ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 985

นางยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ มิได้ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด

หากแต่พลังอำนาจและแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวในสายตาผู้อื่นนั้น กลับดูเหมือนจะไม่เป็นภัยต่อนางเลย

แต่ถ้ามองดีๆ แล้ว จะเห็นริ้วแสงสีทองที่พลุ่งพล่านล้อมรอบไปทั่วทั้งกายาของนางได้จางๆ

ความจริงแล้วฉู่หลิวเยว่แอบรู้สึกตกใจเล็กน้อย

เพราะในยามนี้ นางเพิ่งจะค้นพบว่าพลังป้องกันของชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองแดงนั้น… เหมือนจะแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนเสียอีก?

นี่มันแปลกเกินไป…

นางมิได้เพิ่งเคยใช้ชุดเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองแดงเพียงครั้งสองครั้ง ทว่าเมื่อก่อนมันไม่เคยแสดงอาการเช่นนี้ออกมาเลย

เดิมทีมันก็แข็งแกร่งมากพออยู่แล้ว และมันแข็งแกร่งขนาดที่ว่าช่วยคุ้มกันให้นางหลบหนีอย่างปลอดภัย หลังจากต่อสู้กับจอมยุทธ์ระดับแปดสามคนเพียงลำพังได้

แต่อย่างใดก็ยังไม่เท่าตอนนี้…

ฉู่หลิวเยว่ระงับความสงสัยนี้ไว้และยกมือขึ้น

จากนั้นลำแสงสีส้มก็พุ่งเข้าใส่ร่างของนางอย่างเงียบเชียบ

แม้ว่าการดูดกลืนพลังบนที่ลาดชันนั้นจะค่อนข้างอันตราย แต่สุดท้ายนางก็เต็มใจรับความแข็งแกร่งนั่น

หากปล่อยให้มันสลายไปก็น่าเสียดายเปล่าๆ

ในเมื่อมีลาภลอยเช่นนี้ ก็ควรคว้าได้ก่อนมิใช่หรือ?

เมื่อเห็นปฏิบัติการของฉู่หลิวเยว่ ชายหนุ่มผู้นั้นก็ถึงกับตกตะลึงจนกรามค้าง

นี่นาง… เมื่อครู่นางทำอันใดลงไปกัน?

นางสนใจในสิ่งที่คนอื่นต่างหลีกเลี่ยง แถมยังยินยอมให้พลังนั่นเข้าสู่ร่างกายของตัวเองอีก?

แต่ทันใดนั้น ก็มีแรงบีบบังคับก่อตัวขึ้นเหนือศีรษะเขาอย่างรวดเร็ว!

เขาเผลอประมาทและไม่ทันสังเกตเห็นอันตรายที่กำลังจะมาถึง

แต่กว่าที่เขาจะตระหนักได้ถึงความผิดปกติ คลื่นริ้วพลังสีส้มก็พุ่งเข้าใส่เขาแล้ว!

และเพียงพริบตาเขาก็จะถูกบดขยี้โดยสมบูรณ์!

พรึบ!

แสงสีดำสว่างวาบผ่านหน้าเขาไปอย่างไว แล้วปิดกั้นพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวนี่ไว้

แสงสีส้มพลันแตกกระจายและสลายไปทันที!

“หลังจากนี้ ยอดเขานี่จะอันตรายมากขึ้นกว่าเดิม จงรีบหนีออกไปเสียแล้วเจ้าจะปลอดภัย”

ฉู่หลิวเยว่ดึงกระบี่หลงหยวนกลับมา พลางยกเท้าขึ้นแล้วก้าวต่อไปข้างหน้า

ชายหนุ่มคนนั้นจ้องมองนางด้วยสายตาฉงนใจอยู่นาน ก่อนจะตะโกนเสียงดังลั่น

“ขอบคุณเจ้ามาก!”

ทว่าร่างของฉู่หลิวเยว่นั้นได้พุ่งทะยานออกไปไกลแล้ว

เขาเม้มปากแน่น แล้วตัดสินใจเดินลงเขาไปในที่สุด

…

ระหว่างที่ฉู่หลิวเยว่เดินขึ้นไปบนภูเขาได้ครึ่งทาง นางก็ได้รับแรงกระแทกจากคลื่นความผันผวนนั่นถึงสามครั้งสามครา

เป็นอย่างที่นางคาดไว้ก่อนหน้านี้จริงๆ ยิ่งขึ้นไปสูงเท่าไร ก็จะยิ่งถูกแรงกดดันโจมตีใส่มากขึ้นเท่านั้น และนางก็จะยิ่งเผชิญกับสถานการณ์ที่อันตรายมากขึ้นกว่าเดิม

แต่แทนที่นางจะช้าลง ความเร็วในการเคลื่อนที่กลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

หรือเป็นเพราะว่า…ยิ่งกลืนกินพลังเหล่านี้ ก็จะยิ่งเป็นผลดีต่อร่างกายของนางกัน?

ฉู่หลิวเยว่ก้าวเท้าเดินขึ้นไปอย่างต่อเนื่อง พลางดูดซับพลังปราณรอบด้านไม่หยุด

อย่างใดเสียมันก็คือเศษเสี้ยวของพลังปราณศักดิ์สิทธิ์ที่หลงเหลืออยู่ในอากาศ และพลังปราณดั้งเดิมที่พุ่งออกมาจากกลุ่มแสงหลากสีนั่น ย่อมได้รับการขัดเกลามากกว่าพลังปราณดั้งเดิมทั่วไปที่อยู่ภายนอกอยู่แล้ว

ฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของขอบเขตพลังปราณอย่างเลือนราง นี่มันสัญญาณของวิถีแห่งจอมยุทธ์ระดับเจ็ด!

คาดว่าเมื่อพลังของสามหยวนรวมยอดสาดซัดลงมาอีกครา นางอาจจะสามารถทะลวงผ่านขอบเขตพลังปราณนี้ได้…

และในขณะที่ฉู่หลิวเยว่เดินขึ้นไปเรื่อยๆ นางก็ได้ยินเสียงกรีดร้องบ้างเป็นครั้งคราว

คงจะเป็นเสียงของกลุ่มคนที่พยายามปีนขึ้นไปก่อนหน้านี้ แต่ไม่สามารถทนรับแรงกระแทกนั้นได้ ถึงได้กรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเช่นนั้น

เมื่อนางเดินไปได้ถึงสองในสามของพื้นที่บนยอดเขาทั้งหมด ก็เกิดคลื่นความผันผวนลูกที่ห้าขึ้น

แต่คราวนี้มีร่างสองร่างล่วงลงมาจากยอดเขาด้วย

ชัดเจนว่าคนเหล่านั้นตกรอบ

ฉู่หลิวเยว่จับตาดูจากระยะไกล ก่อนจะเห็นร่างเงาที่คุ้นตา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน