ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 487

ทันใดนั้นที่กลางฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่ก็มีเปลวไฟสีแดงฉานปรากฏขึ้น ทันใดนั้นมันก็ลุกพรึ่บทันที!

เปลวไฟนั้นกระโดดโลดแล่นไปมา ทำให้อุณหภูมิรอบด้านพลันสูงขึ้นทันที!

“หมอเทวดา?”

จ้าวอวิ๋นจื่อตกใจอย่างมาก จากนั้นก็แค่นหัวเราะเสียงเย็น

“พลังเพลิงดั้งเดิม ถ้านำมาใช้หลอมโอสถมันก็ไม่เลวเลย แต่ถ้าจะเอามันมาชนะข้าในการต่อสู้ เกรงว่าจะไร้เดียงสาไปหน่อยนะ!”

ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้พูดอันใด นางสะบัดปลายนิ้วลงเล็กน้อย เปลวไฟที่มีขนาดเท่ากำปั้นก็พุ่งออกไปทันที!

ในตอนนั้นเอง มันก็พุ่งลงไปที่ปลายกระบี่แม่น้ำเหมันต์ของจ้าวอวิ๋นจื่อ!

“ไม่รู้จักเจียมตัว…แตกไปซะ”

จ้าวอวิ๋นจื่อพูดเสียงต่ำออกมา!

ปราณเย็นก็พวยพุ่งออกมาจากปลายกระบี่! และต้องการแช่แข็งเปลวไฟเหล่านั้นให้หมด!

แต่ตอนนั้นฉากที่น่าตื่นตานั้นกลับไม่เกิดขึ้น!

กลุ่มไฟเหล่านั้นไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากกระบี่เล่มนั้นเลย แต่เปลวไฟนั้นกลับลุกลามไปทั่วกระบี่แม่น้ำเหมันต์อย่างรวดเร็ว!

เปรี๊ยะๆ!

น้ำแข็งกับไฟปะทะกันอย่างรุนแรง!

ม่านน้ำค้างแข็งที่อยู่บนปลายกระบี่แม่น้ำตัดเหมันต์นั้นกลับแตกออกอย่างต่อเนื่อง!

น้ำแข็งจำนวนไม่ถ้วนถูกห่อหุ้มด้วยดอกไม้ไฟ จากนั้นมันก็กระจายไปรอบด้าน!

แม้กระทั่งที่พื้นก็ด้วยเช่นกัน ตอนนี้น้ำแข็งเหล่านั้นได้หลอมละลายออกไปหมดแล้ว!

ตอนที่กลุ่มก้อนน้ำแข็งก้อนสุดท้ายร่วงหล่นลงพื้น ตอนนั้นเหลือเพียงกลุ่มไฟที่ลุกโชติช่วง!

ด้วยการเผาไหม้ของกลุ่มไฟกลุ่มนั้น น้ำแข็งที่ปกคลุมอยู่ที่พื้นก็หลอมละลายอย่างรวดเร็ว!

กลุ่มไฟกลุ่มนั้นก็ยังลุกอยู่ที่ปลายกระบี่เล่มนั้นอยู่เลย!

ความร้อนส่งมาถึงด้ามจับของกระบี่!

“อ๊าก…”

จ้าวอวิ๋นจื่อกรีดร้องขึ้นมาอย่างเจ็บปวด นางขว้างกระบี่แม่น้ำเหมันต์ทิ้งอย่างควบคุมไม่ได้!

เคร้ง!

จ้าวอวิ๋นจื่อมองไปที่กระบี่เล่มนั้นด้วยความตกใจระคนโกรธเกรี้ยว นางพบว่ากระบี่แม่น้ำเหมันต์ของนางถูกไฟครอบเอาไว้ทั้งหมดแล้ว!

ถ้าเมื่อครู่นางปล่อยมือช้ากว่านี้อีกนิดเดียว มือของนางคงไหม้ไปแล้ว!

“เจ้า..เจ้า…นี่มันเรื่องบ้าอันใดเนี่ย!”

นางพูดออกมาด้วยความโกรธ แต่ในแววตาของนางกลับยังมีความกลัวแฝงอยู่

แม้ว่านางจะไม่ใช่หมอเทวดา แต่ตั้งแต่เล็กจนโต ก็เจอหมอเทวดามาเป็นจำนวนไม่น้อย

ไม่มีหมอเทวดาคนไหนที่มีเพลิงหลอมโอสถที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อนเลย!

พลังเพลิงดั้งเดิมของฉู่หลิวเยว่นั่นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!

“นี่ไม่ใช่เรื่องบ้าอันใด แต่ว่าอีกเดี๋ยวเดียวเจ้าก็จะรู้แล้ว ว่าข้าจะสามารถใช้มัน…เอาชนะเจ้าได้หรือไม่!”

ฉู่หลิวเยว่รวบรวมพลังดั้งเดิมในร่างกาย เปลวไฟกลุ่มหนึ่งปรากฏอยู่ในมือทั้งสองข้างของนางอย่างรวดเร็ว!

จ้าวอวิ๋นจื่อตัวสั่นหงึกๆ

หากเปลวไฟเหล่านั้นสัมผัสลงบนตัวของนางตรงๆ…

ขนาดกระบี่แม่น้ำเหมันต์ที่มีแต่ความเย็นเช่นนั้นยังต้านทานไม่ไหว แล้วร่างกายมนุษย์ที่มีเนื้อหนังอย่างนาง จะทนไหวได้อย่างใด!?

จ้าวอวิ๋นจื่อก้าวถอยหลังไปสองก้าว มือทั้งสองข้างของนางประสานกันไว้ที่ด้านหน้า!

“วิชาโซ่มายา!”

ทันใดนั้นพื้นที่ว่างเปล่าตรงหน้าของนาง ก็มีระลอกคลื่นเกิดขึ้น!

เหมือนสายลมพัดผ่านที่ริมทะเลสาบ ค่อยแผ่ออกไปเป็นวงกลม

ระลอกคลื่นนั้นค่อยๆ แผ่วงกว้างไปโดนฉู่หลิวเยว่

ไม่ว่าจะผ่านไปจุดไหนก็จะเห็นรอยแตกสีดำอย่างชัดเจน!

“โซ่เส้นที่หนึ่ง…จุดหย่งเฉวียน!”

ฉู่หลิวเยว่สัมผัสมันได้อย่างชัดเจน อากาศที่อยู่รอบข้างนั้นเหมือนว่าจะเปลี่ยนไปอย่างมาก

โดยเฉพาะขาทั้งสองข้างของนาง เหมือนถูกถ่วงเอาไว้ด้วยน้ำหนักหลายพันจิน! ก้าวเดินยากลำบาก!”

เปลวไฟที่อยู่ที่พื้นก็ได้รับผลกระทบจากแรงกดดันนี้เช่นกัน จึงทำให้มันอ่อนตัวลงอย่างมาก

จ้าวอวิ๋นจื่อรู้สึกดีใจอย่างมาก กระบวนท่านี้เป็นหนึ่งในท่าไม้ตายของนาง เพราะว่ามันกินพลังอย่างมาก นางจึงไม่ค่อยได่ใช้มันเท่าไหร่

แต่คิดไม่ถึงว่าเพิ่งประมือกับฉู่หลิวเยว่ได้ไม่นาน กลับถูกบังคับให้ใช้ท่านี้แล้ว!

จ้าวอวิ๋นจื่อเองก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก แต่นางก็รู้ว่านางไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เห็นได้ชัดว่าฝีมือของฉู่หลิวเยว่นั้นแข็งแกร่งกว่าที่นางคาดเอาไว้มาก!

เช่นนั้นต้องรีบจัดการนางให้ได้โดยเร็ว ไม่เช่นนั้นนางจะต้องลำบากแน่นอน!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน