ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 477

ยอมแพ้?

ไม่ว่าอย่างใดอู่จ้าวก็พูดสองคำนี้ออกมาไม่ได้

หรือสู้ต่อ?

กริชคมที่คอเกือบเฉือนคอเขา!

เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่า เพียงแค่ฉู่หลิวเยว่ต้องการจะทำ ก็สามารถเฉือนเขาได้ในตอนนี้!

สายตานับไม่ถ้วนรอบตัวเขามองมาอย่างพร้อมเพรียง ทำให้เขาอับอายถึงขั้นสุด จนแทบอยากมุดแผ่นดินหนี!

“อืม?”

ฉู่หลิวเยว่ดีดตรงกริชเบาๆ พลันเกิดเสียงใสก้องดังออกมา

ร่างกายของอู่จ้าวสั่นตามไปด้วย

“เจ้าชนะแล้ว!”

เขาหลับตาลง พลางตอบราวกับยอมแพ้ในโชคชะตา!

เมื่อพูดจบ ความเงียบงันก็ปกคลุมอยู่รอบตัวเขา

อู่จ้าวยอมแพ้…จริงๆ หรือ!?

นักรบระดับห้าอย่างเขา จะพ่ายแพ้ให้กับนักรบระดับสามเพียงคนเดียว!?

หากข่าวนี้ถูกกระจายออกไป คงจะสร้างความฮือฮาในเมืองซีหลิงไม่น้อยเลย!

“หรือเพราะข้าไม่ค่อยได้เห็นอันใดแบบนี้? นักรบระดับสามจากที่อื่นแข็งแกร่งขนาดนี้เมื่อไหร่กัน!?”

ชายนิรนามในกลุ่มฝูงชนพึมพำเสียงเบา

“หรือว่าความสามารถของนักรบระดับห้าอย่างอู่จ้าว…จะเป็นของปลอม?”

สีหน้าของอู่จ้าวแดงขึ้นแล้วเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด เส้นเอ็นของเขาก็ชัดขึ้น จนอยากด่ากราด

ความสามารถของเขาหรือ…ปลอม!?

ถ้าพวกเขาแน่จริง ก็มาลองเองสิ!

ฉู่หลิวเยว่…นางไม่ใช่คนธรรมดา!

มิใช่ว่าเขาจะไม่เคยต่อสู้กับนักรบระดับสาม แต่ก็ไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนาง!?

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่ความแข็งแกร่งและความว่องไวทางร่างกาย ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเขาเลยแม้แต่น้อย!

ไม่รู้เหมือนกันว่านางเป็นตัวประหลาดอันใดกันแน่!

“ยอมแพ้แล้วหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่เผยอมุมปากขึ้นอย่างชอบใจ

“ได้ ถ้าอย่างนั้นก็จ่ายข้ามาสิบผลึก”

เขาชะงักไปชั่วขณะ

“เจ้าว่าอันใดนะ!?”

ฉู่หลิวเยว่อธิบายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ข้าบอกว่า ในเมื่อเลือกที่จะยอมแพ้แล้ว ก็จ่ายข้ามาสิบผลึก แล้วจะจบเรื่องนี้เพียงเท่านี้”

อู่จ้าวตะลึงไปสักพัก

“ข้า เหตุใดข้าต้องจ่ายเจ้าเยอะขนาดนั้น!? ข้าให้เจ้าชนะแล้ว เจ้าต้องการอันใดอีก!?”

พวกเขาไม่ได้เดิมพันกันด้วยสิบผลึก ที่ผู้แพ้จะต้องจ่ายเสียหน่อย!

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ

“อ้าว? ถ้าพูดเช่นนี้ แสดงว่าเจ้าไม่อยากจ่ายข้าอย่างนั้นหรือ?”

“ฝันไปเถอะ!”

อู่จ้าวตะโกน

เขาอาศัยอยู่ในเมืองซีหลิงมานานหลายปี ยังไม่เคยเจอคนที่ไม่เพียงไม่จ่ายเงิน กลับยังขอเงินเขาแบบนี้เลย!

“เจ้าชื่อฉู่หลิวเยว่ใช่หรือไม่? ข้าขอเตือนเจ้า ที่นี่ไม่ใช่เมืองเล็กกระจอกๆ ที่จะทำอันใดตามอำเภอใจได้! ทำอันใดแค่พอประมาณก็พอ ไม่เช่นนั้น…”

ฉู่หลิวเยว่ทิ่มกริชไปข้างหน้าอย่างไม่สบอารมณ์

ปลายแหลมของกริชแทงเข้าไปในผิวหนังของเขา!

เลือดอุ่นๆ มีกลิ่นคาวและหวาน ไหลลงมาจากกริช

เสียงกระทืบเท้าของอู่จ้าวหยุดลงทันที!

“ยอมแพ้ซะ แล้วจ่ายข้ามาสิบผลึก ไม่เช่นนั้นข้าจะทำต่อ… ทำมันต่อไป”

ฉู่หลิวเยว่อธิบายอีกรอบอย่างใจดี

“ข้าถามเจ้าอีกครั้ง ว่าเลือกทางไหน?”

หัวของอู่จ้าวแทบจะระเบิดอยู่แล้ว!

“เจ้า! เจ้า! เจ้ากล้าหรือ!”

“ดูเหมือนชีวิตเจ้า จะไม่มีค่าเท่ากับสิบผลึก?”

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าด้วยความรู้สึกน่าเสียดาย

“น่าเสียดายจริงๆ”

พูดจบ มือของนางขยับ เตรียมลงมือ!

“ข้าจะจ่าย! ข้าจะจ่าย พอใจหรือยัง!”

ในที่สุดอู่จ้าวก็ไม่สามารถอดที่จะตะโกนออกไปได้!

เขามีลางสังหรณ์ว่า…ฉู่หลิวเยว่กล้าฆ่าเขาแน่นอน!

เขาตัวแข็งทื่อ แล้วหยิบสิบผลึกออกมาจากถุงเฉียนคุน ก่อนมอบให้กับฉู่หลิวเยว่

“เอาไป!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน