ้าก็ใช้ไม่ได้เช่นกันรึ! ข้าบอกแล้วว่านี่ไม่ใช่การกบฏ! เพียงแต่สิ่งที่ฝ่าบาทกระทำกับองค์ชายสามนั้นเป็นสิ่งที่ไม่สมเหตุสมผล! อีกอย่างยังทำร้ายจิตใจของทุกคนในกองทัพภาคตะวันตกเฉียงเหนือด้วย! ที่พวกข้ามาที่นี่ นอกจากมาเพื่อช่วยองค์ชายสามแล้ว ก็ยังเป็นการคลี่คลายข้อสงสัยของพวกเราเองด้วย!”

จ้าวหมิงกำลังจะโต้เถียงกลับ แต่ทันใดนั้นฝูงชนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็เคลื่อนไหวขึ้นมา

จากนั้น ก็เกิดเสียงฝีเท้าของขบวนทหารดังขึ้นก่อนจะพากันแยกออกเป็นสองฝั่ง!

และแล้วก็มีชายผู้หนึ่งเดินมาจากทางด้านหลัง!

เขาสวมชุดเกราะเอาไว้ ใบหน้าของเขาดูเคร่งขรึมและหล่อเหลามาก!

ชายผู้นั้นก็คือหรงจิ่ว!

จ้าวหมิงใจเสียทันที

สุดท้ายแล้วหรงจิ่วก็ยังสามารถหนีออกมาได้!

หลังจากเกิดความโกลาหลในแดนประหารครั้งก่อน กองทหารรักษาการณ์ก็ถูกส่งไปรวมตัวกันเพื่อค้นหาที่อยู่ของหรงจิ่วทั่วเมืองหลวง

แต่ก็ไม่สามารถพบตัวจนกระทั่งถึงตอนที่เขาเดินเข้ามา

ที่จริงแล้วหรงจิ่วนั้นได้อาศัยช่วงที่ชุลมุนนี้ออกจากเมืองหลวงไปแล้ว!

ในเวลานี้ ชุดนักโทษและกุญแจมือจากเรือนจำของเขาได้หายไปแล้ว และเขาสวมชุดเครื่องแบบทหารที่ดูชั่วร้ายอำมหิตสุดๆ!

“ต้อนรับการกลับมาของฝ่าบาท!”

เว่ยหลินนำมือประสานแล้วคารวะก่อน จากนั้นคนที่อยู่ข้างหลังก็พากันตะโกนอย่างพร้อมเพรียงกัน

“ต้อนรับการกลับมาของฝ่าบาท!”

พวกเขาตะโกนเสียงดังสนั่น!

หรงจิ่วกำหมัด แล้วเสียงก็เงียบสงัดลงทันที

พวกกองทัพทหารคุ้มกันของจ้าวหมิงเห็นเหตุการณ์นี้แล้วก็พากันนิ่งอึ้งไปทันที

การสั่งหยุดแบบนี้ และการที่หรงจิ่วสามารถทำถึงขั้นนี้ได้นั้น เพียงพอที่จะทำให้เห็นศักดิ์ศรีและอำนาจของเขาที่มีอยู่ในกองทัพแล้ว!

ไม่แปลกใจที่เขากล้าทำเช่นนี้!

หรงจิ่วมองจ้าวหมิงด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

“จ้าวหมิง ข้าไม่ต้องการทำร้ายผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นข้าจะให้โอกาสเจ้า สั่งเปิดประตูเมืองซะ! ไม่เช่นนั้น… อย่าหาว่าข้าไร้ความปราณีต่อเจ้า!”

จ้าวหมิงจะยอมทำตามได้อย่างใด!?

“องค์ชายสาม! หากท่านทำสิ่งที่ทรยศเช่นนี้ สุดท้ายแล้วท่านจะถูกคนทั้งโลกประณาม! ท่านกลับใจเถิด! ตามกระหม่อมกลับไปตอนนี้และสารภาพผิดต่อฝ่าบาทเสียเถิด!”

หรงจิ่วแสยะยิ้ม

“ก่อนหน้านี้ข้าได้กลายเป็นคนทรยศไปแล้ว ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว ข้าก็อยู่กับฉายานี้ต่อไปไม่ดีกว่ารึ!”

จ้าวหมิงรู้สึกร้อนรนใจขึ้นมาทันที

“ข้าเจ้าร่วมกองทัพทหารตั้งแต่อายุสิบสี่ปี และได้ทำการสู้รบมาเป็นเวลาหลายปี ฆ่าศัตรูไปนับไม่ถ้วน! บนตัวของข้ามีรอยแผลเป็นทั้งหมดยี่สิบสามรอย แต่ละรอยนั้นเสี่ยงชีวิตทั้งนั้น! ข้าสละหยาดเหงื่อกายใจเพื่อแคว้นเย่าเฉินถึงเพียงนี้ แต่สุดท้ายกลับได้มาเพียงชุดนักโทษและความผิดนับไม่ถ้วน!”

เขาจะยอมรับความผิดนี้ได้อย่างใด!?

สารภาพผิด?

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน