ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 459

ความรู้สึกเย็นเฉียบราวน้ำแข็งพุ่งเข้าสู่ร่างกายฉับพลัน!

ซือถูซิงเฉินหน้าซีดเซียว พลางก้มศีรษะลงมองช้าๆ

ก่อนจะเห็นคราบเลือดค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากเสื้อบริเวณหน้าอก

ฉึก!

ใบมีดสองเล่มพุ่งทะลุหน้าอกของนาง!

ฉู่หลิวเยว่งอแขนและกระแทกข้อศอกใส่ไหล่ของอีกฝ่าย!

ส่งผลให้ซือถูซิงเฉินกระอักเลือดออกมา แล้วกระเด็นลอยออกไปไกล!

ฉู่หลิวเยว่กระโดดหลบออกมาอีกทางอย่างรวดเร็ว และถีบตัวขึ้นไปบนหลังเสวี่ยเสวี่ยที่เพิ่งมาถึง!

โครม!

ซือถูซิงเฉินล้มกระแทกพื้นอย่างแรง!

ทว่าเนื่องจากแรงกระแทกนั้นแรงเกินไป ร่างของนางจึงกลิ้งอยู่บนพื้นเป็นเวลานาน ก่อนจะหยุดลงในที่สุด

รอยคราบเลือดเป็นทางยาวเปรอะเปื้อนอยู่บนพื้นอย่างน่ากลัว!

ท่ามกลางสถาณการณ์อันแสนวุ่นวาย มีเพียงความตายอันเงียบสงบที่รออยู่เบื้องหน้า

ผู้ชมส่วนใหญ่คิดว่าฉู่หลิวเยว่ต้องตายแน่ๆ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าหลังจากการต่อสู้ของทั้งสอง คนแพ้กลับกลายเป็นซือถูซิงเฉินผู้สูงศักดิ์เสียได้!

แม้ว่าการปรากฏตัวของสัตว์อสูรจะเป็นจุดสำคัญของเรื่อง แต่ฉู่หลิวเยว่ก็เอาชนะซือถูซิงเฉินได้ด้วยมือของนางเอง!

เยี่ยเหล่าและผู้อาวุโสจงเยี่ยที่กำลังต่อสู้ในระยะประชิดเองก็เห็นฉากนี้ และในที่สุดพวกเขาก็หยุดการปะทะ

พร้อมการแสดงออกทางสีหน้าที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ความกังวลที่เยี่ยเหล่ากักเก็บไว้ก่อนหน้านี้หายไปในทันที รอยย่นบนใบหน้าของเขาแทบจะกลายเป็นกลีบดอกไม้บานสะพรั้ง รวมทั้งแววตาที่เผยให้เห็นความภาคภูมิใจอย่างปิดไม่มิด

“เหอะ! ข้าบอกเจ้าแล้วว่าซือถูซิงเฉินน่ะ สู้ฉู่หลิวเยว่ไมได้หรอก! จงเยี่ย! ครานี้เจ้ายังจะกล้าปากดีอีกหรือไม่!”

ใบหน้าของผู้อาวุโสจงเยี่ยบิดเบี้ยวน่าเกลียดราวกับกลืนแมลงวันเข้าไป

ทั้งๆ ที่ขอบเขตพลังปราณของซือถูซิงเฉินนั้นเหนือกว่าฉู่หลิวเยว่หลายเท่า ทว่าเหตุใดนางจึงแพ้เล่า!?

ก่อนหน้านี้คิดว่านางต้องชนะแน่นอน! แต่ผลที่ได้กลับต่างจากสิ่งที่คิดลิบลับ!

ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าทันที!

“เห้ย จงเยี่ย นั่นเจ้าคิดจะทำอันใด?”

เยี่ยเหล่าเคลื่อนไหวทันที พลันพุ่งตัวไปดักหน้าผู้อาวุโสจงเยี่ยไว้ด้วยรอยยิ้มบาง

จงเยี่ยหน้าดำคร่ำเครียด “เจ้ากวนข้าหรือ?!”

“ดูพูดเข้าสิ เมื่อครู่เจ้ายังห้ามไม่ให้ข้าเข้าไปเลยมิใช่หรือ? ตอนนี้เราเสมอกันแล้ว! ฮ่าๆ!”

ยิ่งเห็นสีหน้าของจงเยี่ย เยี่ยเหล่าก็ยิ่งสะใจ!

ตอนนั้นเขากำลังจะไปช่วยฉู่หลิวเยว่ แต่กลับถูกชายคนนี้ห้ามไว้ พอมาตอนนี้อีกฝ่ายต้องการช่วยซือถูซิงเฉินบ้าง มันจะง่ายเกินไปหน่อยหรือเปล่า!?

ผู้อาวุโสจงเยี่ยขมวดคิ้วมุ่น

โดนเยี่ยจือถิงดักทางไว้เช่นนี้ เขาคงเข้าไปช่วยไม่ทันแน่!

“ครู่ก่อนเจ้าบอกเองมิใช่หรือว่า เจ้าอยากรอดูว่าใครจะเป็นผู้ชนะ? เช่นนั้นแล้ว เหตุใดเราไม่มารอดูไปพร้อมกันล่ะ?”

ใบหน้าของเยี่ยเหล่าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ทว่ากลิ่นไออันเย็นเยียบรอบตัวเขานั้น บ่งบอกว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ผู้อาวุโสจงเยี่ย ยื่นมือเข้าไปช่วยซือถูซิงเฉินเด็ดขาด!

อาวุโสจงเยี่ยเกลียดชายผู้นี้หมดใจ!

และในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่นั้น เสวี่ยเสวี่ยก็โฉบลงมาพร้อมกับฉู่หลิวเยว่

ร่างบางกระโดดลงมายืนบนพื้นอย่างง่ายดาย

ส่วนซือถูซิงเฉินเองก็พยายามลุกขึ้นยืน

ทว่ารูบนหน้าอกและเลือดสดๆ ที่ไหลออกมาเหล่านั้น

อีกทั้งความเจ็บปวดที่ไหล่และหลังอย่างรุนแรง ไม่ต้องมองก็รู้ว่าสะบักของนางถูกเจาะทะลุ!

“เจ้าอยากสู้กับข้าตัวต่อตัวเองมิใช่หรือ?”

ฉู่หลิวเยว่เล่นกับกริชในมือของนางและพูดช้าๆ

“ข้าเลยจัดให้ตามคำขอ”

หากสู้กันบนพื้น จะทำให้ง่ายต่อการเคลื่อนไหวมากกว่า

ซือถูซิงเฉินมองเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากของฉู่หลิวเยว่ แต่นางไม่หยุดร่างกายที่สั่นอย่างรุนแรงของตนได้

นางรู้สึกเพียงตอนนี้ฉู่หลิวเยว่นั้นไม่ต่างจากอสูรที่โผล่ขึ้นมาจากนรก!

“เจ้า! เจ้าคิดจะทำอันใด!?”

ซือถูซิงเฉินตะโกนเสียงแข็ง

“ข้า ข้าคือองค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นซิงหลัวนะ! เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ!?”

ฉู่หลิวเยว่หลุดหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน