ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1129

หลัวเต้ายี่ : “ใช่แล้ว เหนือความคาดหมายของผม แต่ท้ายที่สุดแล้วนี่เป็นสิ่งที่ดี”

อู๋เป่ย : “เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ เป่ยหยวนไม่สามารถมีอัจฉริยะเพียงคนเดียว ยิ่งเยอะยิ่งดี ผ่านไปอีกสักพักหนึ่ง ผมจะพาอัจฉริยะกลุ่มหนึ่งมา”

หลัวเต้ายี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “เป็นแบบนั้นดีที่สุด คุณจะเข้าไปในหอคอยตอนไหน”

อู๋เป่ย : “ไม่รีบ อีกสองสามวันมั้ง ผมขอพานักเรียนมาทางนี้ก่อน”

หลัวเต้ายี่ : “อืม ในเมื่อคุณมาแล้ว ตอนเย็นไปบรรยายในห้องเรียนใหญ่แล้วกัน”

อู๋เป่ย : “ชีวิตนี้ไม่เคยบรรยาย ผมควรเตรียมตัวหน่อยไหม”

หลัวเต้ายี่พูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอยากบรรยายอะไรก็บรรยาอะไรเลย ใช่แล้ว ผม เถี่ยวซวนและเหลิงหยินพวกเขา ล้วนแล้วจะไปฟังการบรรยายของคุณ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ได้ จัดการมาเลย ผมจะได้สัมผัสประสบการณ์การเป็นที่ปรึกษาด้วย”

หลัวเต้ายี่ : “โชว์ผลงานดีๆ สถานบันของพวกเรามีอาจารย์สาวสวยไม่น้อย พวกเธอก็จะไปฟังการบรรยายเช่นกัน”

เพราะนี่คือการบรรยายครั้งแรก อู๋เป่ยและเขาคุยกันหลายประโยค ก็กลับไปที่หอพักเพื่อเตรียมบทเรียน พอดีเลย เขาเคยรวบรวมหนังสือเรียนมาก่อน ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ในหนังสือเรียนได้ แน่นอน สิ่งต่างๆ กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วในห้องเรียน ท้ายที่สุดแล้วเขาต้องบรรยายอะไร ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ตอนที่อู๋เป่ยเตรียมการบรรยาย เย่เสวียน เย่เฉิน เซี่ยขวง จ้าวเทียนเล่อและหลี่เทียนซือก็รีบมาพร้อมกัน อีกสักพักพวกเขาต้องไปฟังคำบรรยายที่ห้องเรียนใหญ่

เย่เสวียนดีใจอย่างมาก พูด : “ทวดน้อย ในอนาคตพวกเราต้องไปเรียนห้องเรียนไหนเหรอ”

อู๋เป่ย : “พวกนายล้วนแล้วเป็นคนที่ฉันพามา ต้องเรียนในห้องเรียนพิเศษ ถึงทางนั้นแล้ว เชื่อฟังหน่อย อย่าสร้างปัญหา”

เย่เสวียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “วางใจได้เลยทวดน้อย ผมเชื่อฟังมาโดยตลอด”

บ่ายสอง อู๋เป่ยปรากฏตัวที่ห้องเรียนใหญ่ตรงเวลา ห้องเรียนใหญ่แห่งนี้ ถูกดัดแปลงมาจากห้องประชุมใหญ่ มากสุดสามารถนั่งได้หนึ่งพันคน บนเวทีขนาดใหญ่ มีอุปกรณ์การประชุมมากมาย

มีกล้องอยู่บนนั้น นำทุกคำพูดและการกระทำของอู๋เป่ย ฉายขึ้นไปบนหน้าจอขนาดยักษ์ ประกอบกับเสียงเซอร์ราวด์ ทำให้นักเรียนทุกคนได้ยินและมองเห็นได้ชัดเจน

เดินเข้าไปในห้องเรียนใหญ่ อู๋เป่ยมองเห็นที่นั่งเต็มไปหมด กระทั่งมีนักเรียนหลายร้อยคนยืนอยู่ในพื้นที่โล่งด้านหลัง

บนเวทีบรรยาย มีพิธีกรหญิงคนหนึ่งมองเห็นอู๋เป่ยเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม : “อาจารย์ทุกท่าน นักเรียน ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ชั้นหนึ่งของพวกเรา อาจารย์อู๋เป่ยจะสอนบทเรียนแรกแก่ทุกคนในวันนี้ อาจารย์อู๋เป่ยเป็นที่ปรึกษาสี่ดาว เป็นความภาคภูมิใจของเป่ยหยวนของพวกเรา ตอนนี้ พวกเราต้อนรับอาจารย์อู๋ขึ้นเวที!”

ผู้ชมข้างล่างเวทีปรบมืออย่างอบอุ่น อู๋เป่ยเดินขึ้นไปบนเวทีบรรยาย พยักหน้าให้กับทุกคน พูด : “พิธีกรสาวสวยได้แนะนำให้รู้จักแล้ว ผมก็จะไม่แนะนำตัวเองแล้ว”

เขากวาดมองทุกคน พบว่ามีที่ปรึกษาสิบกว่าคนและอาจารย์นับร้อยคนมาฟังคำบรรยาย คณบดีหลัวเต้ายี่ก็อยู่เช่นกัน

เขาพูด : “สำหรับการบรรยายครั้งแรก ผมทำการบ้านมาเล็กน้อย ก่อนหน้านี้ ผมเคยมีการสื่อการสอน ก็เลยคัดลอกมาบ้างเล็กน้อย”

เขาหยิบเอกสารการบรรยายออกมา พูด : “วันนี้ ผมจะพูดถึงการเดิน”

ระหว่างที่พูด เขาหยิบชอล์กขึ้นมาเขียนบนกระดานดำ เขียนคำว่า‘การเดิน’ตัวใหญ่สองตัว

“การเดิน ความหมายตามชื่อ คือ เป็นวิธีการเดิน สถาบันศิลปะการต่อสู้ของพวกเรา มีวิชาการเดินทั้งหมดห้าสิบแบบ ต่ำสุดคือระดับหนึ่ง สูงสุดคือระดับสี่สิบเก้า”

พูดถึงตรงนี้ เขามองไปหาทุกคน : “พวกคุณคนไหนมีการเดินที่ดีที่สุด”

ท่ามกลางฝูงชน อาจารย์คนหนึ่งลุกขึ้นยืน คนผู้นี้รูปร่างไม่สูง ผอมอย่างมาก เขาพูด : “อาจารย์อู๋ ผมเรียนวิชาการเดินถึงระดับที่สามสิบเก้า ก้าวเดินมังกรแหวกว่าย”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร”

อาจารย์คนนี้รีบพูด : “ไม่กล้า ผมชื่อสวี่อัน”

อู๋เป่ย : “อาจารย์สวี่สามารถเรียนวิชาการเดินได้ถึงระดับที่สามสิบเก้า น่านับถือจริงๆ”

สวี่อันพูด : “ชื่นชมแล้ว”

อู๋เป่ย : “รบกวนอาจารย์สวี่ขึ้นมาแสดงก้าวเดินมังกรแหวกว่ายให้พวกเราชื่นชมหน่อยได้ไหม”

แน่นอนสวี่อันยินดีอยู่แล้ว เขาขึ้นมาบนเวทีบรรยาย เวทีบรรยายใหญ่อย่างมาก กว้างสิบเมตรยาวสิบเมตร ซึ่งเพียงพอให้เขาแสดงได้

เพียงแค่เห็นสวี่อันเหมือนกับมังกรแหวกว่ายตัวหนึ่ง บนเวทีบรรยาย เขาเคลื่อนไปทางซ้ายและขวา ตะวันออกและตะวันตกอย่างอิสระและเสรี อย่างสง่างามและลึกลับ ราวกับมังกรที่มองเห็นหัวแต่ไม่เห็นหาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน