ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1156

เมื่อมาลงทะเบียนแล้ว ตี้เซียนทั้งสองมองไปที่พลังยุทธ์และบัตรประจำตัวของอู๋เป่ยหลังจากยืนยันว่าถูกต้องแล้ว จึงให้เขาเช็คชื่อในเอกสารชีวิตและความตาย

ลงทะเบียนเสร็จแล้ว ในหูของอู๋เป่ยก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น "รีบออกจากการประชุมบู๊ลิ้มซะ ไม่เช่นนั้นนายจะต้องเสียใจ!"

เสียงนี้คลุมเครือมาก และไม่รู้ว่ามาจากที่ไหน

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ "แล้วถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?"

เสียงนั้นตอบว่า "พวกเราทำการตรวจสอบนายแล้ว น้องสาวของนายจริงๆตอนนี้ควรได้เรียนที่เทียนจิงใช่ไหม ถ้านายปฏิเสธความมีน้ำใจของพวกเรา ฉันก็ไม่รับประกันความปลอดภัยของน้องสาวนายนะ...."

"ตูม!"

เกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ ทันใดนั้นอู๋เป่ยก็เคลื่อนตัวไปด้านข้างหลายร้อยเมตร และคว้าตัวชายคนหนึ่งในชุดทำงาน ชายคนนั้นตกใจและพูดว่า "นายจะทำอะไรน่ะ?"

"อ้าก!"

อู๋เป่ยบดไหล่ของเขาโดยตรง ชายคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเย็นผุดออกมา

เขาพูดอย่างเย็นชา "คิดจะทำร้ายคนในตระกูลฉัน ฉันจะทำให้นายเสียใจที่มาเยือนโลกนี้!"

ชายคนนั้นดูหวาดกลัว แล้วพูดว่า "ฉันแค่ทำตามคำสั่ง ฉันไม่เกี่ยวด้วยนะ..."

อู๋เป่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พูดมา เจ้านายของนายคือใคร?"

ชายคนนั้นตอบ "เป็นเฉียวหยานชิง เป็นเขาที่ใหฉันทำร้ายคุณ"

อู๋เป่ย "เฉียวหยานชิงคือใคร?"

ชายคนนั้นตัวสั่นเทา "เขาคือรองผู้บัญชาการองค์รักษ์จินอี้!"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "องค์รักษ์จินอี้?"

ชายหนุ่ม "ใช่แล้ว องค์รักษ์จินอี้ก่อตั้งอย่างลับๆเมื่อครึ่งปีที่แล้ว เพิ่งประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อวานนี้เอง ท่านเฉียวเป็นคนสั่งให้ผู้น้อยทำเช่นนี้"

อู๋เป่ย "เฉียวหยานชิงคนนี้อยู่ที่ไหน?"

"น่าจะทำงานอยู่ใกล้ๆนี้" ชายคนนั้นรีบตอบกลับ

"พลังยุทธ์ของเขาคืออะไร? ใส่เสื้อผ้าแบบไหน?"

ชายหนุ่ม "เซียนกษัตริย์ขั้นอมตะ ใส่เสื้อคลุมสั้นสีทองปักลายสีแดง"

แล้วพลังจิตอันน่าสะพรึงกลัวของอู๋เป่ยก็กวาดไปทั่วหลายร้อยไมล์ในทันที ผู้ที่มีการฝึกฝนทั้งหมดก็ถูกปกคลุมไปด้วยพลังจิต

ไม่กี่นาทีต่อมา ในเมืองเล็กๆที่ห่างออกไปมากกว่าห้าสิบไมล์ จู่ๆ ชายคนหนึ่งในเสื้อคลุมสีทองก็ตกใจแลวพูดด้วยความโกรธว่า "กล้าดียังไง ใครกันมาสอดแนม?"

หลังจากล็อคตำแหน่งของบุคคลนั้นแล้ว อู๋เป่ยก็กลายร่างเป็นแสงหลบหนีรูปมังกรแล้วหายตัวไป หลังจากหายใจเข้าออกไปไม่กี่ครั้ง เขาก็มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าชายในเสือคลุมสีทองนั้น

ด้านหลังชายเสื้อคลุมทองมีองค์รักษ์จินอี้ยี่สิบนาย พวกเขาจับดามดาบทันที และจ้องมองไปที่อู๋เป่ยพร้อมที่จะลงมือทุกเมื่อ

ชายในเสื้อคลุมสีทองขมวดคิ้ว แล้วถามว่า "นายเป็นใคร?"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "คุณเพิ่งส่งคนมาทำร้ายคนในตระกูลฉัน จะไม่อนุญาตให้ฉันเข้าร่วมกการประชุมบู๊ลิ้ม ตอนนี้กลับจำฉันไม่ได้แล้ว?"

ชายในเสือคลุมสีทองตกตะลึงอยู่ครู่แล้วเยาะเย้ยว่า "นายคืออู๋เป่ย!"

อู๋เป่ย "เป็นฉันเอง!"

ชายในเสือคลุมสีทองคือเฉียวหยานชิง รองผู้บัญชาการขององค์รักษ์จินอี้ เขาพูดอย่างใจเย็น "มีบางคนไม่ต้องการให้นายเข้าร่วมการประชุมบู๊ลิ้ม หากนายถอนตัวเสีย ฉันกจะรับรองความปลอดภัยของคนในครอบครัวนาย...."

"ตูม!"

ก่อนที่เฉียวหยานชิงจะพูดจบ หมัดของอู๋เป่ยก็โดนตรงทองของเขาแล้ว หมัดนี้มีพลังเวทย์ที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้ลำไส ไต กระเพาะอาหารและตับของเขาก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ

ดวงตาของเฉียวหยานชิงเบิกกว้าง เขาอ้าปากพ่นเลือดที่ผสมกับเศษอวัยวะภายในออกมาเต็มปาก เขาโค้งงอไม่สามารถยืดตัวได้และมองไปที่อู๋เป่ยด้วยความหวาดกลัว

องค์รักษ์จินอี้ต่างตกตะลึง และค่อยๆชักดาบออกมา อู๋เป่ยทำเพียโบกมือ เงาของฝ่ามือหลายสิบเข้าโจมตีกลุ่มคน พวกเขาไม่สามารถหลบหนีได้ และถูกโจมตีทีละคน รอยฝ่ามือกระทบร่างกาย คนเหล่านั้นอาเจียนเป็นเลือดและสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ในทันที

อู๋เป่ยดึงผมของเฉียวหยานชิงขึ้นไปในอากาศ มองตาของเขาตรงๆแลวถามว่า "จะมาทำร้ายครอบครัวฉัน ใครให้ความกล้ากับนายกัน?"

เฉียวหยานชิงหวาดกลัวมาก เขาไม่เคยคาดหวังว่าอู๋เป่ยคนนี้จะน่ากลัวขนาดนี้! หน่วยสืบราชการลับแสดงให้เห็นว่า เขาเพิ่งได้รับการเลื่อนขั้นเป็นตีเซียน ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้กัน?

เขารีบพูดทันที "อาจารย์อู๋ โปรดระงับความโกรธ ฉันก็ทำตามคำสั่งเช่นกัน ไม่สามารถทำตามใจชอบได้"

อู๋เป่ย "เมื่อกี้นายไม่ได้กำลังเย่อหยิ่งอยู่เหรอ?"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน