ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1239

อู๋เป่ยเดินออกมา พูดอย่างไม่แยแส : “หนึ่งหมัดของฉัน เดิมทีต้องการต่อยแกตาย เพียงแต่พวกเราไม่มีความโกรธแค้นอะไรต่อกัน ฉันจึงไว้ชีวิตแก”

ฉากนี้ทำให้ทุกคนอึ้งไปเลย แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!

ฮุนเซี่ยเงยหน้าขึ้น เขามองอู๋เป่ยด้วยความตะลึง : “แกทำได้ยังไง”

อู๋เป่ยพูด : “วิชาปกป้องร่างกายของแก ป้องกันเคล็ดลับศิลปะการต่อสู้ของฉันไม่ได้”

ฮุนเซี่ยลุกขึ้นมาอย่างกระอักกระอ่วน เขาทำความเคารพอู๋เป่ยหนึ่งที : “ฉันยอมแพ้แล้ว!”

อู๋เป่ยไม่มีเวลาสนใจเขา เขากลับไปที่นั่ง อวิ๋นจี้คังคนนั้นเข้ามาขอโทษ : “คุณชาย เมื่อกี้ต้องขออภัยอย่างมาก”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่มีอะไร ผู้หญิงสามคนที่ผมเลือก เลือกวันที่จะแต่งงาน”

อวิ๋นจี้คังพูดด้วยรอยยิ้ม : “นั่นเป็นความโชคดีของพวกเธอ”

งานเลี้ยงเพิ่งเริ่มขึ้น ด้านหลังมีการแสดงร้องเพลงและเต้นรำ และอวิ๋นจี้คังยังคงดื่มเหล้าอวยพรให้กับเหล่าคุณชาย

อวิ๋นซีและผู้หญิงสองคนอยู่ข้างอู๋เป่ย เติมเหล้าเสิร์ฟอาหารให้เขา

“สามี หลายวันที่ผ่านมา สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างมาก พื้นที่พับส่วนใหญ่เปิดหมดแล้ว กองกำลังที่ไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กันก็กลายเป็นเพื่อนบ้านกัน ดังนั้นพวกเขาจึงติดต่อกันอย่างระมัดระวัง แต่ตามที่ฉันเห็น หลังจากที่กองกำลังหลักทั้งหมดรู้ความจริงแล้ว การต่อสู้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ สุดท้ายล้วนแล้วเป็นปลาใหญ่กินปลาเล็ก ปลาเล็กกินกุ้ง พลังอย่างน้อยเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของทวีปคุนหลุนทั้งหมดจะหายไป”

อู๋เป่ย : “ในโลกแห่งการฝึกฝน ผู้แข็งแกร่งได้รับการเคารพ นี่ก็อยู่ในการคาดการณ์เช่นกัน”

ครึ่งหลังของงานเลี้ยง ผู้นำของตระกูลอวิ๋นปรากฏตัว แต่เพียงแค่พูดไม่กี่ประโยคก็จากไปแล้ว ในเวลานี้เห็นว่าทุกคนที่อยู่รอบตัวเตรียมจะเข้ามาเพื่ออวยพรให้ตัวเอง อู๋เป่ยจึงลุกขึ้นแล้วบอกลา

อวิ๋นซียังคงอยู่ที่ตระกูลอวิ๋นต่อไป เพียงแต่ตอนนี้เธอเป็นดอกไม้ที่มีเจ้าของแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไป

ออกจากจวนอวิ๋น เขาตัดสินใจไปหาหลงชิงจินและจิงจื่อ

เมื่ออู๋เป่ยมาถึงจวนเซียนที่หลงชิงจินฝึกฝน พบว่าถูกคนล้อมเอาไว้แล้ว บริเวณโดยรอบเต็มไปด้วยสิ่งกีดขวาง ไม่อนุญาตให้คนภายนอกเข้าไป

“ทำอะไร” มีคนกระโดดออกมาจากด้านข้าง ถามอย่างดุร้าย

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “จวนเซียนของเพื่อนผมอยู่ใกล้ๆ ผมมาหาเพื่อน”

“หาเพื่อนเหรอ” คนที่พูดมีหัวกวางตาหนู รูปร่างไม่สูง เป็นตี้เซียนถ้ำสวรรค์คนหนึ่ง

เขาหัวเราะแปลกๆ : “แกหมายถึง มังกรและลิงตัวนั้นเหรอ”

มังกร น่าจะหมายถึงหลงชิงจิน ลิง น่าจะหมายถึงจิงจื่อ

หัวใจของอู๋เป่ยจมลง : “ไม่ผิด”

คนผู้นี้หัวเราะแปลกๆ : “คุณชายของบ้านฉันกำลังดึงเส้นเอ็นมังกรของเธอ ต้องการสร้างอาวุธวิเศษชิ้นหนึ่ง เกรงว่าแกคงไม่ได้เห็นแล้ว สำหรับลิงตัวนั้น คุณชายต้องการกินสมองของมัน”

อู๋เป่ยโกรธอย่างมาก : “เพื่อนของฉันอยู่ไหน”

คนผู้นี้หัวเราะฮ่าฮ่า : “แกอยากเจอเหรอ ตามฉันมา!”

อู๋เป่ยเป็นคนกล้าหาญองอาจ ตามหัวกวางตาหนูคนนี้ร่อนลงที่พื้น เข้าไปในจวนเซียนที่หลงชิงจินเคยอาศัยอยู่

มีกลิ่นไอของเลือดส่งออกมาจากจวนเซียน มังกรตัวหนึ่งยาวหลายร้อยเมตรถูกตอกตะปูขนาดยักษ์หลายร้อยตัว ตอกไว้บนพื้น เลือดมังกรไหลออกมาจากบาดแผล ซึมลงสู่พื้นดิน

ตรงกลางของจวนเซียน มีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังกินผลไม้เซียน มีผู้หญิงหลายคนกำลังปรนนิบัติ ชายหนุ่มอ้วนอย่างมาก ดวงตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย มองดูอู๋เป่ยที่ถูกลูกน้องของตัวเองหลอกมาอย่างสนุกสนาน

แน่นอนมังกรที่บาดเจ็บก็คือหลงชิงจิน เธอในเวลานี้ ลมหายใจแผ่วเบา เส้นเอ็นมังกรถูกดึงออกมา แทบจะหมดลมหายใจแล้ว

อู๋เป่ยหยุดเดินทันที เขามาอยู่ต่อหน้าหัวมังกรอย่างเงียบๆ ดวงตาที่ปิดสนิทของหลงชิงจินเปิดขึ้นเล็กน้อย เมื่อเวลาที่เธอมองเห็นว่าคนที่มาคืออู๋เป่ย เผยให้เห็นถึงความสดใส แต่วินาทีต่อมา ความสดใสนี้หรี่ลงอีกครั้ง

คนที่มีหัวกวางตาหนูหัวเราะแปลกๆ : “เป็นยังไง ฉันไม่ได้หลอกแกใช่ไหม เส้นเอ็นมังกรถูกดึงออก.....”

“แกร็ก!”

อู๋เป่ยต่อยหัวของชายคนนี้ด้วยหมัดเดียวจนแตก พลังหมัดอันน่าสะพรึงกลัวยังคงสั่นสะเทือนไปข้างหน้า สังหารองครักษ์สิบกว่าคนของจวนเซียนตายทั้งหมด เลือดและเนื้อกระจายไปทั่วผนังถ้ำ

ชายหนุ่มคนนั้นตกใจจนลุกขึ้นมา ตะโกน : “พลังหมัดที่ครอบงำจริงๆ แกเป็นใคร”

อู๋เป่ยไม่ตอบ เขาโบกมือหนึ่งที ตะปูขนาดใหญ่หลายร้อยตัวถูกดึงออกมาพร้อมกัน โยนไปบนพื้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน