ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1158

อู๋เป่ย : “ศิษย์พี่สามารถมาที่โลกเบื้องล่างได้ไหม” หลังจากนั้นเขาก็อธิบายสถานการณ์โดยย่อ

หลังจากหลงจวินได้ยิน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชา : “ตัวตลกกลุ่มหนึ่ง ศิษย์น้องไม่ต้องกลัว ร่างอวตารของศิษย์พี่จะไปถึงเดี๋ยวนี้เลย”

อู๋เป่ยยังคงรู้สึกไม่ค่อยไว้ใจเล็กน้อย จากนั้นให้อู๋ซวงติดต่อจิ้งจอกเซียนเก้าหาง อู๋ซวงอยู่ใกล้ๆ ร่างอวตารจิ้งจอกเซียนของเธอ สามารถสื่อสารโดยตรงกับจิ้งจอกเซียน

หลังจากนั้นครึ่งนาที อู๋ซวงมาถึง กระซิบพูด : “อีกสักพักก็ถึงแล้ว”

อู๋เป่ยหัวเราะยาวหนึ่งที ก็เลือกเวทีแห่งหนึ่งแล้วลงจอดเช่นกัน

ในเวลานี้ เมฆสีแดงบินมาจากทิศตะวันตก ข้างในเมฆสีแดงมีชายชราคนหนึ่งนั่งอยู่ ไม่ใช่พระภิกษุหรือลัทธิเต๋า เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่งริ่ง และคอของเขาเต็มไปด้วยกะโหลกสีขาว

ข้างชายชราก็มีชายหนุ่มคนหนึ่ง เขาพูด : “ศิษย์เอ๋ย ไปเถอะ”

ชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีฟ้ายาว เขาพยักหน้า ร่อนลงบนเวทีที่อู๋เป่ยอยู่โดยตรง พูดอย่างเย็นชา : “ไสหัวลงไปสะ”

อู๋เป่ยเหลือบมองเมฆแดงหนึ่งที ออร่าของชายชราคนนี้คุ้นเคยเล็กน้อย เขาจำได้ว่าตอนที่ชิงเสวี่ยกลายร่างเป็นมังกร เคยมีคนพยายามทำลาย ออร่าหนึ่งในนี้เป็นของเขา

เขาฮึหนึ่งที : “แกคุกเข่าลงสะ หลังจากนั้นตบหน้าของตัวเองหนึ่งร้อยที ฉันก็จะไม่ฆ่าแก”

ชายหนุ่มโกรธอย่างมาก มีถ้ำสวรรค์ขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่ข้างหลัง พลังยุทธ์ของเขาคือตี้เซียนขั้นถ้ำสวรรค์! พลังอันยิ่งใหญ่ของถ้ำสวรรค์ ไหลเข้ามาในร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง

ในเวลานี้ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา : “เป็นแค่ตี้เซียนขั้นหยางบริสุทธิ์ตัวเล็กๆ ก็กล้าพูดจาโอ้อวดต่อหน้าฉันเหรอ ตายสะเถอะ!”

เขาโจมตีหนึ่งหมัดออกไป พลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ทำลายสวรรค์และโลก ก่อตัวเป็นเงาหมัด โจมตีไปทางอู๋เป่ย

หมัดนี้ทรงพลังเกินไปแล้ว ทำให้คนไม่สามารถหลบได้ อย่างไรก็ตาม เขากลับไร้ความหวาดกลัว ต่อยหมัดออกไปในอากาศเช่นกัน โจมตีคู่ต่อสู้ด้วยหมัดเงา

ทั้งสองหมัดผสานกัน จู่ๆพลังหมัดของชายหนุ่มก็เปลี่ยนทิศทาง ถูกหลังหมัดของอู๋เป่ยสะท้อนกลับด้วยกัน! นี่ก็คือเคล็ดลับของความเด็ดเดี่ยวของเขา!

ชายหนุ่มรับมือไม่ทัน ถูกพลังหมัดที่รวมกันโจมตีจนบินออกไป เขากรีดร้องออกมา บินออกไปหลายร้อยเมตร

ชายชราบนเมฆสีแดงเดิมทีสงบอย่างมาก ในเวลานี้สีหน้าเปลี่ยนอย่างมาก พูดด้วยความโกรธ : “ไอ้บัดซบ กล้าทำร้ายลูกศิษย์ของฉันเหรอ ตายสะ!”

“แกกล้าเหรอ!”

ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งฉีกช่องอวกาศ ปรากฏตัวอยู่เหนือเวที คนผู้นี้มีบารมีอย่างมาก คิ้วดาบและดวงตาที่เต็มไปด้วยดวงดาว สวมเสื้อเชิ้ตสีดำ จิตสังหารปกคลุมไปทั่วท้องฟ้า

ทันทีที่เขาปรากฏตัว สีหน้าของชายชราที่อยู่เหนือเมฆเปลี่ยนอย่างมาก ตะโกน : “แกเป็นใคร”

ผู้ชายอายุดูเหมือนประมาณยี่สิบต้นๆ และเหมือนอายุประมาณสามสี่สิบ เขาก็ไม่สนใจชายชราเช่นกัน แต่เป็นการพูดกับอู๋เป่ยด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์น้อง ศิษย์พี่ไม่ได้มาช้าไปใช่ไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์พี่มาได้ทันเวลาพอดี คนผู้นี้เคยคิดที่จะฆ่าเพื่อนของผม ศิษย์พี่ช่วยจัดการคนเลวคนนี้ด้วย!”

หลงจวินไม่กระพริบตาเลยด้วยซ้ำ พูด : “ได้! รังแกคนของตำหนักเซียนเทียนหวู่ของพวกเรา ทำลายครอบครัวของเขาทั้งหมด!”

พูดจบ เขาต่อยออกไปหนึ่งฝ่ามือ ก็ไม่เห็นมีเสียงอะไรเช่นกัน เมฆสีแดงนั้นก็กระจายออกไปแล้ว ชายชราที่ซ่อนตัวอยู่ข้างในถูกทุบตีจนไฟแห่งสมาธิหลุดออกจากปากและจมูก ไฟยันต์ที่อยู่รอบตัวกระพริบอย่างต่อเนื่อง หมัดนี้ของหลงจวิน คิดไม่ถึงเลยว่าจะทำลายยันต์ป้องกันทั้งสิบสองที่อยู่นอกร่างกายของเขา และอาวุธวิเศษป้องกันตัวสามชิ้น แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ ชายชรายังคงได้รับบาดเจ็บ เขาฮึหนึ่งที ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเทาทันที

อู๋เป่ยกระโดดเข้ามา หนึ่งหมัดต่อยไปที่ชายหนุ่มที่ล้มอยู่บนพื้น ชายหนุ่มตกใจ ตะโกน : “อย่าฆ่าผม.....”

อย่างไรก็ตามสายไปแล้ว หมัดของอู๋เป่ยเต็มไปด้วยความโกรธ หมัดตราประทับขนาดใหญ่โจมตีไปที่พื้น เจาะหลุมลึกที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางสิบกว่าเมตรในพื้นดิน และลึกลงไปหลายเมตรในพื้นดิน

จากนั้นมองไปทางลูกศิษย์ของชายชราที่ท้าประลองเขาอีกครั้ง ถูกทุบตีจนกลายเป็นรอยเลือดคล้ายมนุษย์ ประทับลึกลงสู่พื้นดิน ตายจนไม่รู้จะตายยังไงแล้ว!

ทันทีที่ศิษย์พี่ศิษย์น้องสองคนนี้ลงมือ ทำให้ทั่วทั้งสถานที่ตกใจทันที ชายชราร้องแปลกๆหนึ่งที หยิบกลองอันใหญ่ออกมา ตีไปที่หน้ากลองหนึ่งที จู่ๆคนก็หายไปแล้ว

หลินจวินฮึอย่างเย็นชาหนึ่งที : “แกคิดว่าจะหนีรอดเหรอ” พูดจบ คนก็หายไปเช่นกัน

หลินจวินเพิ่งไป แสงดาบสีเขียวทองตกลงมาจากท้องฟ้า เป้าหมายก็คืออู๋เป่ย ใบหน้าของมนุษย์ที่เย็นชาปรากฏขึ้นเล็กน้อยหลังแสงดาบ

“บังอาจ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน