ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1412

ส่วนเวลาที่เหลือ อู๋เป่ยสำรวจบริเวณโดยรอบสักพัก คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบวัตถุดิบยาไม่น้อย เขาสอนวิธีการระบุยาให้กับชนเผ่าเหล่านี้ จากนั้นให้พวกเขาไปเก็บวัตถุดิบยาเหล่านี้มา

ถึงช่วงเย็น วัตถุดิบยาเป็นตะกร้าๆ วางอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย อู๋เป่ยเอาเตาปรุงยาออกมา ใช้แค่วัตถุดิบในท้องถิ่น นำวัตถุดิบยาเหล่านี้มาปรุงเป็นยาอายุวัฒนะ หลังจากนั้นแจกจ่ายให้กับคนในชนเผ่าหมีดำ

นอกจากนี้เขายังเอาสื่อการสอนที่ตัวเองเขียนออกมาหลายชุด มอบให้คนเหล่านี้ศึกษา เพราะว่าคนในชนเผ่าไม่รู้จักตัวอักษร เขาจึงส่งเนื้อหาของสื่อการสอนผ่านทางวิชาโทรจิต สอนให้คนส่วนน้อยหลายคน หลังจากนั้นค่อยสอนให้กับสมาชิกคนอื่นๆในเผ่า

สื่อการสอนชุดนี้ มันถูกเขียนขึ้นครั้งแรกสำหรับสำนักนอกเขาสู่ของตระกูลถัง ต่อมาเขากลายเป็นหัวหน้าสำนัก จึงมีการแก้ไข้ครั้งแล้วครั้งเล่า เวอร์ชันสุดท้ายเป็นการให้สมาชิกตระกูลหลี่ได้ฝึกฝน

เพราะว่ามีผู้ฝึกฝนจำนวนมาก ดังนั้นจึงพิมพ์สื่อการสอนออกมาจำนวนมาก นอกจากนี้เขายังเก็บไว้ในแหวนเก็บของไม่น้อย หนังสือเรียนเล่มนี้เต็มไปด้วยรูปภาพและข้อความ คนธรรมดาก็สามารถเรียนรู้ได้เช่นกัน แน่นอน นี่เป็นเพียงตำราเรียนเบื้องต้นเท่านั้น หน้าที่ของมันคือการคัดกรอง

หน้าที่ของจักรพรรดิมนุษย์ในตอนนี้ เป็นการมอบความรู้ให้แก่มนุษย์ ปกป้องเผ่าพันธุ์มนุษย์ ชนเผ่าเหล่านี้ยังคงรักษาสภาพความเป็นอยู่ที่ดั้งเดิมอย่างมาก ในเมื่ออู๋เป่ยพบเจอแล้ว แน่นอนก็ต้องหาวิธีทำให้ชนเผ่าเหล่านี้พัฒนามากขึ้น

ปรุงยาออกมาหลายเตา ฟ้าก็มืดแล้ว เห็นได้ว่าใกล้จะได้เวลาแล้ว อู๋เป่ยจึงเลือกชายหนุ่มสิบคนออกมาจากเผ่า ผู้ชายสิบคน นอกจากนี้ยังมีคนแก่หลายคนของเผ่า แม้แต่หัวหน้าเผ่าซงไท่ก็ไปชมการต่อสู้

ให้พวกเขาไปชมการต่อสู้ ก็เพื่อต้องการให้คนเหล่านี้มองเห็นพลังที่แข็งแกร่งของผู้ฝึกฝน ให้พวกเขามีแรงจูงใจในการฝึกฝนอย่างหนัก

อู๋เป่ยพ่นลมหายใจออกมา พลังซวนหวงก้อนหนึ่งก็ห่อหุ้มทุกคนเอาไว้ บินไปทางรังงูยักษ์ตัวนั้น บินออกไปไกลนับพันไมล์ มีเนินดินขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นข้างหน้า เนินดินเป็นสีม่วง ข้างบนมีหลุมยักษ์หนึ่งหลุม คลื่นวิญญาณชั่วร้ายพุ่งออกมาจากภายใน

อู๋เป่ยเลิกคิ้วทันที พูด : “งูตัวนี้กลายเป็นภูมิอากาศแล้ว ควบแน่นไปด้วยแก่นอสูร!”

สำหรับสัตว์อสูรที่บำเพ็ญกลายเป็นปีศาจ โดยทั่วไปแล้วอู๋เป่ยจะไม่มีทางฆ่าเลย ท้ายที่สุดแล้วการฝึกฝนของสัตว์อสูรยากกว่ามนุษย์หลายหมื่นเท่า สัตว์อสูรที่สามารถบำเพ็ญได้ เทียบเท่ากับเทียนเจียวในหมู่มนุษย์ บวกกับเดิมทีสัตว์อสูรก็แข็งแกร่งอยู่แล้ว เมื่อมีการฝึกฝนขึ้นมา พลังเหนือกว่ามนุษย์อย่างมาก

เพียงแต่ งูยักษ์ตัวนี้ดุร้ายและโหดเหี้ยมเกินไปแล้ว มันกักขังชนเผ่าทั้งหมดเพื่อเอามาเป็นอาหารเลือดของมัน แน่นอนว่าต้องแสดงความรับผิดชอบ!

อู๋เป่ยเหลือบมองหลุมหนึ่งที พูดอย่างไม่แยแส : “ซงไท่ เรียกมันออกมา”

ซงไท่จึงตะโกนไปหลายที งูยักษ์ได้ยินการเคลื่อนไหว หัวงูยักษ์โผล่ออกมาจากทางเข้าหลุม หัวงูมีเส้นผ่านศูนย์กลางอย่างน้อยสิบห้าเมตร ดวงตาคู่หนึ่งส่องแสงสีเขียวเย็นยะเยือกในคืนอันมืดมิด

เดิมทีงูยักษ์คิดว่าซงไท่จะมาส่งอาหารเลือดอีกแล้ว ดังนั้นเลยออกมากินอาหารทันที แต่เมื่อมันมองเห็นอู๋เป่ยและพรรคพวก โกรธทันที ส่งเสียงคำรามออกมา ราวกับว่ากำลังถามอว่าอาหารเลือดอยู่ไหน

แต่หลังจากที่ระบายความโกรธแล้ว งูยักษ์รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ คนผู้นี้ ทำไมถึงประหลาดแบบนี้

เมื่อเวลาที่มันสังเกตอู๋เป่ยดีๆอีกครั้ง ความอ่อนไหวของปีศาจทำให้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ร่างกายทั้งหมดของมันออกมาจากหลุม ร่างกายหลายร้อยเมตรถูกเปิดเผยออกมาจนหมด

“แกคือราชามนุษย์เหรอ” ท้องงูยักษ์สั่นสะเทือนกลางอากาศ พูดภาษาคนออกมา เพียงแต่ค่อนข้างกระตุก

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เจ้าโง่! แกแยกราชามนุษย์กับจักรพรรดิมนุษย์ไม่ออกเลยเหรอ ผู้ใหญ่ของบ้านแกสอนแกยังไง”

เขาก้าวออกมาหนึ่งก้าว ระเบิดพลังออกมา จากนั้นก็กลายเป็นยักษ์พันเมตร เพียงแค่งูยักษ์ไม่กี่ร้อยเมตรเท่านั้น อยู่ต่อหน้าเขาเป็นเหมือนกับงูของเล่นเท่านั้น

งูยักษ์ตกตะลึง มันตกใจจนขดตัวเป็นวงกลม พูดเสียงดัง : “ที่แท้จักรพรรดิมนุษย์มาเยือนนี่เอง! เข้าพบจักรพรรดิมนุษย์!”

งูยักษ์กำลังสั่น ดวงตาแสดงความหวาดกลัวอย่างมากออกมา ถึงแม้มันจะขาดสามัญสำนึกก็ตาม ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความแข็งแกร่งของอู๋เป่ย นี่เป็นจักรพรรดิมนุษย์ท่านหนึ่ง!

อู๋เป่ยพูดอย่างเย็นชา : “กักขังและกินเนื้อมนุษย์ ใครมอบความกล้านี้ให้แก”

งูยักษ์รีบพูด : “จักรพรรดิมนุษย์ ดินแดนรกร้างแห่งนี้ ผู้อ่อนแอเป็นอาหารของผู้แข็งแกร่ง ฉันทำแบบนี้ก็ไม่ผิดนะ”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ผิดเหรอ ดีมาก อย่างนั้นฉันก็จะโต้กลับแกด้วยการผู้อ่อนแอเป็นอาหารของผู้แข็งแกร่ง”

แม้ว่าสมองของหมีดำตัวนี้จะไม่สว่างมากนัก มีเพียงสติปัญญาของเด็กอายุสิบขวบเท่านั้น เพียงแต่มันก็รู้เช่นกันว่าอู๋เป่ยสามารถรักษาอาการบาดเจ็บของบรรพบุรุษได้ เป็นเรื่องที่ดีอย่างมาก!

มันพยักหน้าด้วยความตื่นเต้นทันที ไม่รอให้อู๋เป่ยพูดอีกครั้ง ก็วิ่งอย่างบ้าคลั่ง วิ่งไปทางภูเขาดำ

หมีดำตัวน้อยวิ่งมาได้ครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยมองเห็นภูเขาอันมืดมิดลูกหนึ่งแล้ว มาถึงตีนเขา หมีน้อยคำรามหนึ่งที หลังจากนั้นบนภูเขาก็มีเสียงหมีคำรามดังขึ้น เป็นการตอบกลับของบรรพบุรุษตัวนั้น

คนหนึ่งและหมีหนึ่งตัวมาถึงบนยอดเขา ต้นไม้ทั้งหมดบนภูเขานี้กลายเป็นถ่านไปแล้ว แม้แต่ก้อนหินก็ถูกเผาจนไหม้หมดแล้ว ดังนั้นเลยเรียกภูเขามืด

ในถ้ำขนาดใหญ่ถ้ำหนึ่ง หมีดำยักษ์ตัวหนึ่งกำลังนอนอยู่ สูงประมาณห้าร้อยเมตร ขนของมันสูญเสียความมันวาวไปแล้ว นอนอยู่ที่นั่นไม่ขยับ มีเพียงดวงตาสีเข้มคู่หนึ่งเท่านั้นที่หมุนไปมา

อู๋เป่ยปรากฏตัว หมีดำพยายามลุกขึ้นยืน มันก้มหน้าลง พูดด้วยความเคารพ : “เข้าพบจักรพรรดิมนุษย์!” อู๋เป่ยพยักหน้า พูด : “ราชาหมีดำ แกบาดเจ็บสาหัสอย่างมาก ใครเป็นคนทำร้ายแกเหรอ”

ราชาหมีดำ : “นกอินทรียักษ์ปีกเงินตัวหนึ่ง มันข่วนหลังหัวและแผ่นหลังของฉันบาดเจ็บ กรงเล็บขอบมันมีพิษ หลายปีที่ผ่านมา ฉันต่อสู้กับพิษมาโดยตลอด”

อู๋เป่ย : “ลูกหลานของแกล่ะ ไม่มาดูแลแกเหรอ”

ราชาหมีดำ : “ลูกหลานของฉัน ส่งไปปกป้องเผ่าหมีดำหมดแล้ว” อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว หมีดำตัวนี้มีความภักดีอย่างยิ่ง ต่อให้ชนเผ่าไม่แข็งแกร่งแล้ว มันยังคงต้องปฏิบัติตามหน้าที่ของตน ส่งลูกหลานเพียงคนเดียวไปที่นั่นเพื่อปกป้องเผ่า

เขายื่นมือออกมาจับหนึ่งที แสงสีดำบินออกมาจากด้านหลังของหมีดำ นี่เป็นพิษของนกอินทรีปีกเงิน ถูกกำจัดออกไปอย่างง่ายดาย

จากนั้นอู๋เป่ยหยิบเข็มเทียนหยวนออกมา เปิดเส้นลมปราณของมัน ในเวลาเดียวกัน เขาให้ราชาหมีดำกินแก่นอสูรของงูหลามวิญญาณ เพิ่มพลังยุทธ์

ภายใต้การรักษาของเขา ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ราชาหมีดำเริ่มกระโดดโลดเต้นแล้ว อาการบาดเจ็บหายดีแล้ว!