ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1044

ทันใดนั้น เงาหนึ่งพุ่งลงมาจากท้องฟ้า มือขาวเรียวข้างหนึ่ง ตบไปที่ไหล่ของชายคนนั้นเบา ๆ

ไหล่ซ้ายของผู้ชาย จู่ๆก็ทรุดลงไป พลังที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าไปในร่างกายของเขา เขาอ้าปากแล้วกระอักเลือดออกมา ส่ายไปมาและถอยหลัง

หลงชิงจินและอู๋เป่ย ปรากฏต่อหน้าทุกคน

อู๋เป่ยเห็นว่าคนผู้นั้นได้รับบาดเจ็บ พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “แกเก่งมากเลยไม่ใช่เหรอ”

ผู้ชายยื่นมือเช็ดเลือดที่มุมปาก เขาจ้องมองหลงชิงจิน พูดทีละคำทีละประโยค : “มังกร แข็งแกร่งมากจริงๆ!”

มังกร แสดงถึงวิวัฒนาการขั้นสูงสุด แม้ว่าเขาจะเป็นโต้วเทียนเซียนจุน แต่ยังคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลงชิงจิน

หลงชิงจิน : “แกทำร้ายคุณชายอู๋ ฉันมาช่วยเขาจัดการแก”

อู๋เป่ยกลับพูด : “ชิงจิน หมู่บ้านแห่งนี้ประหลาดเล็กน้อย ผมมีบางอย่างอยากถามเขา”

ตอนนี้ผู้ชายต้องเผชิญหน้ากับอู๋เป่ยตรงๆ เขาพูด : “ผู้น้อยหมินโยว ก่อนหน้านี้ทำให้ขุ่นเคืองแล้ว ผมขอขอโทษคุณชาย ณ ที่นี้ด้วย”

เขานั้นสามารถปล่อยวางได้จริงๆ ผสานมือทำความเคารพอู๋เป่ย

อู๋เปย : “หมินโยว ฉันขอถามแก คนที่พวกแกสัญญาด้วยในตอนนั้น ไม่ออกจากหมู่บ้านหนึ่งพันปีเป็นใคร”

หมินโยวเงียบสักพัก พูด : “เขาเป็นนายพลของราชวงศ์ซ่งเหนือ ตี๋ชิง”

อู๋เป่ยใช้เวลาว่างอ่านประวัติศาสตร์มาไม่น้อย รู้ว่าตี๋ชิงเป็นนายพลที่แข็งแกร่งในราชวงศ์ซ่งเหนือ สร้างผลงานมากมาย แต่ต่อมาถูกไล่ออกจากราชการ มีแผลในปาก ตายด้วยโรคซึมเศร้า

“ดูเหมือนว่าตี๋ชิงมีชีวิตอยู่ได้แค่สี่สิบกว่าปี ไม่เหมือนผู้ฝึกฝน” เขาพูด

หมินโยว : “เขาตายแล้วจริงๆ เพียงแต่ เขาประสบกับความหายนะแห่งความเป็นอมตะในขณะนั้น แม้ว่าร่างกายจะตายไปแล้ว ด้วยเหตุนี้คนกลับทะลวงสู่ขั้นยึดครองสวรรค์ หลังจากนั้นเลื่อนขั้นเป็นเซียนสวรรค์ ตอนนี้กลายเป็นผู้นำสวรรค์ไปแล้ว”

อู๋เป่ย : “ผู้นำสวรรค์เหรอ ร้ายกาจอย่างมากจริงๆ ไม่น่าล่ะ พวกแกถึงไม่กล้าขัดคำสั่งเขา”

หมินโยว : “พวกเราต้องการที่จะสืบพันธุ์ ดังนั้นเป็นบางครั้งบางคราว ก็จะมีคนส่งผู้หญิงมาหนึ่งกลุ่ม แต่งงานกับคนหนุ่มของเผ่าพันธุ์พวกเรา”

อู๋เป่ย : “ตี๋ชิงให้พวกแกเฝ้าอยู่ที่นี่ เหตุผลคืออะไร”

หมินโยว : “ตี๋ชิงให้พวกเราพิทักษ์สิ่งของบางอย่างที่นี่”

อู๋เป่ยถาม : “อะไร”

หมินโยว : “ไม่รู้ ของสิ่งนั้นถูกใส่ไว้ในกล่องทองสัมฤทธิ์ใบใหญ่กล่องหนึ่ง พวกเราไม่สามารถเปิดได้”

อู๋เป่ย : “พาฉันไปดู”

หมินโยวไม่ปฏิเสธ เขาพาอู๋เป่ยและหลงชิงจิน มาถึงบ้านโบราณในหมู่บ้าน ล้านใหญ่อย่างมาก มีกล่องทองสัมฤทธิ์ยาวประมาณสามเมตร กว้างสองเมตร สูงหนึ่งเมตรครึ่งวางอยู่ข้างใน

ผิวด้านนอกของกล่องใบนี้ เต็มไปด้วยภาษาโบราณ อู๋เป่ยอ่านดูสักพัก ภาษาแบบนี้ น่าจะเป็นก่อนยุคแห่งเซียน เป็นภาษาโบราณ

เขาเปิดโหมดตาเทพ ก็มองเห็นถ้ำสวรรค์อยู่ในกล่องทองสัมฤทธิ์ มีการสร้างค่ายกลที่ไม่มีใครเทียบได้ในถ้ำสวรรค์ ใช้ปราบโลงศพสำริดโบราณ! โลงศพสำริดโบราณบรรจุศพโบราณที่ปกคลุมไปด้วยยันต์ศพหนึ่ง เปลือยกาย ทั้งร่างกายปลดปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งออกมา

เมื่อเขามองเห็นศพ จู่ๆดวงตาก็เจ็บปวด รีบละสายตาออกมาจากแสง

เขาไม่เปลี่ยนสีหน้า ถาม : “ตอนนั้นตี๋ชิงเคยพูดอะไรไหม”

หมินโยว : “เขาบอกว่า ของสิ่งนี้คืออะไรไม่รู้ ของที่อยู่ข้างในจะออกสู่โลกในไม่ช้าก็เร็ว และยังบอกให้พวกเราพิทักษ์มันหนึ่งพันปี”

อู๋เป่ย : “พิทักษ์หนึ่งพันปีเหรอ หมายความว่า อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ของที่อยู่ข้างในก็จะออกสู่โลกเหรอ”

หมินโยว : “น่าจะเป็นแบบนี้”

อู๋เป่ยถามทันที : “เห็นแก่ใบหน้าของผู้นำสวรรค์ตี๋ชิง วันนี้ฉันจะปล่อยแกไปหนึ่งครั้ง” พูดจบ เขาดึงหลงชิงจินแล้วจากไปทันที

หลังจากทั้งสองจากไป ไม่นานก็ร่อนลงบนยอดอาคารแห่งหนึ่งในเมืองเซี่ยน

หลงชิงจินพูดด้วยรอยยิ้ม : “ปล่อยเขาไปแบบนี้เหรอ”

อู๋เป่ย : “ในกล่องทองสัมฤทธิ์นั้น มีของสิ่งหนึ่งที่น่ากลัวอย่างมาก”

เสี่ยวเว่ยพยักหน้า : “ตอนที่ผมใช้วิชาภาพลวงตา พบว่าที่ข้อมือของเหรินซานซานสวมสร้อยข้อมือที่สามารถส่งข้อความได้ ผมจงใจทิ้งมันเอาไว้ จะได้ง่ายต่อการล่อคนผู้นั้นไป”

ชายหัวล้าน : “แผนการของนายยอดเยี่ยมอย่างมาก คนผู้นี้ลึกลับอย่างมาก ครั้งที่แล้วตระกูลเหรินเกือบจะถูกกินทั้งหมด ก็คือเขาที่ลงมือช่วยเหลือ ฉันให้คนไปตรวจสอบมาแล้ว เป็นไปได้ว่าเขาเป็นท่านผู้นำของพรรคเทียนหลง การมีตัวตนแบบนี้ ดีที่สุดพวกเราอย่าไปรุกรานดีกว่า ตอนนี้ดีแล้ว ให้คนที่อยู่หมู่บ้านแห่งนั้นจัดการเขา แบบนี้ทั้งสามารถกำจัดเหรินซานซานให้หายไป พร้อมกับทำลายผู้อยู่เบื้องหลังของตระกูลเหริน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว!”

ชายอายุสามสิบกว่าปีคนนั้นเงียบไปหลายวินาที พูด : “เขาคงไม่มีชีวิตรอดออกมาใช่ไหม”

เสี่ยวเว่ยพูดทันที : “เป็นไปไม่ได้! ผู้แข็งแกร่งที่อยู่ข้างใน เป็นถึงเซียนจุน! อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของดินแดนแห่งเซียนเข้าไปในหมู่บ้านหมินแห่งนี้ ก็ไม่สามารถมีชีวิตรอดออกมาได้!”

ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก พูดด้วยรอยยิ้ม : “นายพูดแบบนี้ ฉันค่อยสบายใจหน่อย!”

“พวกแกกำลังพูดถึงฉันเหรอ”

ทันใดนั้น ข้างในห้องมีเสียงของคนแปลกหน้าคนหนึ่งดังขึ้น

ทั้งสามคนตกใจอย่างมาก กระโดดขึ้นทีละคน เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่ไม่ไกลมีคนแปลกหน้าสามคนปรากฏตัว ชายหนึ่ง หญิงสอง สามคนนี้ แน่นอนก็คืออู๋เป่ย หลงชิงจิน และยังมีเหรินซานซาน

เหรินซานซานจ้องสามคนนี้ด้วยความโกรธ พูด : “ทำไมพวกคุณสามคนต้องทำร้ายฉันด้วย”

ชายหัวล้านสงบสติอารมณ์ก่อน เขามองอู๋เป่ย พูด : “ผู้มาเยือนก็คือท่านผู้นำอู๋เหรอ เรื่องก่อนหน้านี้ ผมต้องขออภัยเป็นอย่างสูง.....”

“แกร็ก!”

อู๋เป่ยต่อยออกไปหนึ่งหมัดในอากาศ หัวของชายหัวล้านถูกต่อยจนแตกเหมือนกับแตงโม เลือดสาดใส่ใบหน้าและหัวของทั้งสองคน

ทั้งสองตกใจจนตัวแข็งทื่อไปเลย ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว

อู๋เป่ยเดินไปหาคนที่ชื่อเสี่ยวเว่ยคนนั้น พูด : “แกเป็นคนส่งซานซานไปหมู่บ้านหมินใช่ไหม”

“เสี่ยวเว่ย”ใบหน้าซีดขาวไปเลย เขาพูดอย่างอ้ำๆอึ้งๆ : “ขอ.....ขอโทษ.....”

อู๋เป่ย : “ให้เวลาแกห้านาที เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ชัดเจน เล่าไม่ชัดเจน ฉันจะฆ่าแก”