ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 489

เมื่อคนข้างๆ ชายผู้นั้นสัมผัสได้ถึงความผิดปกติ พวกเขาจึงหันกลับมา

“คุณชายใหญ่ ท่านเป็นอันใดไปหรือขอรับ?”

สายตาของคนผู้นั้นจ้องไปที่ฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง พร้อมเม้มริมฝีปากแน่น

เมื่อคนอื่นๆ เห็นท่าทางเช่นนั้นของเขา ก็ไม่กล้าถามอันใดมาก ทุกคนต่างก็เงียบไป

ส่วนทางด้านบนเวที เมื่อพวกเขาเห็นรอยยิ้มที่เจิดจ้าของฉู่หลิวเยว่ ผู้อาวุโสชิวซีก็โมโหจนควันแทบจะออกจากหู

อันใดที่พูดว่า “เช่นนี้ก็ได้แล้วใช่หรือไม่?”

การโจมตีครั้งสุดท้ายของฉู่หลิวเยว่นั้น แทบจะคร่าชีวิตของจ้าวอวิ๋นจื่อแล้ว!

“เจ้า…เจ้า! ทำแบบนั้นมันเกินไปแล้วนะ! อวิ๋นจื่อยอมแพ้แล้ว แต่เจ้ากลับไม่ยอมหยุดมือ เห็นได้ชัดว่าเจ้าตั้งใจ!”

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ

“ผู้อาวุโสชิวซี ข้าเคารพท่าน ที่ท่านมีคุณธรรมและบารมีสูงส่ง ข้าก็ทำตามที่ท่านบอกทุกประการ ท่านบอกให้ข้าหยุด ข้าก็หยุดแล้วอย่างใดเจ้าคะ”

เมื่อพูดจบนางก็ขยับปลายนิ้วของตนเองเล็กน้อย แส้ไฟชิ้นนั้นก็หดกลับไปอย่างรวดเร็ว และหายไปกลางฝ่ามือของนาง

นางกางมือออก

“ข้าเชื่อว่าทุกคนก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนใช่หรือไม่?”

ผู้อาวุโสชิวซีชะงักไปครู่หนึ่ง

ฉู่หลิวเยว่คนนี้ช่างเจ้าเล่ห์จริงๆ!

นางหยุดหลังจากที่ข้าพูดจริง แต่การโจมตีครั้งสุดท้ายนั่น จะบอกว่าไม่ได้ตั้งใจเป็นไปได้หรือ?

แต่การกระทำนั้นตรงจังหวะพอดี เขาจึงไม่สามารถตามเอาเรื่องนางได้เลย!

“ถ้าเช่นนั้นครั้งสุดท้ายไม่ควรจะลงมือรุนแรง! อายุยังน้อยอยู่แท้ๆ แต่การกระทำช่างโหดเหี้ยมอย่างมาก!”

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่สักครู่หนึ่งแล้วถามกลับว่า

“แต่ก่อนหน้านี้ท่านพูดออกมาแล้วว่า ขอเพียงแค่ไม่ต่อสู้ถึงชีวิต จะชนะด้วยวิธีใดก็ไม่จำเป็นไม่ใช่หรือ? หรือว่ากฎนี้ ไม่ได้เหมารวมข้าไปด้วย?”

ใบหน้าของผู้อาวุโสชิวซีเดี๋ยวแดงเดี๋ยวขาว

ฉู่หลิวเยว่เป็นคนเฉียบแหลมอย่างมาก เขาไม่สามารถโต้แย้งได้เลย!

แต่ท้ายที่สุดจ้าวอวิ๋นจื่อก็แพ้แล้ว!

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และระงับความโกรธที่อยู่ภายในใจ เขาหันไปพูดกับทหารม้าทมิฬที่อยู่ด้านข้างว่า

“ยังไม่รีบพาจ้าวอวิ๋นจื่อไปรักษาตัวอีก!”

ทหารทั้งสองนายก็รีบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และแบกจ้าวอวิ๋นจื่อที่มีแต่บาดแผลเต็มตัวลงไปรักษา

ฉู่หลิวเยว่หันหน้ากลับมา จากนั้นก็มองไปที่กระดานหยกสีดำที่ลอยอยู่ตรงอากาศ

ชื่อของจ้าวอวิ๋นจื่อที่อยู่บนนั้นหายไปแล้ว

เหลือเพียงแต่ชื่อของนาง…ฉู่หลิวเยว่!

มีแต่ผู้ชนะเท่านั้นถึงจะอยู่ต่อไปได้!

ฉู่หลิวเยว่มองไปรอบๆ จากนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เหมือนว่านางจะเป็นผู้ชนะคนแรกในการแข่งขันครั้งนี้

“ผู้แข่งขันลำดับห้าสิบสาม ฉู่หลิวเยว่เป็นฝ่ายชนะ!”

ผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนประกาศออกมาเสียงดัง

“ผู้แข่งขันลำดับที่หนึ่งร้อยหนึ่ง มาแทนที่ลำดับที่ห้าสิบสาม!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็เดินลงจากสนามไปอย่างภูมิใจ

สายตาของคนรอบข้างมองนางเป็นตาเดียว!

ตกใจ อิจฉา ริษยา ชื่นชม…

สายตาเหล่านั้นมีความหมายแตกต่างกัน แต่ฉู่หลิวเยว่กลับไม่เคยจะสนใจมันเลย หลังจากที่ลงจากเวทีมาแล้ว นางก็เดินไปที่จุดพักผ่อนที่ถูกเตรียมเอาไว้ เพื่อดูการแข่งขันอย่างเงียบๆ

คนกลุ่มนั้นอาจจะกลายเป็นคู่ต่อสู้ของนางในรอบต่อไป

จากนั้นนางก็ได้ยินเสียงซุบซิบมาจากทางด้านหลัง

“คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะชนะจริงๆ ด้วย! การชนะครั้งแรกอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ แต่นางกลับสามารถชนะนักรบระดับห้าได้ถึงสองคนติดกัน… นี่ก็เป็นหลักฐานได้อย่างดีแล้วว่านางมีฝีมือจริงๆ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน