ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 485

“คุณชายใหญ่ตระกูลเจียง ลูกชายคนโตของราชครูเจียงลี่จัวหรือ? ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้เป็นราชบุตรเขย…”

“ชู่ว! นี่เจ้าอยากตายแล้วหรือไง!? ถึงกล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้?”

“เหตุใด? มันเหตุใดหรือ? เมื่อสองปีก่อนที่ข้ามาซีหลิง ข้ายังพูดได้เลย…”

“นั่นมันเรื่องเมื่อสองปีที่แล้วแล้ว! วันนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว! เรื่องราวมันเปลี่ยนไปตั้งนานแล้ว! ตอนแรกผู้บำเพ็ญเพียรคนนั้น…ก็ทำผิดแบบนี้ แต่ว่าเรื่องแบบนี้มันไม่ค่อยฉลาด ราชวงศ์เทียนหลิงเองก็ไม่กล่าวถึงเรื่องนี้มากนัก! แล้วอีกอย่างหลังจากที่คนคนนั้นได้จากไปแล้ว องค์หญิงสามก็รู้สึกเสียใจอย่างมาก ยังดีที่มีคุณชายใหญ่ตระกูลเจียงผู้นี้คอยปลอบใจ ในที่สุดนางก็ผ่านพ้นมาได้ นอกจากนี้ยังมีอีกหลายเรื่องที่พวกเขาทำร่วมกัน อยู่ด้วยกันจึงรักกัน…ก็เป็นเรื่องปกติ”

“หา?…แต่ไม่ว่าอย่างใดก็ตาม พวกเขาสองคนคบกันคงไม่ค่อยเหมาะสมหรอกมั้ง..แล้วจักรพรรดิ…เขาจัดการเรื่องนี้อย่างใด? ตอนแรกนางกับคุณชายใหญ่ตระกูลเจียงก็กำลังแต่งงานกันแล้ว…”

“ไม่ว่าอย่างใดเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องที่พวกเราจะเอามาคุยกันได้ เจ้าอย่าพูดอันใดเด็ดขาด! อีกเดี๋ยวคนผู้นั้นก็จะมาแล้ว”

พวกเขาทั้งหลายจึงรีบหยุดปากลงอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขาปรากฏตัวฉู่หลิวเยว่คุ้นเคยกับคนคนหนึ่ง แต่คนที่เหลือกลับไม่รู้จักเลย

นางรีบถอนสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว นางหลับตาลงและสะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง

หลังจากที่นางตายไปแล้ว ก็มีข่าวลือเช่นนี้เหมือนกัน…

หลังจากนั้นมุมปากของนางก็ยกยิ้มขึ้นเป็นรอยยิ้มประชดประชัน

ซั่งกวนหว่านและเจียงอวี่เฉิงก็เป็นคนที่มีความสามารถมาก สามารถกลับดำเป็นขาว กลับถูกเป็นผิด

เห็นได้ชัดว่าในตอนแรกนั้นทั้งสองคนล้วนขี้ขลาด และทรยศนาง ผลสุดท้ายนางก็กลายเป็นคนที่พูดถึงไม่ได้

เมื่อหนึ่งปีก่อนเจียงอวี่เฉิงยังคงเป็นอดีตคู่หมั้นของนางอยู่ แต่ตอนนี้กลายเป็นคู่หมั้นของซั่งกวนหว่านเสียแล้ว

อย่างใดก็ตามก็ยังมีคนเห็นด้วยกับเรื่องนี้เป็นจำนวนมาก แทบจะไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เลย

นี่ก็เป็นความพยายามของทั้งสองคนนั้น

“ทุกคนเข้ามายืนตามลำดับของตนเอง”

ผู้อาวุโสชิวซียืนขึ้นกลางอากาศ พร้อมถ่ายเทปราณไปที่เถียนตัน เสียงที่เปล่งออกจึงกระจายไปได้ไกล!

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมอง

เดิมทีทุกคนก็ยืนตามตำแหน่งของตนเองเรียบร้อยแล้ว

ผู้อาวุโสชิวซีจึงสะบัดแขนเสื้อครั้งหนึ่ง ทันใดนั้นกระดานหยกสีดำขนาดยักษ์ก็ลอยไปอยู่ฝั่งตะวันตกของสนามด้วยความรวดเร็ว!

จากนั้นกระดานแผ่นนั้นก็ลอยอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ และเปล่งแสงระยิบระยับออกมาเล็กน้อย เกือบทุกคนที่อยู่ในสนามก็สามารถเห็นรายชื่อบนกระดานนั้นได้

ผู้อาวุโสตวนมู่ฉุนลุกขึ้นแล้วไปยืนอยู่ด้านข้างกระดานหยกแผ่นนั้นทันที

บนสนามใหญ่แห่งนั้นถูกแบ่งออกเป็นพื้นที่เล็ก พื้นที่แต่ละส่วนก็มีตัวเลขกำกับอยู่ ลำดับเลขที่ว่านั้นขึ้นเรียงตามลำดับ

ทุกคนต่างเดินไปที่ลำดับหมายเลขของตนเอง ฉู่หลิวเยว่เองก็เดินไปที่ “หมายเลขห้าสิบสาม” จากนั้นก็เงยหน้ามองรอบๆ หนึ่งครั้ง

จัตุรัสเสวียนจีมีพื้นที่กว้างขวางมาก มันถูกแบ่งออกเป็นหนึ่งร้อยส่วน พื้นที่แต่ละส่วนก็ไม่ได้ดูเล็กมากเกินไป อย่างน้อยก็ใหญ่กว่าสนามที่แคว้นเย่าเฉิน

คนส่วนใหญ่ก็มาถึงตำแหน่งของตัวเองเรียบร้อยแล้ว เมื่อฉู่หลิวเยว่เหลือบมองไป ก็เห็นว่าจ้าว

อวิ๋นจื่อก็กำลังเดินมาทางนี้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน