ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1243

ผู้หญิงหัวเราะอย่างขมขื่น “การใช้พลังยุทธ์เป็นสิ่งที่สิ้นเปลืองทรัพยากรมาก เพียงเพื่อสำหรับจัดการกับภัยร้ายต่างๆ เงินเหล่านี้ก็แค่พอใช้เท่านั้น”

อู๋เป่ยพูดเสียงเรียบ “เจ้าไปได้แล้ว”

ผู้หญิงราวกับได้รับนิรโทษกรรม และรีบหนีออกไปจากที่เกิดเหตุ

เมื่อขับไล่ศัตรูไปแล้ว เขาก็รีบกลับมายังตำแหน่งจิตวิญญาณดังเดิม และหล่อมหลอมอวตารวิชาดาบต่อไป

จนกระทั่งเวลาเที่ยงของวันที่สอง แสงดาบที่คมกริบก็ผ่าทะลุแสงรังไหม แสงดาบผ่าทะลุบ้านและพุ่งตรงเหนือท้องฟ้า และกลายร่างเป็นภาพลักษณ์ของผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาของผู้ชายคนนี้เหมือนกับอู๋เป่ยอย่างมาก เพียงแต่มีรูปร่างที่สูงใหญ่กว่า ระหว่างคิ้วของเขามีรูปภาพไท่จี๋หนึ่งรูป ดวงตาของเขาส่องแสงเยือกเย็น เพื่อข่มว่าตรเหนือกว่า

นี่ก็คืออวตารวิชาดาบของอู๋เป่ย ที่ฝึกฝนอย่างลำบากถึงสองวันจนสำเร็จ

วินาทีต่อมา อวตารวิชาดาบยังคงอยู่ที่เดิม เพียงพริบตาเดียว เขาก็มาถึงเมืองอวิ๋นจิง วินาทีต่อมา อวตารวิชาดาบก็หายไปอีกครั้ง จากนั้นก็ปรากฏอยู่ที่ขอบเขตเซียนไท่ชิงในพริบตา และต่อจากนั้น ร่างอวตารก็กลับมาข้างกายของอู๋เป่ย ด้วยความว่องไวของมัน ทำให้อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก

ขณะนั้นเอง อวตารวิชาดาบก็มองร่างแท้ของอู๋เป่ย และเปิดปากพูดว่า “ศักยภาพของข้าสูงส่งกว่าเจ้ามาก ดังนั้นเจ้าเป็นรอง ข้าเป็นนาย”

อู๋เป่ยได้เตรียมตัวไว้ก่อนแล้ว เขากังวลว่าร่างอวตารจะเปลี่ยนไปอย่างประหลาด เขาจึงกินยาหัวใจราชาลงไป

ทันใดนั้น เขตแดนจิตวิญญาณของเขาก็เปิดออก ร่างอวตารจ้องมอง และค่อยๆ ก้มหัวลง จากนั้นก็กลายเป็นแสงดาบ และซ่อนอยู่ด้านในจิตวิญญาณของอู๋เป่ย

ในตอนนี้ ร่างอวตารก็ได้เป็นส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณของเขา จิตวิญญาณของเขาก็เป็นจิตวิญญาณที่สมบูรณ์แบบ โครงสร้างประเภทนี้คือสิ่งที่กล่าวถึงในคัมภีร์จักรพรรดิหยก เป็นวิธีการที่เหมาะสมที่สุด

“ข้าได้หลอมร่างอวตารแล้ว หลังจากมั่นคงแล้วก็จะฝึกฝนการแปลงร่างเทพปีศาจขั้นห้า ซึ่งเป็นการเปลี่ยนแปลงปีศาจที่แท้จริง”

วันนี้เขากำลังฝึกฝนนิ้วทองคำ ทันใดนั้นด้านในจี้หยกก็ส่งเสียงของเย่เสวียนเข้ามา ‘ทวดน้อย ท่านรีบมาที่นี่ด้วย จ้าวเทียนเล่อถูกคนทำร้ายจนจะตายแล้ว!’

อู๋เป่ยตกใจมาก เพราะเขาให้เย่เสวียน เซี่ยขวงและคนอื่นๆ ฝึกฝนอยู่ที่สถาบันศิลปะการต่อสู้

“ใจเย็นก่อน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

อู๋เป่ยรู้ว่าเย่เสวียนไม่ได้พูดเกินจริง จ้าวเทียนเล่อน่าจะตกอยู่ในอันตรายจริงๆ เมื่อเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉิน เขาจึงใช้งานพลังของอวตารวิชาดาบ เพียงไม่กี่ลมหายใจ เขาก็ปรากฏตัวอยู่เหนือสถาบันศิลปะการต่อสู้

อาณาบริเวณที่ตั้งของสถาบันศิลปะการต่อสู้ในตอนนี้ แตกต่างจากในอดีตอยู่มาก ห่างไปหนึ่งร้อยลี้ทางเหนือของสถาบัน ได้กลายเป็นป่าพื้นเมืองที่กว้างใหญ่

เมื่ออยู่เหนือฟ้า อู๋เป่ยจึงมองเห็นสนามหญ้าของสถาบัน ซึ่งจ้าวเทียนเล่อกำลังถูกคนสองคนที่รูปร่างเหมือนนักเรียนรุมทำร้ายอยู่ เย่เสวียนและคนอื่นๆ ล้มลงบนพื้น และสูญเสียพลังการต่อสู้ไปชั่วคราว

หลายคนที่ลงมือ เห็นได้ชั้นว่ามีพลังยุทธ์ถึงระดับถ้ำสวรรค์ ซึ่งเหนือกว่าจ้าวเทียนเล่ออยู่มาก และเป็นฝ่ายได้เปรียบ

ตอนนั้นเอง คนหนึ่งได้คว้าคอของจ้าวเทียนเล่อ และพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “ยังกล้าอวดดีกับข้าอีกหรือไม่? ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานขี้หมาอะไร ในสายตาของที่ปรึกษาพวกข้า คนที่ชื่ออู๋เป่ยนั่นก็คือเศษขยะ!”

จ้าวเทียนเล่อพ่นเลือดในปากใส่หน้าเขา และพูดอย่างเยือกเย็น “หากเทียบกับท่านอาจารย์อู๋ พวกเจ้าก็ไร้ค่าเช่นกัน!”

“รนหาที่ตายรึไง!” คนนั้นเกรี้ยวกราด และชกเข้าที่ใบหน้าของจ้าวเทียนเล่อ ต้องการจะทำร้ายเขาจนตาย

“ตูม!”

พื้นดินสั่นสะเทือน คนที่ลงมือทำร้ายถูกตบกระเด็น

เมื่อทุกคนดวงตาเป็นประกายเมื่อพบว่าเป็นอู๋เป่ย เย่เสวียนดีใจมาก “ทวดน้อย! ท่านมาถึงเร็วมากทีเดียว!”

อู๋เป่ยพยุงจ้าวเทียนเล่อขึ้น และปัดมือเพียงไม่กี่ครั้ง บาดแผลของเขาก็หายไปมากกว่าครึ่ง ผู้ที่ลงมือเหล่านั้นก็ถูกตบกระเด็นไปไกลหลายเมตร และสลบเหมือดไปแล้ว

คนที่เหลืออยู่ต่างก็ตกใจอย่างมาก เมื่อรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตัวเอง จึงรีบถอยไปช้าๆ

อู๋เป่ยไม่สนใจพวกเขา และถามจ้าวเทียนเล่อว่า “ข้าให้พวกเจ้าฝึกฝนอยู่ในสถาบัน ทำไมถึงออกมามีเรื่องกับคนอื่นได้เล่า?”

เย่เสวียน “ทวดน้อย พวกเราออกมากินข้าว แต่คนกลุ่มนี้บอกว่าพวกเราไม่นับว่าเป็นนักเรียนของสถาบัน และจะไล่พวกเราออกไป พวกเขาเป็นใครกัน พวกเราไม่พอใจอย่างน้อย อย่างไรก็เป็นลูกศิษย์ของท่าน แต่คนพวกนี้พูดจาอวดดี และบอกว่าปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ในตำนานไม่มีอะไรดีสักอย่าง เป็นเพียงเศษขยะเมื่อเทียบกับที่ปรึกษาของพวกเขา”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน