ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1177

ทักษะวิชาแพทย์ ทักษะการปรุงยาและประสบการณ์มากมายทำให้เขาสามารถปรับปรุงการฝึกฝนพลังยุทธ์ของเขาได้อย่างง่ายดาย แม้แต่คนที่มีคุณสมบัติกลางๆ ด้วยการช่วยเหลือของเขาก็สามารถเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์หรือ เทพแห่งกษัตริย์ได้อย่างง่ายดาย

แน่นอนว่าเมื่อเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นกษัตริย์หรือเทพแห่งกษัตริย์ จะถูกจำกัดพลังยุทธ์ของคนเหล่านี้ เว้นเสียแต่ว่าอู๋เป่ยยังคงสนุบสนุนพวกเขาต่อ ไม่แน่ว่าอาจจะมีสักวันที่พลังยุทธ์ของพวกเขาหยุดนิ่งลง

แต่ว่า องครักษ์หลงเว่ยถูกจำกัดคุณสมบัติ จึงเปนเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จในการฝึกพลังยุทธ์ของพวกเขา อู๋เป่ทำเช่นนี้จะเป็นผลดีมากกว่าผลเสียต่อองครักษ์หลงเว่ย

เพียงไม่นาน เสือดำตัวหนึ่งก็บินขึ้นไปบนเมฆหมอกจากทางทิศตะวันตก บนหลังเสือมีคนหนึ่งนั่งอยู่ เขาแสดงให้เห็นพุงขนาดใหญ่ของเขา โดยถือลูกประคำขนาดใหญ่เส้นหนึ่งในมือ บนหน้ามีรอยยิ้มประดับอยู่

องครักษ์หลงเว่ยร้องเตือน "ผู้บำเพ็ญที่เข้ามาในเมืองหลวง จะตองลงทะเบียนทันที มิฉะนั้นจะต้องรับผิดชอบต่อผลที่จะตามมา!"

นักพรตเต๋านั้นหัวเราะและไม่สนใจ เขาต้องการจะผ่านทางไปในอากาศ

อู๋เป่ยชกขึ้นไปในอากาศมีรอยต่อไปทางที่เสือดำนั้นอยู่ เสือดำกรีดร้องหนึ่งเสียงด้วยความเจ็บปวดและกลิ้งตัวร่อนลงมา นักพรตเต๋ารีบบินลอยตัวขึ้นกลางอากาศ จ้องมองไปที่อู๋เป่ยและพูดอย่างเย็นชา "ทำร้ายสัตว์เลี้ยงของฉัน คุณรู้สึกรึเปล่า?"

อู๋เป่ยโบกมือสั่งๆให้เขา "ลงมาสิ ไม่เช่นนั้นฉันจะโจมตีคุณ"

นักพรตเต๋านั้นโกรธอย่างมาก "เด็กโง่เขลา!"

ทันใดนั้นเขาก็ท่องมนต์ สวรรค์และโลกเกิดสั่นสะเทือน ไม่รู้ว่าเขาใช้วิธีการใด

"ลงมา!"

อู๋เป่ยความือของเขาและปัดออกอย่างแรงด้วยพลังเซียนฮุนหยวนที่ควบแน่นเป็นมือใหญ่ กระแทกชายคนนั้นออกไป คนหลังทำเสียงฮึดฮัด พลิกไปในอากาศสองสามครั้งก่อนจะล้มลงกับพื้นในที่สุด

อู๋เป่ยเดินเข้าไปใกล้ ยกเท้าขึ้นและเตะเขาอย่างแรง เตะไปสามครั้ง นักพรตเต๋าก็ช้ำไปทั้งจมูกและหน้า เขาทั้งตกใจและโกรธมาก "นายกล้าตีข้า...."

"เพี้ย!"

อู๋เป่ยตบหน้าของเขาแล้วถามว่า "นายหูหนวกเหรอ? ไม่ได้ยินเหรอว่าฉันพูดอะไร? จะเข้าเมืองต้องลงทะเบียน นายลงทะเบียนแล้วหรือยัง?"

หลังจากได้รับการตบไป นักพรตเต๋าก็ดูซื่อสัตย์ขึ้นทันทีเพราะเขาเห็นหลิงซี่ ออร่าของเธอช่างน่ากลัวมาก จริงๆแล้วเป็นเซียนสวรรค์! ยิ่งไปกว่านั้นการลงมือของอู๋เป่ยก็แข็งแกร่งมาก ทำให้ผู้เขาที่เป็นเซียนตี้ขั้นอมตะสู้กลับไม่ได้!

เสือดำนั้นนอนอยู่บนพื้นไม่กล้าขยับ อู๋เป่ยพูด "แกก็มานี้!"

เสือดำนั้นจึงค่อยๆเดินเข้ามาแล้วนอนข้างๆเจ้าของมันโดยไม่กล้าขยับตัวมั่วซั่ว

อู๋เป่ยถาม "นายมาจากสำนักไหน?"

นักพรตเต๋า "ผู้อาวุโสสำนักเซียนพุทธศาสนา"

อู๋เป่ยชี้ไปที่ชายสามคนและผู้หญิงสองคนตรงหน้าเขา "นายไปพูดรับผิดเสียงดังๆกับพวกเขา พูดครบแสนครั้งเมื่อไหร่ เมื่อนั้นค่อยไปได้"

ด้วยวิธีนี้ ตอนทั้งเช้ามีผู้คนมากกว่าสิบกลุ่มถูกสกัดกั้นโดยอู๋เป่ย คนเหล่านี้ไม่ได้จริงจังในตอนแรกบ้างก็เข้มงวดแข็งแกร่ง บ้างก็ไร้มารยาทหยาบคาบ

แต่ในท้ายที่สุด พวกเขาทั้งหมดก็คุกเข่าลงและพูดคำเหล่านั้นซ้ำเป็นแสนครั้ง

เมื่อถึงช่วงบ่าย สถานการณ์เริ่มดูแตกต่างออกไป เมื่อผู้บำเพ็ญที่จะผ่านสถานที่แห่งนี้ เห็นกลุ่มเซียนคุกเข่าอยู๋บนพื้น พวกเขาต่างก็รู้ทันทีว่ามีอู๋เป่ยและคนอื่นๆอยู่ ไม่ควรทำเป็นเล่น ดังนั้นหลายคนจึงยอมลงมาและลงทะเบียนแต่โดยดี

แน่นอนว่าก็มีคนที่ไม่ยินยอมลงมาลงทะเบียน คนเหล่านี้ไม่ถูกตีกลับไปก็ต้องคุกเข่าลงกับพื้นและพูดซ้ำๆว่า "ฉันผิดไปแล้ว" หนึ่งแสนครั้ง

เมื่อถึงเวลาค่ำ ชื่อเสียงของเทียนหลงกฌแพน่กระจายออกไปแล้ว ทุกคนต่างรู้ว่าที่นี้มีชายที่โหดเหี้ยมอยู่ และยังมีเซียนสวรรค์อยู๋ดวยอีก ดังนั้นผู้บำเพ็ญทุกคนที่ผ่านไปทางนี้จะตองลงมาลงทะเบียนและอธิบายจุดประสงค์ของพวกเขา หากจะอยู่ที่เมืองจะต้องยื่นขอใบอนุญาตผู้พำนักชั่วคราวก่อน

เมื่อได้รับอำนาจแล้ว ที่เหลือก็ง่ายขึ้นแล้ว วันที่สองก็จำดำเนินการได้ราบรื่นมากยิ่งขึ้น คนเหล่านั้นก็ค่อยๆลงมาลงทะเบียนด้วยตนเอง โดยที่องครักษ์หลงเว่ยไม่ต้องตะโกนเรียกแล้ว

ในช่วงบ่ายของวันที่สอง อู๋เป่ยให้หลิงซี่ดูแลไปก่อน เขาจึงกลับไปที่บ้าน

เมื่อถึงบ้านจึงพบว่าสมาชิกในครอบครัวถังจื่อยี่และเถาหรูเสวี่ยยังคงจัดการกับเรื่องต่างๆที่นอกเมือง ท้ายที่สุดแล้วครอบครัวของเราก็มีธุรกิจขนาดใหญ่ แม้ว่าจะมาที่นี่เพื่อลี้ภัย แต่ก็ยังคงตองดูแลสิ่งๆต่างๆอยู่

อู๋เป่ยรู้สึกกังวลเล็กน้อย และรีบไปที่อวิ๋นจิงทันทีเพื่อดูว่าถังจื่อยี่จะกลับมาเมื่อไหร่

เมื่อมาถึงอวิ๋นติ่งวิลล่า อู๋เป่ยก็ยังไม่เห็นถังจื่อยี่ เมื่อถามจึงรู้ว่า สมาชิกตระกูลถังปัจจุบันอยู่บนเกาะอวิ๋นเมิ่ง

มีทะเลสาบอยู่ที่เชิงเขาอวิ๋นติ่งวิลล่า ชื่อว่าทะเลสาบอวิ๋นจื๋อ ในยุคโบราณ ทะเลสาบอวิ๋นจื๋อมีความกว้างแปดร้อยไมล์ แต่ต่อมาก็ค่อยๆหดตัวลงกลายเป้นทะเลสาบเล็กๆขนาดหลายสิบตารางกิโลเมตร

กลางทะเลสาบมีเกาะเล็กอยู่ ชื่อว่าอวิ๋นเมิ่งครอบคลุมพื้นที่กว่าหนึ่งแสนตารางเมตร มีทิวทัศน์อันงดงาม เมื่อยี่สิบปีที่แล้วถังฉือลู่ได้ซื้อเกาะอวิ๋นเมิ่งไว้และสร้างอาคารโบราณ ปลูกดอกไม้และตนไม้บนเกาะ หลังจากที่เกาะนี้ถูกสร้างขึ้น เกาะอวิ๋นเมิ่งก็กลายเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจของตระกูลถัง ตลอดช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมา ตระกูลถังก็ได้เชิญช่างฝีมือจำนวนมากมาปรับปรุงเกาะอวิ๋นเมิ่งอยู่ตลอดๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน