ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1403

เห็นได้ชัดว่าแม้แต่ตำราสมบัติเทียนเจียวเองก็เชื่อว่าเทพหยางก็เป็นสถานะของทารกศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน

เมื่อเห็นรายชื่อแล้ว เทพเจ้าแห่งหิมะก็ยิ้มเล็กน้อย: "เยี่ยมไปเลย เป็นอันดับสองในรายชื่อทารกศักดิ์สิทธิ์! และเป็นอันดับสามในรายชื่อจักรพรรดิ์มนุษย์!"

ดวงตาของอู๋เป่ยจ้องไปที่บุคคลที่อยู่ในอันดับต้น ๆ ของรายชื่อทารกศักดิ์สิทธิ์ บุคคลนี้ชื่อต้าอี้ เขาเป็นคนโบราณที่มีความสามารถมาก

“ต้าอี้แข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ? ฉันเป็นถึงขนาดนี้แล้ว แต่ฉันก็ยังเทียบเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ”

เทพเจ้าแห่งหิมะยิ้มพลางพูดว่า: "แน่นอนว่าเจ้าไม่สามารถเปรียบเทียบกับเขาได้ เขาเป็นผู้สืบเชื้อสายของเทพเจ้าและมนุษย์ เขาไม่ใช่เผ่ามนุษย์ที่แท้จริง อีกอย่างตอนที่เขาทดสอบ อาณาจักรที่แท้จริงก็แตกต่างจากนี้ เนื่องจากระดับการฝึกฝนของเทพและมนุษย์มีความแตกต่างกัน ลำพังแค่พลังของทารกศักดิ์สิทธิ์ เขานั้นไม่อาจจะเทียบกับเจ้่ได้อย่างแน่นอน”

หลังจากการทดสอบ เทพเจ้าแห่งหิมะได้ตบไปที่ตำราสมบัติเทียนเจียวและข้อมูลก็ถูกลบไป

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: “ ที่แท้ข้อมูลพวกนี้ก็สามารถยกเลิกได้"

เทพเจ้าแห่งหิมะ: "ความสำเร็จของเจ้าน่าทึ่งมาก หากคนอื่นรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ต่อให้เจ้าอยู่ในนรกก็จะมีคนไปตามหาเจ้าอย่างแน่นอน"

อู๋เป่ย: "ความกังวลของท่านมีเหตุผล"

ตอนนี้เขานึกถึงแดนเซียนเก้าสายฟ้า ผู่ฮัวเทียนจุนนั่นทำให้ซ่างกวนจี้เซิงต้องตาย แค้นเขาต้องชำระแน่ แต่เท่าที่ได้ยินมา คนคนนี้ได้หลอกลวงเข้ากับเทพเจ้าสายฟ้าเก้าส่วน และกำลังหลอมรวมเข้ากับเมืองเหลย สิ่งนี้ทำให้เขากังวลถ้าหากเขาสามารถหลอมรวม เมืองเหลยได้อย่างสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดดและมันจะทำให้การแก้แค้นยากขึ้นไปอีก

“ เทพหิมะ ท่านรู้จักสายฟ้าผู่ฮัวเทียนจุนมากแค่ไหน?”

เทพเจ้าแห่งหิมะคิดอยู่สักพักก่อนจะพูดว่า: "คน ๆ นี้มีคุณสมบัติธรรมดา แต่โชคของเขาดีมาก ในช่วงปีแรก ๆ เขาเป็นเพียงคนตัวเล็ก ๆ แต่ด้วยความบังเอิญทำให้เขาได้รับคำสั่งจากเทพเจ้าแห่งสายฟ้า และด้วยคำสั่งนั้นทำให้เขาได้หลอมรวมกับเทพเจ้าสายฟ้าหลายคน เมื่อมีพลังเทพเจ้าสายฟ้าแล้ว พลังยุทธของเขาย่อมไม่อ่อนแออีกต่อไป เขาค่อยๆ กลายเป็นปรมาจารย์ครึ่งก้าว ในตอนนี้เขาได้ควบคุมแดนเซียนเก้าสายฟ้า แม้แต่ต้าเทียนจุนก็ยังต้องให้ความสำคัญกับเขา ในตอนนี้เขากำลังสร้างรูปแบบที่ไม่มีใครเทียบได้เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการหลอมรวมเข้ากับเมืองเหลย ในเมืองเหลยมีจิตของเจ้าแห่งสายฟ้า ทันทีที่เขาสามารถหลอมรวมได้สำเร็จเขาก็จะสามารถควบคุมแดนเซียนเก้าสายฟ้าได้อย่างสมบูรณ์”

“เจ้าแห่งสายฟ้าดำรงอยู่แบบไหน?”

เทพเจ้าแห่งหิมะ: "ในสมัยโบราณ มีผู้บำเพ็ญเพียรพิเศษที่เกิดมาพร้อมกับความสามารถในการควบคุมฟ้าร้องและฟ้าผ่า ต่อมาเขากลายเป็นผู้ดำรงอยู่ระดับบรรพบุรุษเต๋าและนั่งอยู่ในแดนเซียนเก้าสายฟ้า คนผู้นี้มีพลังที่ร้ายกาจมากจนสามารถอัญเชิญเทพสายฟ้าทั้งเก้ามาเป็นทาสของเขาได้ ต่อมาเขากลายเป็นบรรพบุรุษของลัทธิเต๋า เขาอีกทั้งยังยึดเมืองเหลยได้อีกด้วย”

“จริงๆ แล้ว เมืองเหลยคืออะไร มันไม่น่าจะเป็นแค่เมืองธรรมดา”

ฉิงเสวี่ย: "เมืองเหลยเป็นอาวุธวิเศษ ในตอนนั้นเจ้าแห่งสายฟ้าใช้มันเพื่อสังหารบรรพบุรุษลัทธิเต๋า แต่ว่าว่ากันว่าเมืองเหลยเป็นเพียงรูปแบบหลักของอาวุธวิเศษนี้ นอกจากนี้ยังมีรูปแบบขั้นสูงอยู่อีก แต่มีเพียงแค่เจ้าแห่งสายฟ้าเท่านั้นที่สามารถใช้มันได้”

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า: "ฉันว่าจะไปที่ดินแดนอมตะเก้าสายฟ้าเพื่อดูสถานการณ์"

เทพเจ้าแห่งหิมะ: "เจ้าคิดจะไปยังบุ่มบ่ามเช่นนี้ ไม่ช้าก็เร็วกูจะถูกจับได้เพราะถึงยังไงเจ้าก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์ หากพรสวรรค์ของเจ้าเปล่งประกายมากเกินไป ต่อให้ปิดยังไงมันก็คงจะปิดไม่มิด"

หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบผิวหนังมนุษย์ออกมา ผิวนั่นถูกปกคลุมไปด้วยอักษรรูนอย่างหนาแน่น

อู๋เป่ยถาม: "นี่คืออะไร?"

เทพเจ้าแห่งหิมะ: "หน้ากากหนังมนุษย์ลวงสวรรค์มันเป็นสมบัติของเทียนฮ่วนเต้าจวิน แม้แต่เต้าจวินเองก็ยังมองไม่ออกเวลาใช้มัน"

อู๋เป่ยถามถึงวิธีการการใช้งาน ทันทีที่เขาเปิดใช้งาน ผิวหนังของมนุษย์ก็เริ่มหลอมรวม ผ่านไปสักพักผิวหนังของมนุษย์ติดอยู่กับผิวบนของร่างกายของเขาและนั่นทำให้รูปร่างหน้าตาของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

ไม่เพียงแต่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น แต่ยังรวมถึงสภาวะชีวิต โชคชะตา คุณสมบัติชี่และอื่น ๆ ที่แสดงออกบนผิวหนังของมนุษย์นี่ต่างเปลี่ยนไปหมด!

อู๋เป่ยดีใจมาก: “ นี่มันของดีชัด ๆ ขอบคุณท่านมาก!"

เทพเจ้าแห่งหิมะ: "ข้าขอแนะนำว่า ต่อให้เจ้าอยู่ในขั้นประตูมังกรแล้ว มันก็ยังไม่สายเกินไป ลำพังแค่พลังยุทธของเจ้าในตอนนี้ การสำเร็จขั้นประตูมังกรนั้นก็ไม่ใช่เรื่องยาก"

อู๋เป่ย: "หลังจากถึงขั้นประตูมังกร ฉันจะต้องไปที่หุบเขาแห่งความโกลาหลเพื่อช่วยพ่อของฉันก่อน"

หลังจากคุยกับเทพเจ้าแห่งหิมะกับสักพัก อู๋เป่ยก็เปิดถ้ำสวรรค์ของบรรพบุรุษแม่มด

บรรพบุรุษยา บรรพบุรุษเสวี่ยและบรรพบุรุษแม่มดทั้งหมดอยู่ร่วมกันในถ้ำสวรรค์ นั่นก็เพราะพวกเขาค้นพบว่าการรวมทั้งสามเข้าด้วยกัน จะทำให้สำเร็จถึงขั้นคนจริงโบราณ ที่จริง อู๋เป่ยในตอนนี้ ก็นับว่าเข้าใกล้คนจริงโบราณห้ายุคแล้ว

อู๋เป่ย: "สี๋เป่าเป็นร่างแม่มดสูงสุด ดังนั้นฉันจึงพาเขาเข้ามาเพื่อสืบทอดการเป็นแม่มด"

บรรพบุรุษแม่มด : “ก็ดีเหมือนกัน เจ้าก็เป็นลูกศิษย์ข้า หึหึ ซื้อหนึ่งแถมหนึ่ง มีแต่ได้กับได้ แต่เขาแตกต่างจากเจ้า ข้าอยากให้เขามาฝึกกับข้า เจ้าจะยอมไหม?"

อู๋เป่ยถามหลี่หยวนเซียง: "สี๋เป่า เจ้าไปฝึกฝนกับอาจารย์ของเจ้าเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น เจ้าจะยินยอมไหม?"

จริงๆ แล้ว หลี่หยวนเซียงไม่ต้องการห่างจากอู๋เป่ย แต่ตอนนี้เขาอายุมากขึ้นแล้วและเข้าใจถึงความสำคัญของความแข็งแกร่ง หากอนาคตเขาต้องการปกป้องคนในครอบครัว เขาจะต้องมีพลังที่แข็งแกร่ง

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็พยักหน้าอย่างแรง: "พ่อครับ ผมเต็มใจไป!"

อู๋เป่ยตบไหล่เขา: "หวังว่าลูกจะเอาชนะพ่อได้โดยเร็วที่สุดนะ"

แสงสีดำตกลงมา หลี่หยวนเซียงค่อย ๆ ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วหายไป

บรรพบุรุษแม่มด: "ซวนเป่ย เจ้ารู้ไหมว่าแม่มดกับเซียนต่างกันอย่างไร"

อู๋เป่ย: “อาจารย์โปรดชี้แนะ”

บรรพบุรุษแม่มด: "เซียนให้ความสำคัญกับการฝึกฝนพลังยุทธ์และค่อนข้างเอนเอียงไปที่จิตวิญญาณ ตัวอย่างเช่นเจ้าในตอนนี้ ที่ได้ฝึกฝนเทพหยาง เทพหยางจะเป็นตัวแกนหลักในชีวิตของเจ้าและร่างกายจะมีความสำคัญน้อยลง"

อู๋เป่ย: "ใช่แล้วท่านอาจารย์ ตอนนี้ผมสามารถให้ความสำคัญน้อยลงกับร่างกาย สามารถเพิกเฉยต่อร่างกายได้แล้ว มีเพียงแค่เทพหยางเท่านั้นที่เป็นแกนหลักในการฝึกตอนนี้"

บรรพบุรุษแม่มด: "ศาสนาพุทธยิ่งสุดโต่ง ทั้งหมดล้วนเป็นการฝึกฝนแต่จิตวิญญาณเท่านั้น แต่วิถีอาคมนั้นแตกต่างโดยสิ้นเชิง สิ่งสำคัญของวิถีอาคมคืออาศัยพลังภายนอกในการเสริมสร้างจิตวิญญาณและร่างกายเป็นหลัก แม่มดสามารถกลายเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ทั้งทางร่างกายและทางจิตวิญญาณ ทั้งคู่มีความแข็งแกร่งมาก นอกจากนี้ แม่มดยังเก่งในการยืมพลังงานทุกชนิดและชอบใช้ของที่คนอื่นทำไว้ใช้เอง ส่งผลให้แม่มดสามารถฝึกฝนได้เร็วกว่ามาก หากมีทรัพยากรเพียงพอ ในปีนั้นหากกองกำลังหลักร่วมมือกันปราบปรามวิถีอาคม ป่านนี้แม่มดก็คงเป็นแกนหลักในการฝึกพลังยุทธ์ไปแล้ว”

อู๋เป่ย: "ท่านอาจารย์ ในเมื่อวิถีอาคมแข็งแกร่งมาก แต่ทำไมถึงถูกปราบปรามจนแทบจะสูญสิ้นล่ะ?"