ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1217

ทันใดนั้นมีเงาคนคนหนึ่งปรากฏต่อหน้าเสวี่ยหง เขาคือผู้บำเพ็ญเพียรหนุ่ม เขามองเสวี่ยหงและพูดอย่างเย็นชา: "ไม่ได้รับอนุญาตจากบ้านชาสี่ฤดูของเรา ใครให้คุณกล้าขายชาในเครือข่ายเซียน?"

เสวี่ยหงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า: "ใครเป็นคนกำหนดกฎกัน ทำไมฉันถึงขายชาที่เครือข่ายเซียนไม่ได้"

อีกฝ่ายยิ้มเย็น: "กฎของบ้านชาสี่ฤดูของเรา! คุณต้องหยุดขายชาภายในหนึ่งวัน ในขณะเดียวกันคุณต้องจ่ายค่าชาที่ขายได้ทั้งหมดให้กับบ้านชาสี่ฤดู มิฉะนั้นคุณจะถูกเอาเรื่องจนถึงที่สุด! "

อู๋เป่ยกำลังคั่วชา เมื่อเขาได้ยินคำพูดข่มขู่ของอีกฝ่าย เขาก็โกรธจัด เขากำลังลงมือจะแต่ฮว๋าหยวนจี๋ก็รีบเข้ามา เขายกมือมากุมขึ้นหันไปหาชายคนนั้น"ฉันขอโทษจริงๆ เราไม่มีเจตนาจะแข่งทำการค้ากับบ้านชาสี่ฤดู ฉันคั่วใบชาเอง แต่ดื่มไม่หมดก็เลยอยากจะขาย น่ะ”

อีกฝ่ายมองไปที่ฮว๋าหยวนจี๋: "ผู้หญิงคนนี้ นำเงินไปที่บ้านชาสี่ฤดูเพื่อเป็นการขอโทษ พวกคุณไม่มีทางเลือกอื่นอะไรทั้งนั้น"

หลังจากพูดจบชายคนนั้นก็หายไป

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะ: "บ้านชาสี่ฤดูนี่หยิ่งชะมัด ใครทำให้พวกเขากล้าได้ขนาดนี้กัน"

ฮว๋าหยวนจี๋ถอนหายใจ: "ศิษย์น้อง นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบ้านชาสี่ฤดู บ้านชาสี่ฤดูเปิดโดย 'เซียนดอกไม้ทอง' เซียนดอกไม้ทองเป็นผู้หญิงของหมานเทียนจุน หมานเทียนจุนคือ คนที่ทรงพลังและควบคุมดินแดนอนารยชนโบราณทั้งหมด ในเขตเซียนมีปรมาจารย์จำนวนนับไม่ถ้วนภายใต้คำสั่งของเขา รวมถึงเทียนจวินทั้งสิบและราชาสวรรค์ทั้งยี่สิบสี่ ทั้งหมดที่ว่ามาล้วนเป็นปรมาจารย์ แต่ในแง่ของความแข็งแกร่ง ความแข็งแกร่งของหมานเทียนซุนเทียบไม่ได้เลย"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่ ฉันทิ้งมันไปไม่ได้หรอก เงินให้เขาไปไม่ได้นะ อีกอย่างผมจะขายยาอายุวัฒนะในเครือข่ายเซียนต่อไป"

ฮว๋าหยวนจี๋ยิ้มอย่างขมขื่น: "ศิษย์น้อง เราไม่จำเป็นต้องคืนเงิน แต่ในเครือข่ายเซียน เราไม่สามารถที่จะต้องขายยาอายุวัฒนะได้อีกต่อไป มิฉะนั้นหากหมานเทียนจุนลงมือเองขึ้นมา สำนักดาบเทียนตี้ของเราจะชดใช้กันไม่ไหว"

ใบหน้าของอู๋เป่ยมืดมน เขาหันหลังกลับและจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ฮว๋าหยวนจี๋รีบตามเขาออกไป แต่อู๋เป่ยก็หายตัวไปแล้ว

เสวี่ยหงกังวลมาก: "ท่ายชายสาม ท่ายชายห้าไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?"

ฮว๋าหยวนจี๋พูดอย่างใจเย็น: "เขาเป็นอัจฉริยะ โดยปกติอัจฉริยะมักจะมีความหยิ่งผยอง!"

อู๋เป่ยอารมณ์เสียมาก เขาเป็นคนที่ไม่ยอมขาดทุน แต่หากต้องเผชิญหน้ากัยเทียนจุนเขาสูไม่ไหวจริงๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเทียนจุนแม้แต่เทียนจวินเขาก็สู้ไม่ได้

เขารู้สึกไม่มีความสุข มีเสียงของฮว๋าหยวนจี๋ดังขึ้นจากเครื่องมือสื่อสารบนร่างกายของเขา: "ศิษย์น้อง นายไม่ต้องโกรธ ฉันมีวิธีแก้ปัญหาสำหรับเรื่องนี้"

เมื่ออู๋เป่ยได้ยินว่าเขามีวิธีแก้ปัญหา เขาก็กลับไปที่บ้านพักทันที เขาเห็นจั่วฉีเฟิงอยู่ที่นั่นด้วย ทั้งสองคนกำลังรอเขาด้วยรอยยิ้ม

"ศิษย์พี่มีวิธีอะไรบ้าง"

ฮว๋าหยวนจี๋: “ฉันได้ชิมชาของนายแล้ว รสชาติดีจริงๆ ดีกว่าชาจากบ้านชาสี่ฤดูด้วยซ้ำ เอาอย่างนี้ นายคั่วชาอีกสัก 50 โล ฉันจะส่งมันไปให้คนคนนึง ขอเพียงแค่เขาช่วย บ้านชาสี่ฤดูจะทำอะไรเราไม่ได้

อู๋เป่ยถามว่า “ เขาคือใครกัน?”

ฮว๋าหยวนจี๋: "จิงหลีหนาน อาศัยอยู่ในโลกซวนหวง น้องสาวของเขาเป็นผู้หญิงของลูกชายคนโตของเทียนจุน"

อู๋เป่ย: "ถึงแม้เขาจะมีความสัมพันธ์ แต่เขาไม่ควรช่วยเราง่ายๆ ใช่ไหม?"

ฮว๋าหยวนจี๋: "ย่อมเป็นเช่นนั้น ฉันสัญญากับเขาว่าจะส่งชาชั้นดีให้เขาปีละห้ากิโลกรัม จิงหลีหนานคนนี้มักจะไปหาเทียนจุนผู้ยิ่งใหญ่อยู่เสมอ ดังนั้นเขาจึงชอบหาของหายากเช่นนี้เป็นของขวัญ"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "งั้นก็ได้ เอาอย่างนี้ ผมจะคั่วชาที่ดีกว่านี้อีกชุดแล้วมอบให้เขา"

ฮว๋าหยวนจี๋พยักหน้า: "ดี!"

คราวนี้อู๋เป่ยใส่ใจมากขึ้น เขาใช้ยาอันล้ำค่าและยาเซียนมากมาย ขั้นแรกคั่วใบชาหนึ่งชุด จากนั้นจึงคั่วเมล็ดแตงโมหนึ่งชุดพร้อมกับยาที่เหลือ

ช่วงบ่าย ฮว๋าหยวนจี๋หยิบเมล็ดแตงโมหนัก 5 กิโลและชา 5 กิโลไปเยี่ยมจิงหลีหนาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน