ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1255

คนเฝ้าประตูโมโหเดือดดาล: "แกกล้าตบฉันเหรอ! คนที่กล้าทำตัวอันธพาลในจวนอุปราช จะต้องตายทั้งสิ้น!"

"ครืน!"

ภายในจวนอุปราช ฝ่ามือสีแดงฉานมือหนึ่งได้ลอยออกมา และตบเข้าไปยังหลี่ชิงตี้อย่างแรง

หลี่ชิงตี้ตกใจเป็นอย่างยิ่ง คนที่ลงมือคือเซียนสวรรค์คนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเขาจะรับการโจมตีนี้ได้ ก็อยู่ในสภาพที่จนตรอกเป็นอย่างมาก

อู่เป่ยจึงปรากฏตัวตรงหน้าของหลี่ชิงตี้ทันที มือหนึ่งยื่นออกมา ฝ่ามือหนึ่งที่ล้อมไปด้วยดาวจู่โจมมายังอีกฝ่าย เกิดเป็นเสียงดังสนั่น ฝ่ามือสีแดงฉานแหลกละเอียด และฝ่ามือของเขาก็จู่โจมเข้าไปในจวนอุปราชต่อไป คว้าลงไปบนพื้น จากนั้นจึงถอยกลับมา

ทุกคนก็เห็นว่า ผู้บำเพ็ญวัยกลางคนคนหนึ่งถูกอู๋เป่ยคว้าตัวออกมาจากในจวนอุปราช เขากำลังดิ้นรนอยู่ในมือของอู๋เป่ย ด้วยสีหน้าที่หวาดกลัว

"ครืน!"

ฝ่ามือตบลงไปบนพื้นหินโดยตรง ในชั่วพริบตาที่ลงมือ อู๋เป่ยใช้ทักษะวิชาซวนสองทาง เพื่อโจมตีให้อีกฝ่ายเข้าสู่โลกสองมิติ กลายเป็นภาพวาดภาพหนึ่ง และพิมพ์ลงบนแผ่นหิน เห็นเพียงบนแผ่นหิน เป็นภาพวาดคนคนหนึ่ง คนคนนั้นยังคงเคลื่อนไหว แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนเพียงใด เขาก็ไม่อาจหลุดพ้นออกจากแพลตฟอร์มสองมิติของแผ่นหินนั้นได้

ทุกคนตกใจเป็นอย่างมาก นี่มันวิธีการอะไรกัน?

อู๋เป่ยกล่าวเสียงดังว่า: "นี่ก็คือการต้อนรับแขกของจวนอุปราชอย่างนั้นเหรอ?"

ในเวลานี้ ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้น: "เปิดประตูใหญ่ ต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ"

คนเฝ้าประตูคนนั้นตกใจ รีบสั่งให้คนเปิดประตูใหญ่ อู๋เป่ยจึงก้าวเท้าเดินเข้าไป

คนที่เหลืออดไม่ได้ที่จะมองด้วยความอิจฉา เพราะว่าจนถึงตอนนี้ คนที่เข้าไปในจวนอุปราชทางประตูใหญ่ ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!

"คนคนนี้คือท่านประมุขตระกูลหลี่อย่างนั้นเหรอ?"

"ใช่แล้ว ว่ากันว่ามีศักยภาพที่แข็งแกร่งมาก อีกทั้งผู้อยู่เบื้องหลังก็แข็งแกร่งมากเหมือนกัน"

"มิน่าล่ะ ท่านประมุขที่มาในวันนี้ หากไม่ถึงหนึ่งร้อยก็ไม่น้อยกว่าแปดสิบคน แต่คนที่เข้าไปในจวนอุปราชจากประตูใหญ่ เขาคือคนแรก"

อู๋เป่ยเหยียบเข้าไปในจวนอุปราช ก็รับรู้ได้ถึงความคิดและจิตวิญญาณอันทรงพลังที่ล็อกเขาเอาไว้ ซึ่งน่าจะเป็นค่ายกลบางชนิด ค่ายกลนี้สร้างแรงกดดันอย่างมาก ต่อเขารวมทั้งหลี่ชิงตี้และคนอื่นๆ ถ้าหากมีศักยภาพไม่เพียงพอ ในเวลานี้ก็จะต้องขายหน้าอย่างแน่นอน

อู๋เป่ยปล่อยสนามพลังดาบออกมาโดยตรง เพื่อปกคลุมหลินซีจวิน จูเจิ้นเอ๋อและคนอื่นๆ เอาไว้ ถึงแม้ว่าพลังของค่ายกลจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่อาจทะลวงผ่านการปกป้องของสนามพลังดาบได้

คนกลุ่มนั้นสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง มุ่งตรงเดินเข้าไปด้านใน หลังจากเดินเข้าไปสักพัก พลังของค่ายกลนั้นก็หายไป เพราะว่าเขาได้พบกับผู้บำเพ็ญทุกคน ที่เข้ามาจากประตูด้านข้าง

จูเจิ้นเอ๋อกับหลินซีจวินสบตากัน และแสดงรอยยิ้มเล็กน้อย ผู้ชายที่แข็งแกร่งแบบนี้สิ จึงเหมาะสมที่จะได้ครอบครองพวกเธอ

ในเวลานี้ คนที่อยู่โดยรอบต่างก็หลีกทางให้ตามๆ กัน และไม่กล้าอยู่ใกล้อู๋เป่ยมากนัก ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนที่เดินเข้ามาทางประตูใหญ่ ซึ่งไม่ใช่การมีอยู่ในระดับเดียวกันกับพวกเขา

เมื่อเดินผ่านเฉลียงประตูทั้งสองบาน ด้านหน้าก็จะเป็นสนามจัตุรัสขนาดใหญ่ ในสนามจัตุรัสในเวลานี้เต็มไปด้วยผู้คน คล้ายกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่

บริเวณเฉลียงประตูทั้งสองบาน มีคนเฝ้าประตูสองคนยืนอยู่ คนเฝ้าประตูชำเลืองมองอู๋เป่ย แล้วกล่าวว่า: "ท่านเป็นผู้ที่เข้ามาจากประตูใหญ่ ไม่จำเป็นต้องรับการซักถาม เข้าไปยังห้องโถงใหญ่ได้โดยตรงเลยครับ"

พูดพลาง คนเฝ้าประตูหนึ่งในนั้นก็นำทางไปด้วยเหตุนี้พออู๋เป่ยเดินผ่านสนามจัตุรัสและฝูงชน ก็มุ่งตรงเข้าไปในตำหนักขนาดใหญ่

ประตูใหญ่ของตำหนัก มีความกว้างหลายสิบเมตร ด้านในกว้างขวางเป็นอย่างมาก ในเวลานี้มีคนนับร้อยยืนอยู่ในตำหนัก ด้านในก็ไม่มีที่นั่ง ทุกคนจึงทำได้เพียงแค่ยืน และคนบางส่วนก็จับกลุ่มพูดคุยกัน

เมื่ออู๋เป่ยและคนอื่นๆ เดินเข้ามา ก็ไม่ได้เป็นจุดสังเกตของคนอื่นๆ คนเหล่านี้กำลังสนทนากันอย่างยิ้มแย้ม มีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้จักกันเป็นอย่างดี

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน