ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 520

ถ้าตามการคาดการณ์ของเขา ในเวลานี้น่าจะเหลือเพียงแค่คนที่มีพรสวรรค์ในชีพจรตี้จิงอย่างแท้จริงเท่านั้น

แต่ฉู่หลิวเยว่กลับสามารถอยู่รอดได้ถึงตอนนี้?

หรือว่าในตัวของนางมีของวิเศษอันใดอยู่หรือไม่?

“ตอนนี้มู่ชิงเห่ออยู่ที่ใด?” เขาถามขึ้น

“คุณชายใหญ่ก่อนหน้านี้ท่านได้ให้เขาไปช่วยจัดการงานไม่ใช่หรือ… ตอนนี้เขาน่าจะยังไม่กลับมา” คนติดตามพูดเตือนเสียงเบา

เจียงอวี่เฉิงชะงักไป แล้วกุมขมับของตนเองทันที

ช่วงหลายวันมานี้ เขาอาจจะเหนื่อยเกินไป คาดไม่ถึงว่าเรื่องเช่นนี้ก็ลืมได้

“ให้เขาไปเจอข้าที่สวนวั่นจิ่น”

สวนวั่นจิ่นเป็นเหลาอาหารที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองซีหลิง ขึ้นชื่อเรื่องความหรูหราและบรรยากาศที่งดงาม

แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่า สวนวั่นจิ่นนั้นเป็นฐานของเขา

“…ท่านหมายถึง…ตอนนี้หรือขอรับ?”

เจียงอวี่เฉิงหันไปมองทางกระดานหยกสีดำ แล้วพยักหน้าพร้อมพูดขึ้นเบาๆ ว่า

“ถูกต้อง ไปตอนนี้แหละ”

เมื่อพูดจบเขาก็หมุนตัวแล้วเดินออกมา

“กวนฮ่าว ส่งคนจับตาดูสถานการณ์ต่อไป หากมีอันใดผิดปกติให้รีบแจ้งข้าทันที”

กวนฮ่าวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็สามารถเดาได้ว่า คำว่า “ผิดปกติ” นั่นหมายถึงอย่างใด

“ขอรับ!”

…

ตอนที่เจียงอวี่เฉิงมาถึงสวนวั่นจิ่น มู่ชิงเห่อก็มารออยู่ในห้องแล้ว

เมื่อเห็นเจียงอวี่เฉิงเข้ามา เขาก็รีบลุกขึ้นยืนทันที

“คารวะคุณชายใหญ่”

เขาเป็นรองแม่ทัพทหารม้าทมิฬที่มีแต่ความเย็นชาอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อเจอหน้าคุณชายใหญ่ตระกูลเจียง เขาก็ให้เกียรติอีกฝ่ายอย่างมาก

เจียงอวี่เฉิงนั่งลง

“เจ้าก็นั่งลงเถอะ”

มู่ชิงเห่อลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายรินชาสองถ้วย เขาจึงยอมนั่งลง

กวนฮ่าวเดินออกไปแล้ว แล้วปิดประตูลงเบาๆ ก่อนจะยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก

มู่ชิงเห่อหลุบตาลงต่ำ

“ไม่ทราบว่าคุณชายใหญ่รีบร้อนเรียกข้ามาที่นี่ มีเรื่องอันใดหรือขอรับ?”

เจียงอวี่เฉิงยกแก้วชาขึ้นมา แล้วเป่าเบาๆ กลิ่นหอมของชาก็เข้าจมูก

“ก็ไม่ใช่เรื่องด่วนอันใด ข้าแค่อยากจะคุยกับเจ้าเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”

“คุณชายใหญ่ถามข้ามาได้เลย หากข้าน้อยรู้ข้าน้อยจะตอบทุกอย่าง”

เจียงอวี่เฉิงลูบถ้วยชาไปมา แต่ไม่ได้ดื่มเสียที จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองหน้ามู่ชิงเห่อ

“ฉู่หลิวเยว่…เจ้าเป็นคนพามาสินะ?”

มือของมู่ชิงเห่อที่วางไว้บนตักสั่นเล็กน้อย แต่ไม่เปลี่ยนสีหน้า

“ขอรับ”

“แล้วเหตุใดคนด้านนอกจึงบอกว่าเจี่ยนเฟิงฉือเป็นคนพานางมา เรื่องมันเป็นอย่างใดกันแน่”

มู่ชิงเห่อชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เล่าสถานการณ์ในตอนนั้นอย่างสั้นๆ ให้เขาฟัง

“…ดังนั้น ข้าน้อยจึงเดินทางกลับมาก่อน อีกทั้งยังขอให้เจี่ยนเฟิงฉือเป็นคนพานางมา ส่วนทางด้านของงานหมื่นทูร เวลาที่ลงทะเบียนนั้นน่าจะมีการเข้าใจผิดอยู่ ดังนั้นจึงใส่ชื่อของเจี่ยนเฟิงฉือลงไป”

เจียงอวี่เฉิงไม่ได้ยิ้ม แต่ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย

“หลิ่วสิงอีนั้นไม่ชอบเจี่ยนเฟิงฉือมาโดยตลอด น่าจะเป็นเรื่องที่เขาตั้งใจ”

คนไร้สมองแบบนี้ แต่กลับเป็นสายเลือดเดียวกับเจ้านายตระกูลซั่งกวนของเขาคนนั้น

เขาเองก็ไม่คิด ไม่ว่าจะเป็นซั่งกวนหว่านหรือว่าเจียงอวี่เฉิง ต่างไม่มีทางทำให้เจี่ยนเฟิงฉือช่วยเรื่องแบบนี้แน่นอน

คาดไม่ถึงว่าเขายังรอโอกาสที่จะแก้แค้นอยู่…

ไม่ดูเลยว่าคนที่สามารถพูดให้เจี่ยนเฟิงฉือช่วยได้นั้นเป็นใครกันแน่!

มู่ชิงเห่อครุ่นคิดสักครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า

“แต่คำพูดเหล่านี้เหมือนว่าจะแพร่ไปทั่วเมืองซีหลิงแล้ว เช่นนั้นให้ข้าน้อยไป…”

“ไม่ต้อง คนพวกนั้นจะคิดอย่างใดไม่สำคัญ ประเด็นสำคัญตอนนี้คือ…ฉู่หลิวเยว่ มู่ชิงเห่อตอนที่เจ้ากลับมา เจ้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่า ฉู่หลิวเยว่คนนี้มีความลับที่เก็บไว้ที่ตัวมากขนาดไหนกัน”

เจียงอวี่เฉิงวางถ้วยชากลับไปบนโต๊ะ ทำให้เกิดเสียงไม่เบาไม่ดัง

มู่ชิงเห่อขมวดคิ้วเบาๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน