ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 486

“แน่นอน นี่ก็หมายความว่า ขอแค่ผ่านด่านรอบต่อไป ก็สามารถเลือกสำนักเรียนได้ตามใจชอบเลยสินะ หลังจากที่พวกเจ้าเลือกสำนักที่อยากเข้าแล้ว ทางสำนักก็จะตรวจสอบอีกรอบ หากไม่ผ่านล่ะก็ จะต้องเลือกใหม่อีกครั้ง”

เสียงรบกวนรอบข้างก็ค่อยๆ เงียบเสียงลง แต่ความตื่นเต้นของคนส่วนใหญ่นั้นยังไม่ลดลงเลย

ความจริงแล้วจุดนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ กลุ่มคนสุดท้ายที่สามารถยืนได้อยู่ในซีหลิง ก็ถือว่าเป็นสำนักที่โดดเด่นที่สุดในราชวงศ์เทียนลิ่ง

การคัดเลือกศิษย์เข้าสำนักนั้นจะต้องเข้มงวดอย่างมาก

ถ้าไม่ว่าใครก็สามารถเข้าไปได้ มันก็ไร้สาระเกินไปแล้ว

“แต่ว่า ทุกคนที่อยู่ในสนามต่างก็เป็นอัจฉริยะที่มีชีพจรตี้จิง ข้าเชื่อว่าสำนักใหญ่ๆ ต้องต้อนรับพวกเจ้าอย่างแน่นอน” ผู้อาวุโสชิวซีกล่าวเสริมขึ้น “ข้าเชื่อว่าทุกคนเข้าใจกติกาในการแข่งขันงานหมื่นทูรครั้งนี้ หากแสดงผลงานได้ดี ก็จะได้รับความนิยมจากสำนักใหญ่ๆ มากขึ้นเท่านั้น! โอกาสที่จะได้เข้าไปในสำนักก็เพิ่มมากขึ้น!”

สีหน้าของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป บางคนตื่นเต้น บางคนกังวล ยังมีบางคนที่กำลังเพ้อฝันว่าตัวเองจะเลือกสำนักไหนดี

“ผู้เข้าแข่งขันหนึ่งร้อยคนแรกเข้าประจำที่เรียบร้อยแล้ว หลังจากการแข่งขันเริ่มขึ้น จะไม่มีเวลากำหนด สู้จนกว่าจะมีอีกฝ่ายยอมแพ้ หรือว่าออกจากพื้นที่การแข่งขันของตัวเอง ถือว่าสิ้นสุดการแข่งขัน! หลังจากการแข่งขันจบลงแล้ว ลำดับของผู้ชนะจะมีการเพิ่มขึ้น! ส่วนชื่อของผู้แพ้จะหายไปจากกระดานหินหยกสีดำของทันที!”

ผู้อาวุโสชิวซีสอดส่องสายตาไปรอบด้าน

“มีใครมีคำถามอีกหรือไม่?”

“ผู้อาวุโสชิวซี!”

เด็กหนุ่มคนหนึ่งยกมือขึ้น จากนั้นก็ถามเสียงดังว่า

“ในการแข่งขันครั้งนี้ ขอเพียงชนะก็พอแล้วใช่หรือไม่ ไม่ว่าจะเป็นวิธีการใดก็ได้หรือ?”

ผู้อาวุโสชิวซีลูบเคราของตนเองเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า

“ถูกต้อง! ขอเพียงไม่ทำให้อีกฝ่ายตาย เรื่องอื่นๆ ไม่มีกำหนด! แค่ชนะได้นับว่าเป็นความสามารถของเจ้าแล้ว!”

สีหน้าของผู้เข้าแข่งขันที่อยู่ด้านนอกพรมแดนม่านฟ้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เมื่อได้ยินประโยคนี้ พวกเขาก็คิดว่างานหมื่นทูรครั้งนี้จะเข้มข้นและร้อนแรงขนาดไหนกันเนี่ย น่าติดตามจริงๆ!

แต่ชาวเมืองซีหลิงกลับแสดงสีหน้าตื่นเต้นอย่างมาก พวกเขาส่งเสียงเชียร์ออกมาอย่างฮึกเหิมอีกด้วย

แต่สีหน้าของจ้าวอวิ๋นจื่อกลับซีดลงเล็กน้อย นางบ่นเสียงเบาว่า

“นี่…นี่..จะเป็นไปได้อย่างใด? นี่มันไม่มีกฎเกณฑ์เกินไปแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่มองหน้าครู่หนึ่งแล้วขมวดคิ้ว

“เหตุใดหรือ หรือว่าลูกพี่ลูกน้องของเจ้าไม่ได้บอกเรื่องนี้หรือ ที่ซิหลิงก็มีกฎเช่นนี้มาโดยตลอด เจ้าไม่รู้หรือ?”

ในเมืองซีหลิงมีผู้แข็งแกร่งมากมายนับไม่ถ้วน

แนวคิดผู้แข็งแกร่งเป็นใหญ่ของที่นี่นั้นรุนแรงกว่าที่อื่นอย่างมาก

ที่แห่งนี้ดูเหมือนจะหรูหรา รุ่งเรือง แต่ความจริงแล้วทุกวันจะมีการต่อสู้นองเลือดตามสถานที่ต่างๆ มากมาย!

มีคนจำนวนมากตายตามท้องถนน เหตุเพราะว่า…อ่อนแอ!

งานในงานหมื่นทูรนี้มีเงื่อนไขเดียวคือห้ามให้อีกฝ่ายตาย ก็นับว่าไม่เลวแล้ว

จ้าวอวิ๋นจื่อกัดริมฝีกปาก แล้วเงียบไปอยู่นาน

นางเคยได้ยินลูกพี่ลูกน้องเล่าให้ฟังเรื่องที่เมืองซีหลิงมีคนที่แข็งแกร่งจำนวนมาก แต่ก็ไม่เคยได้ยินเขาพูดเรื่องนี้มาก่อนเลย!

“ข้าขอประกาศว่า การแข่งขันงานหมื่นทูร…จะเริ่มขึ้นณ.บัดนี้!”

ผู้อาวุโสชิวซีพูดขึ้นเสียงดัง

บนสังเวียนก็มีคนขานรับอย่างรวดเร็ว เพราะว่าลงมือก่อนได้เปรียบ!

คนที่อยู่ในสนามก็เริ่มต่อสู้ระยะประชิดกันทันที!

โชคดีที่แต่ละสนามมีพื้นที่มากเพียงพอ อีกทั้งรอบข้างก็มีม่านพลังสีเงินจางๆ ปรากฏขึ้น เหตุใดมันสะดวกต่อการแยกแยะได้ จะได้ไม่มีการสับสนระหว่างกัน

ภายใต้สายตาของผู้คนจำนวนมาก ความสนใจส่วนใหญ่กลับมุ่งมาที่ฉู่หลิวเยว่และจ้าวอวิ๋นจื่อ

“นักรบขั้นสามคนนั้น เป็นคนที่มีระดับต่ำที่สุดในสนามนี้แล้วใช่หรือไม่? ข้าว่าการต่อสู้ของพวกนางจะต้องจบเป็นกลุ่มแรกอย่างแน่นอน!”

“นั่นก็ไม่แน่หรอกมั้ง? หรือว่าเจ้าไม่เคยได้ยินเรื่องฝีมือที่แท้จริงของฉู่หลิวเยว่คนนั้นหรือ!”

“ช้าก่อน เจ้าจะบอกว่านางคือคนที่ชนะอู่จ้าวงั้นหรือ?”

“ข้าได้ยินว่าตอนนั้นนางมากับเจี่ยนเฟิงฉือ หากมีการสนับสนุนจากเจี่ยนเฟิงฉือ… ไม่แน่ว่าอู่จ้าวอาจจะอ่อนข้อให้ก็ได้?”

“นั่นมันก็ใช่… แต่มันจะลึกลับขนาดนั้นเลยหรือ? ข้าได้ยินมาว่าครั้งนี้มีศิษย์จากสำนักใหญ่มากมายมาเข้าร่วมการแข่งขันนี้ด้วย มันต้องน่าสนใจมากแน่นอน”

ที่นั่งของผู้ชมเกือบเต็มแล้ว เสียงซุบซิบก็ดังขึ้น เมื่อมองไปที่สนามพวกเขาก็พูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติ

แต่อย่างใดก็ตามฝั่งตรงข้ามของกระดานหินหยกสีดำ ก็มีพื้นที่บริเวณหนึ่ง ที่ไม่เข้าพวกอย่างมาก

คนกลุ่มนั้นแต่งตัวดูเหมือนธรรมดา แต่ปราณบนร่างกายของพวกเขา ที่แผ่ออกมากลับทำให้คนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน