ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1116

หลี่ชิงตี้รีบพูด : “ไม่กล้า”

เขาหยิบแผ่นหยกออกมาจากแหวนจัดเก็บ มอบให้อู๋เป่ยอย่างเคร่งขรึม : “เพื่อนซวินเป่ย นี่คือมรดกที่จักรพรรดิชิงทิ้งไว้ให้ อาจารย์และผมล้วนแล้วตรัสรู้ได้แค่ผิวเผินเท่านั้น คุณสมบัติของคุณเหนือกว่าผม คิดว่าจะต้องได้รับผลประโยชน์อย่างมากแน่นอน”

อู๋เป่ยตะลึงเล็กน้อย : “ให้ผมตรัสรู้เหรอ ของขวัญใหญ่เกินไปแล้ว”

หลี่ชิงตี้พูดด้วยรอยยิ้ม : “แผ่นหยกนี้ ผมเพียงแค่ยืมให้เพื่อนซวินเป่ยเท่านั้น การประชุมใหญ่ของตระกูลจบลง ผมจะเอามันกลับมา ช่วงเวลานี้คุณตรัสรู้ได้เท่าไหร่ ก็อยู่ที่ความสามารถของคุณแล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “งั้นก็ขอบคุณเพื่อนชิงตี้มากๆแล้ว” เขาก็ไม่เกรงใจเช่นกัน เก็บแผ่นหยก

หลี่ชิงตี้คนนี้นั่งสักพักหนึ่ง ค่อยลุกขึ้นแล้วจากไป

ในคืนนั้น หลี่ชิงตี้และหลี่โอวเซี่ยนแสดงความเต็มใจที่จะสนับสนุนหลี่ซวินเป่ย ในฐานะหัวหน้าพรรคตามลำดับผ่านทางลูกน้องของพวกเขา ข่าวทั้งสองนี้ถูกแพร่ออกไป ทำให้ทุกคนตกตะลึงทันที

หลี่ชิงตี้และหลี่โอวเซี่ยน คิดไม่ถึงเลยว่าจะสนับสนุนหลี่ซวินเป่ย เกิดอะไรขึ้น

อู๋เป่ยใช้เวลาทั้งหมดที่เหลือในคืนนั้น มาตรัสรู้แผ่นหยกนี้ แผ่นหยก เป็นมรดกที่จักรพรรดิชิงทิ้งไว้ เรียกว่าคัมภีร์ชิงตี้ คัมภีร์ชิงตี้นี้เขียนโดยเทพเจ้าโบราณ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะระบุได้ เทพเจ้าประเภทนี้มีลักษณะเฉพาะหากไม่สามารถเข้าใจและเข้าใจความหมายที่แสดงออกมาได้ จะไม่ทิ้งความทรงจำไว้ในสมอง ต่อให้อ่านแล้วก็อ่านไปฟรีๆ มีเพียงต้องเข้าใจความหมายที่เทพเจ้าต้องการสื่อเท่านั้น ถึงจะสามารถจดจำได้

เพื่อทำการตรัสรู้คัมภีร์ชิงตี้ บุคลิกภาพไท่ซางของอู๋เป่ยเข้าสู่โหมดตรัสรู้ ใช้พลังทั้งหมด

เวลาผ่านไปทีละนาทีทีละวินาที เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น จู่ๆเขาลืมตาขึ้น บ่นพึมพำ : “คัมภีร์ชิงตี้นี้น่าอัศจรรย์จริงๆ!”

คัมภีร์ชิงตี้ ไม่เพียงแต่เป็นส่วนหนึ่งของวิชา ยิ่งกว่านั้นยังเป็นการสำรวจการแพทย์และความลึกลับของชีวิตอีกด้วย นอกจากนี้ยังเกี่ยวข้องกับการปรุงยา เภสัชวิทยา ความลึกลับของจิตวิญญาณ และอื่นๆ

ตรัสรู้ได้มากขนาดนี้ภายในคืนเดียว อู๋เป่ยเหนื่อยอย่างมาก ทันใดนั้นนอนลงและพักผ่อน

หลังจากครึ่งชั่วโมง หลี่อวี๋เดินเข้ามา พูด : “นายท่าน การลงคะแนนเสียงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”

วันนี้เป็นวันที่สองของการประชุมตระกูล ห้าพันคนลงคะแนนเสียงคนละสามเสียง เลือกบุคคลสำคัญหนึ่งร้อยคน

มีการวางกล่องลงคะแนนขนาดใหญ่จำนวนสิบกล่องบนเกาะ และแต่ละคนได้รับคะแนนเสียงสามเสียง เวลาลงคะแนนเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้นตั้งแต่ เก้าโมงถึงสิบโมง เมื่อลงคะแนน เพียงแค่เขียนชื่อบุคคลนั้นก็พอแล้ว

สิบโมง ทุกคนลงคะแนนเสียงเสร็จแล้ว กลุ่มคนเปิดหีบลงคะแนนในที่สาธารณะ นับคะแนนได้หนึ่งหมื่นห้าพันเสียง และเรียกคนละเสียง ที่หน้ากล่องลงคะแนนแต่ละใบ คนสามกลุ่มจะจดบันทึกพร้อมกัน เพื่อหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาด

ได้ยินชื่อของตัวเองออกมาอย่างต่อเนื่อง อู๋เป่ยรู้ว่าการกลายเป็นบุคคลสำคัญไม่ใช่ปัญหาอะไรแล้ว ทันใดนั้นกลับไปพักผ่อนอีกครั้ง

ตอนบ่ายสอง หลี่อวี๋มารายงาน : “นายท่าน ขณะนี้คุณอยู่ในอันดับที่หนึ่ง ด้วยคะแนนโหวตมากกว่าเก้าพันเจ็ดร้อยเสียงที่บันทึกไว้”

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที : “ที่สองเป็นใคร”

หลี่อวี๋ : “ที่สองเป็นหลี่ชิงตี้ สามพันห้าร้อยกว่าเสียง อันดับที่สามชื่อหลี่เฉิงเจ๋อ สองพันสี่ร้อยกว่าเสียง”

อู๋เป่ยแปลกใจเล็กน้อย : “หลี่เฉิงเจ๋อเหรอ ชื่อนี้คุ้นเคยอย่างมาก”

หลี่อวี๋พูดด้วยรอยยิ้ม : “เขาเป็นเจ้านายใหญ่ของวันนี้ บุคคลหมายเลขสาม”

อู๋เป่ยตบหัวหนึ่งที : “จำได้แล้ว ชื่อของเขา ทำไมถึงไม่เขียนไว้บนตำราล่ะ”

หลี่อวี๋ : “บางทีเขาอาจจะค่อนข้างเจียมตัวมั้ง”

หลังจากนั้นเขาพูดต่อ : “และยังมีอีก นายท่าน ตอนนี้คุณเป็นบุคคลสำคัญของตระกูลหลี่ ตอนเย็นต้องไปเข้าร่วมงานเลี้ยงพบปะทักทายกัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “รู้แล้ว ถึงเวลาคุณมาเรียกผม”

“ได้”

หลี่อวี๋จากไป อู๋เป่ยฝึกฝนไปหลายกระบวนท่า ก็ไปเข้าร่วมงานเลี้ยงพบปะทักทายกัน

สถานที่จัดงานตั้งอยู่ในโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวบนเกาะ อู๋เป่ยพาองครักษ์หลงเว่ยมาถึงหน้าทางเข้าโรงแรม เพียงแค่เห็นมีคนเข้าออกโรงแรม บุคคลสำคัญของตระกูลหลี่สวมชุดที่เป็นทางการ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน