ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 623

เหนือท้องนภา กลุ่มเมฆดำเคลื่อนตัวมารวมกัน สามลมกู่ร้องคำราม พลันโลกทั้งใบก็มืดลงอย่างรวดเร็ว!

เกิดลมหมุนภูเขา พัดพาดใส่ใบไม้จนเกิดเสียงดัง

ฉู่หลิวเยว่ผุดลุกขึ้นยืน พลางกระชับกระบี่ในมือ แล้วเงยหน้าขึ้นมอง

ชายเสื้อของนางโบกสะบัด พร้อมกับผมสีดำยาวที่ปลิวไสว

ระหว่างท้องฟ้าและพื้นดินบนโลกที่มืดดับ นางคือดวงไฟที่เจิดจ้าที่สุด!

ดวงตาของนางจับจ้องไปที่ก้อนเมฆสีดำที่ก่อตัวหนาขึ้นด้านบน และเพียงพริบตา ร่างที่เกือบจะโปร่งใสก็ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง

เขาคือ องค์ไท่จู่!

เขาลอยอยู่บนอากาศ และเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง

แม้ร่างนั้นจะเป็นเพียงจิตสำนึกที่หลงเหลืออยู่ แต่ก็ยังมีความโดดเด่นและสง่างาม

ดวงตาของเขากวาดฉู่หลิวเยว่ตั้งแต่หัวจรดเท้า และในที่สุดก็ตกลงไปที่กระบี่เทพเมฆาสำริด แล้วพยักหน้าด้วยความชื่นชม

หลังจากขัดเกลามาเกือบเดือน กระบี่เทพเมฆาสำริดที่แต่เดิมมีขนาดใหญ่ ก็ได้ลดขนาดเล็กลงจนพอดีมือ

สีสนิมด้านนอกถูกขัดออกจนเกลี้ยงเกลา และเผยให้เห็นแก่นวิญญาณสีน้ำเงินที่อยู่ภายใน และแม้ในยามที่ท้องฟ้ามืดมิด มันก็ยังคงส่องแสงเรืองรอง และบริสุทธิ์ออกมาจางๆ

“สาวน้อย ไม่ว่าเจ้าจะลับคมกระบี่ได้สำเร็จหรือไม่ แต่ก็ถือว่าเจ้าได้ลงมือทำแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่เกร็งไปทั้งตัว พลางพยักหน้ารับอย่างเคร่งขรึม

“เช่นนั้น ก็ขอเชิญองค์ไท่จู่…”

เพียงพริบตา องค์ไท่จู่ก็ยกเท้าขึ้น พลันร่างนั้นก็ดีดพุ่งตัวขึ้นไปบนท้องฟ้าร่างเสมือนลูกศรที่ถูกปล่อยออกจากคันธนู

ทันใดนั้นการบีบบังคับอันทรงพลัง ก็หลั่งไหลออกมาจากร่างกายของเขา!

เหนือก้อนเมฆหนาทึบ พลังงานจากสวรรค์และโลกนับไม่ถ้วนกำลังรวมตัวกันอย่างดุเดือด พลันเกิดกระแสแห่งความผันผวนขึ้น!

กระแสความผันผวนของพลังปราณเริ่มขยายตัว ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า และกลืนกินเมฆสีดำที่อยู่รายล้อมทั้งหมดเข้าไป

หากมองจากด้านล่างแล้ว ก็จะเห็นเหมือนภาพดวงตาสีดำขนาดใหญ่ ที่ปรากฏขึ้นเหนือท้องฟ้า

มันทั้งมืดมน ลึกล้ำและกว้างใหญ่

ฉู่หลิวเยว่ถึงกับตกตะลึง!

ถึงตอนนี้องค์ไท่จู่จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวของจิตสำนึกที่หลงเหลืออยู่ แต่เขาก็ยังสามารถแสดงแสดงอภินิหารเช่นนี้ได้

พลังปราณที่มหัศจรรย์เช่นนี้ แม้แต่นักรบระดับเก้าก็ยังทำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

ในใจของนางแอบสงสัยว่า องค์ไท่จู่ในตอนนั้นไม่สามารถทะลวงขอบเขตได้จริงๆ หรือ…

ทว่ามันก็เป็นเพียงความคิดชั่ววูบเท่านั้น

ขณะเดียวกันกระบี่เทพเมฆาสำริดในมือนางก็สั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง!

พรึบ!

ฉู่หลิวเยว่ก้มหน้าลงมอง

ก่อนจะเห็นเปลวไฟสีน้ำเงินลุกซู่ขึ้นบนกระบี่เทพเมษาสำริด!

ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ กระบี่เล่มงามก็ยิ่งสั่นสะท้าน!

ราวกับว่ามันถูกเรียกโดยพลังงานบางอย่าง และกำลังจะหลุดออกไปจากมือของนาง!

ฉู่หลิวเยว่กำมือทั้งสองข้างแน่นและยกกระบี่ขึ้นสูง

จนฝ่ามือของนางเริ่มชา

โชคดีที่การขัดเกลาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น ได้เพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกายของนางอย่างมาก ไม่เช่นนั้น ตอนนี้นางคงทิ้งกระบี่เล่มนี้ไปแล้วแน่ๆ

ตู้ม!

ทว่า จู่ๆ ก็มีเสียงดังตู้ม

นางเงยหน้าขึ้นมองทันควัน

เหนือท้องฟ้า มีคลื่นความผันผวนของพลังปราณสีดำขนาดใหญ่กำลังหมุนอย่างช้าๆ และเสียงนั้นก็มาจากมัน

ท่ามกลางท้องนภาอันมืดมน เกิดอสนีบาตสีเงินฟาดผ่า และเคลื่อนตัวไปมาราวงูที่กำลังเลื้อยอยู่ในนั้นอย่างดุเดือด!

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปากแน่น พลังภายในของนางไหลเวียนเร็วมากจนแทบปะทุออกมา!

เพียงพริบตา อัสนีบาตสายนั้นก็พุ่งลงมาจากท้องฟ้าด้วยความเร็วและความแรงที่น่าอัศจรรย์ มันพุ่งใส่ฉู่หลิวเยว่โดยตรง!

เปรี้ยง!

มันฉีกกระชากทะลุห้วงอากาศออกมา ราวกับพุ่งออกมาจากรอยแยกของท้องฟ้าสีดำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน