ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 488

จ้าวอวิ๋นจื่อสะกิดปลายเท้าขึ้นแล้ว กระโดดถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว! ภาพที่น่าหวาดกลัวก็ปรากฏขึ้น!

ผัวะ!

เปลวไฟสีแดงฟาดลงที่พื้นอย่างรุนแรง ชั่วพริบตาเดียวก็เหลือเพียงรอยไหม้เกรียมเป็นทางยาว!

แม้ว่าจ้าวอวิ๋นจื่อจะสามารถหนีรอดได้อย่างหวุดหวิด แต่แขนซ้ายของนางกลับหลบไม่พ้น

แส้เพลิงฟาดเข้าที่ปลายแขนของนางอย่างแรง เลือดจากแผลเริ่มไหลริน อีกทั้งแขนเสื้อของนางกลับติดไฟด้วย!

เมื่อเห็นว่าเปลวไฟเหล่านั้นกำลังลุกลาม จ้าวอวิ๋นจื่อก็รีบถอดเสื้อของนางทันทีโดยไม่ต้องคิด!

พรึ่บ…

แขนเรียวของนางอยู่ภายใต้สายตาของทุกคนทันที!

แม้ว่าบาดแผลที่แขนจะน่าตกใจอย่างมาก และเลือดของนางก็ยังคงไหลริน แต่ผิวขาวๆ ของนางนั้นกลับเป็นที่ดึงดูดใจคนจำนวนมาก

แต่ท่าทางที่น่าสงสารนี้ ทำให้ทุกคนมองมาด้วยสายตาย่ำแย่

ทุกสายตาจับจ้องมาที่นาง ทำให้จ้าวอวิ๋นจื่อรู้สึกอายระคนโกรธ!

ตอนที่นางอยู่ที่แคว้นสุยหยางตี้กั๋ว นางมีตำแหน่งสูงส่ง มีความสามารถโดดเด่น เคยได้รับความอัปยศอดสูเช่นนี้ที่ไหนกัน?

แต่ก่อนที่นางจะตอบโต้ แส้เพลิงครั้งที่สองของฉู่หลิวเยว่ก็ออกมาอีกแล้ว!

จ้าวอวิ๋นจื่อถอยหลังอีกรอบหนึ่ง!

“การเคลื่อนไหวของจ้าวอวิ๋นจื่อก็ไม่เลวนี่นา! เจ้าดูความเร็วนั่นสิ นี่แทบจะอยู่ในระดับห้าขั้นกลางแล้วนะ! น่าจะสามารถ…ช้าก่อน! ฉู่หลิวเยว่ก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว! เหตุใดถึงเร็วได้ขนาดนั้นเนี่ย!?”

เขาเห็นเพียงฉู่หลิวเยว่กระโดดตัวขึ้น ร่างกายดุจสายลม พร้อมพุ่งไปด้านหน้าด้วยความรวดเร็ว!

แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือ เหมือนว่าความเร็วของนางก็ไม่ได้ช้าไปกว่าจ้าวอวิ๋นจื่อเลยนะ!

ทันใดนั้นหนุ่มที่สวมชุดคลุมยาวสีเขียวก็หรี่ตามอง

การเคลื่อนไหวแบบนี้ เหมือนว่าจะคุ้นเคยอย่างมาก…

แต่ว่ามองไปอีกหน่อย กลับพบว่ามันไม่ค่อยเหมือน

“จ้าวอวิ๋นจื่อคนนั้นจะแพ้แล้ว”เขากล่าวเสียงเรียบ

ผู้ชายที่อยู่ข้างๆ ก็ชะงักไป

“เหตุใดคุณชายใหญ่ถึงพูดเช่นนี้เล่า? แม้ว่าก่อนหน้านี้จ้าวอวิ๋นจื่อจะเสียเปรียบเล็กน้อย แต่ในเมื่อนางระดับสูงกว่าฉู่หลิวเยว่ตั้งสองขั้น ฉู่หลิวเยว่ไม่มีทางตามมาทันอย่างแน่นอน”

“ไม่ นางตามทันแน่” ชายคนนั้นยิ้มออกมา

คนอื่นๆ ที่ได้ยินดังนั้นก็อดที่จะมองลงไปอีกครั้งไม่ได้

และในตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ก็สะบัดแส้เพลิงในมือออกทันที!

วินาทีนั้นเองนางสะกิดปลายเท้า คาดไม่ถึงว่านางจะกระโดดไปที่แส้เพลิงโดยตรง

ยืมพลังของแส้เพลิง ส่งตัวให้นางกระโดดขึ้น และเคลื่อนไหวไปตามแส้เพลิงอย่างรวดเร็ว!

ระยะห่างของพวกนางทั้งสองก็สั้นลงอย่างเห็นได้ชัด!

นางที่สวมชุดแดง ผมสีดำพลิ้วตามลม พร่างพราวเหมือนนกฟีนิกซ์ที่กำลังร่ายระบำอยู่ในกองเพลิง ทำให้ทุกคนที่เห็นรู้สึกหลงใหลอย่างมาก!

เมื่อจ้าวอวิ๋นจื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่กำลังวิ่งตามนางทันด้วยความรวดเร็วแล้ว หัวใจของนางก็สั่นระรัว จนแทบจะหลุดออกจากอกอยู่แล้ว!

นางพยายามหนีอย่างสุดกำลัง แต่ฉู่หลิวเยว่กลับเร็วกว่านางมาก!

เมื่อนางหันกลับไปมอง นางก็รู้สึกตกใจอย่างมาก เพราะนางกำลังจะออกจากสนามแล้ว!

หากข้ามเขตสนามนี้ไป ก็ถือว่านางแพ้!

จ้าวอวิ๋นจื่อกัดฟันกร๊อด นางชะงักฝีเท้า แล้วมุ่งหน้าไปทางอื่นแทน!

มุมปากของฉู่หลิวเยว่ก็ยกยิ้มขึ้นเป็นรอยยิ้มที่เย้ยหยัน

นางไม่สนใจที่จะเล่นกับจ้าวอวิ๋นจื่อต่อไปแล้ว

“ควรจะจบได้แล้ว!”

ฉู่หลิวเยว่กลั้นหายใจแล้วกระโดดสูงขึ้น! พร้อมยืนที่ปลายด้ามของแส้เพลิงนั้น

จากนั้นก็มีแสงสีเงินแสงหนึ่งพุ่งออกมาจากกลางฝ่ามือของนาง!

จ้าวอวิ๋นจื่อสัมผัสได้ถึงลมหนาวที่อยู่ด้านหลังของนาง

อันตราย!

นางแทบจะกลิ้งหลบตัวตามสัญชาตญาณ!

ตู้ม!

จากนั้นก็รู้สึกว่ามีอันใดบางอย่างแทงลงที่พื้น ที่ที่นางอยู่เมื่อครู่นี้!

จ้าวอวิ๋นจื่อรีบหันกลับไปมองทันที นั่นคือมีดสั้นที่แหลมคมของฉู่หลิวเยว่!

เพราะว่าพลังของนางนั้นรุนแรงอย่างมาก ด้ามของมีดสั้นยังคงสั่นอยู่เล็กน้อย แม้ว่าปลายมีดจะปักลงไปที่พื้นแล้ว!

จ้าวอวิ๋นจื่อถอนหายใจอย่างโล่งอก

แต่ ในตอนที่นางกำลังคิดว่าจะตอบโต้อย่างใดดี ทันใดนั้นนางกลับรู้สึกหนาวสั่นที่บริเวณหน้าอก!

เมื่อนางค่อยๆ ก้มมองมันลงไป นางกลับเห็นมีดบินที่บางราวกับปีกจักจั่น แทงอยู่ที่หน้าอกของนาง!

แต่เมื่อมองดีๆ อีกครั้ง ตำแหน่งของมีดเล่มนั้น ก็คือหัวใจของนาง!

ฝีเท้าของนางหยุดกะทันหัน ตัวของนางแข็งค้าง

ติ๊ง!

เลือดหยดหนึ่งหยดลงมา

เสียงหยดนั้นเบาอย่างมาก แต่นางกลับได้ยินอย่างชัดเจน

เพราะว่า…มันคือเลือดของนางเอง!

ฉู่หลิวเยว่กระโดดลงมาจากแส้เพลิง แล้วมายืนอยู่ด้านหน้าของจ้าวอวิ๋นจื่อ

“ข้าจะให้โอกาสเจ้ายอมแพ้”

ฉู่หลิวเยว่พูด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน