อู๋เป่ยพูดต่อ : “เตรียมสถานที่ให้ฉันฝึกฝนด้วย หลังจากนั้นเอายาล้ำค่าและยาศักดิ์สิทธิ์มาให้หมด”
คนเหล่านี้ก็รู้เช่นกัน การทะลวงของบรรพบุรุษหนีไม่พ้นวัตถุดิบยา ต่างตอบตกลงทีละคน
อู๋เป่ยมาถึงบ้านทรงโบราณหลังหนึ่ง เก่าแก่มากแล้ว
หลังจากเว่ยเซียนเหลียงคนนั้นมอบหมายงานเสร็จ พูดด้วยความเคารพ : “ท่านบรรพบุรุษ หนึ่งร้อยปีก่อนผู้น้อยไปเยี่ยมเยือนท่านบรรพบุรุษที่หุบเขาว่านชง ตอนนั้นท่านบอกว่า คงอีกนานก่อนที่จะทะลวง การทะลวงอย่างกะทันหันครั้งนี้ เป็นการยืมพลังจากภายนอกมาใช่ไหม”
อู๋เป่ยพยักหน้า : “ไม่ผิด เมื่อหลายวันก่อนมีเทียนเจียวที่มีคุณสมบัติเป็นราชามนุษย์บุกเข้ามา บนตัวพกสมบัติมาไม่น้อย ฉันเลยกลืนกินเขา และหลอมรวมกับร่างกายของเขา ดังนั้นตอนนี้ฉันมีร่างกายของราชามนุษย์แล้ว!”
เว่ยเซียนเหลียงดีใจอย่างมาก : “ดีมากเลย ในที่สุดตระกูลเว่ยของผมก็รอถึงวันนี้แล้ว!”
อู๋เป่ย : “ไปเตรียมตัวเถอะ ฉันต้องทะลวงให้เร็วที่สุด”
“รับทราบ” เว่ยเซียนเหลียงรีบถอยลงไป รีบไปเตรียมยาล้ำค่าและยาศักดิ์สิทธิ์
ตระกูลเว่อยครอบครองสาขายาจำนวนมากที่สุดในดินแดนเทพโอสถ นอกจากนี้เก็บสะสมไว้มากมาย ในไม่ช้า วัตถุดิบยาก็ถูกส่งมาทีละชนิด
วัตถุดิบยาเหล่านี้ มียาล้ำค่าเจ็ดร้อยกว่าชนิด และยาศักดิ์สทิธิ์หกสิบสี่ชนิด! ท่ามกลางยาศักดิ์สิทธิ์ มีสองชนิดที่ค่อนข้างพิเศษ ชนิดแรกคือเห็ดหลินจือสองสีขาวและดำ เรียกว่าเห็ดหลินจือเทพหยินหยาง อีกชนิดหนึ่ง เป็นผลไม้สีม่วงทองชนิดหนึ่ง เรียกว่าผลไม้ศักดิ์สิทธิ์จื่อหยาง ยาสองชนิดนี้ ล้วนแล้วเติบโตที่หุบเขาว่านชง เว่ยชิงฟู่ให้ความสนใจเป็นพิเศษ ต่อมาย้ายมาที่สวนยา เติบโตไปอีกหลายปี
อู๋เป่ยจัดวัตถุดิบยาทั้งหมดและใส่ไว้ในแหวนเก็บของของเขา หลังจากนั้นแกล้งทำเป็นฝึกฝนวิชา ฝึกฝนวิชาหายใจเว่อร์ชั่นใหม่
หลังจากนั้นสองวัน เขาก็เปิดใช้งานยันต์บนแขนของเขา ปลดปล่อยออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา เรื่องนี้ทำให้คนของตระกูลเว่ยตื่นตระหนก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยเดินออกมาจากลานบ้าน คนแก่เด็กเล็กต่างเดินออกมาต้อนรับทีละคน
เขาพูด : “ในที่สุดฉันก็ทะลวงได้แล้ว ในไม่ช้าก็สามารถบินไปที่โลกแห่งเซียน”
เขาถามเว่ยเซียนเหลียง : “ตระกูลเว่ยมีทรัพย์สินเท่าไร”
เว่ยเซียนเหลียงเป็นหัวหน้าตระกูล รู้อยู่แก่ใจ พูดทันที : “ท่านบรรพบุรุษ ทรัพย์สินของตระกูลเว่ยพวกเรา มีประมาณหนึ่งล้านสองแสนเงินเป่า”
อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “มีแค่นี้เองเหรอ”
เว่ยเซียนเหลียงยิ้มอย่างขมขื่น : “ท่านบรรพบุรุษ ตระกูลของพวกเรามีธุรกิจใหญ่ มีรายได้มาก และใช้จ่ายมาก”
อู๋เป่ยพูด : “อืม นายเอาของทั้งหมดใส่เข้ามาในนี้ ฉันจำเป็นต้องใช้”
เว่ยเซียนเหลียงไม่กล้าถามเยอะ รับแหวนเก็บของที่อู๋เป่ยยื่นให้เขา ก็วิ่งเข้าไปในโกดัง ทรัพย์สินของตระกูลเว่ย ไม่ได้มีแค่เงินเป่าเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีเงินยันต์ หินเซียน หินวิญญาณและอื่นๆ
อู๋เป่ยบอกให้ใส่เข้าไปทั้งหมด อย่างนั้นเขาทำได้แค่ใส่เข้าไปทั้งหมด เขากลับไม่รู้สึกปวดใจ ท้ายที่สุดแล้วเพียงแค่ท่านบรรพบุรุษกลายเป็นเซียนสวรรค์ ความมั่งคั่งจำนวนเล็กน้อยเหล่านี้ไม่คุ้มที่จะกล่าวถึง ในอนาคตบรรพบุรุษของพวกเราจะสามารถมีรายได้เพิ่มขึ้นสิบเท่าและให้ความมั่งคั่งเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเท่าอย่างแน่นอน!
อู๋เป่ยรอไปหลายชั่วโมง เว่ยเซียนเหลียงก็ส่งแหวนเก็บของกลับมา พูด : “ท่านบรรพบุรุษ ใส่ของเข้าไปหมดแล้ว”
อู๋เป่ยพยักหน้า เขาเก็บแหวนเก็บของ พูด : “ฉันต้องไปโลกแห่งเซียนหนึ่งรอบ ตอนนี้พลังวิญญาณใกล้จะฟื้นคืนชีพแล้ว ฉันต้องไปทำธุระที่โลกแห่งเซียน การไปครั้งนี้ สั้นสุดสามเดือน ยาวสุดหนึ่งปี ช่วงที่ฉันไม่อยู่ อย่าทำตัวเป็นจุดสนใจ”
“รับทราบ!” ทุกคนรีบพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...