ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1414

นกเผิงตัวนี้แข็งแกร่งมาก มันเพิ่งจะบำเพ็ญตนมาเพียงหนึ่งหมื่นปี แต่กลับมีพลังเทียบเท่าเซียนผู้เที่ยงแท้ เป็นตัวตนที่ไร้ซึ่งผู้ต่อต้าน

ถึงขนาดที่ว่าพันธมิตรชนเผ่าก็ยังไม่กล้าที่จะไปยุ่งด้วยเลย เพราะนกเผิงนั้นแข็งแกร่งเกินไป！

ตู้ม！

หนึ่งคนหนึ่งนกพุ่งเข้าใส่กัน นกเผิงราวกับพุ่งชนภูเขาเหล็ก จนอวัยวะทั้งห้าสั่นสะท้าน จากนั้นก็ถูกหมัดสายฟ้าเข้าไปที่ศีรษะอย่างแรง

จนนกเผิงกรีดร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด จากนั้นหมุนตัวเพื่อที่จะหนี！มันเป็นนักล่าที่ทรงพลังมาก หากสู้ไม่ไหวก็แค่ต้องหนีไปให้ได้

แต่มันหนีไม่พ้นแล้ว อู๋เป่ยใช้มือข้างเดียวคว้าคอของนกเผิงเอาไว้ อีกมือหนึ่งโจมตีออกไปอย่างต่อเนื่อง

“ตู้มตู้มตู้ม”

ในทุกครั้งนั้นมีเสียงดังราวกับสายฟ้าฟาด ต่อเนื่องไปเจ็ดแปดครั้ง จากนั้นนกเผิงที่ทนความเจ็บปวดไม่ไหวก็ร้องขึ้น：“จักรพรรดิมนุษย์ไว้ชีวิตด้วย！ข้าน้อยผิดไปแล้ว！”

อู๋เป่ยยกตัวนกเผิงขึ้นมาจากนั้นพูดอย่างเย็นชา：“แกตั้งใจจะฆ่าฉัน ทำไมฉันต้องไว้ชีวิตแกด้วย？”

นกเผิงรีบพูดอย่างร้อนรน：“ฉันไม่มีความเกลียดชังหรือความแค้นใดๆ ฉันแค่ทำตามคำสั่งของบรรพบุรุษเทียนเผิงให้มาฆ่าจักรพรรดิมนุษย์”

อู๋เป่ย：“โอ้ ทำตามคำสั่งของบรรพบุรุษของแก？ทำไมเขาถึงต้องอยากฆ่าฉันด้วย？”

นกเผิงพูด：“จักรพรรดิมนุษย์ในทุกยุคสมัยที่เข้ามาล้วนแต่เป็นภัยคุกคามต่อสิ่งมีชีวิตที่นี่ บรรพบุรุษจึงต้องการกำจัดให้สิ้นซาก”

“ฉับ！”

แสงกระบี่วาบขึ้น นกเผิงก็ถูกตัดเป็นส่วนๆ แล้วค่อยๆตกลงจากท้องฟ้า

“ปัง！”

เสียงดังราวกับฟ้าถล่มดินทะลาย

ผู้แข็งแกร่งจากเทียนหวู่จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งผ่านมา เมื่อพวกเขาเห็นซากศพของนกเผิง ในใจก็สั่นสะท้าน

“โอ้สวรรค์！นี่มันลูกหลานของบรรพบุรุษเทียนเผิง แต่กลับมาโดนจักรพรรดิมนุษย์สังหารเสียได้！จักรพรรดิมนุษย์จงเจริญ！จักรพรรดิมนุษย์ไร้ผู้ต้าน！”

เสียงอู๋เป่ยดังมาจากบนท้องฟ้าราวกับสายฟ้าฟาด：“เหล่าผู้คนของฉัน นกเผิงตัวนี้เป็นของขวัญให้กับพวกคุณ”

เหล่าผู้คนต่างยินดีปรีดา ค่อยๆคุกเข่าลง กษัตริย์เทียนหวู่รีบส่งทหารและทำการคัดเลือกพ่อครัวจากทั้งประเทศในทันที

เนื้อของนกเผิงตัวนี้เต็มไปด้วยพลัง หากกินเข้าไปแล้วจะทำให้ร่างกายแข็งแกร่งขึ้นและมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอน นี่มันของขวัญชิ้นใหญ่！

หลังจากที่อู๋เป่ยกลับมา กษัตริย์ก็เชิญเขาเข้าไปในวัง ให้เขานั่งที่บัลลังก์กษัตริย์ส่วนกษัตริย์นั้นนั่งอยู่ด้านข้าง

เนื้อนกเผิงถูกยกเข้ามาเสิร์ฟ แม้ว่าไม่ค่อยน่าเคี้ยวนัก แต่รสชาติดีมาก กินไปแค่หนึ่งคำก็ทำให้พลังปราณนั้นพวยพุ่งออกทางจมูก

อู๋เป่ยถามถึงประวัติของเทียนหวู่กั๋ว มีนักประวัติศาสตร์ผู้หนึ่งออกมาตอบคำถาม

ที่แท้ในกาลก่อนเทียนหวู่กั๋วนั้นเป็นชนเผ่าชนเผ่าหนึ่ง ในชนเผ่ามีอัจฉริยะผู้หนึ่งกำเนิดขึ้น เขาได้รับมรดกสืบทอดของตำหนักเซียนเทียนหวู่ แล้วได้กลายเป็นศิษย์

หลังจากบำเพ็ญเพียรที่ตำหนักเซียนเทียนหวู่มาช่วงหนึ่ง เขาก็พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วจนได้กลายเป็นยอดฝีมือ หลังจากกลับมาเขาจึงได้ก่อตั้งเทียนหวู่กั๋วขึ้น

อู๋เป่ยยังถามอีกหลายอย่างที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของทวีปรกร้าง นักประวัติศาสตร์ผู้นั้นมีความรู้กว้างขวาง ถามอะไรก็ตอบได้

หลังจากที่ลงมาถึงพื้น หนูนักล่าสมบัติในอกก็กระโดดออกมา ร้องเสียงแหลมแล้วทำท่าดีใจ

อู๋เป่ยคิดไม่ถึงว่าหนูนักล่าสมบัติไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน หรือว่าจะมีสมบัติอยู่ที่นี่？

เขาเห็นหนูนักล่าสมบัติร้องอยู่ด้านหลังทางซ้าย จึงรีบบินไปทางนั้น บินไปกว่าร้อยลี้หนูนักล่าสมบัติก็เตือนเขาว่าใกล้ถึงแล้ว

อู๋เป่ยบินขึ้นสูง แล้วใช้พลังจิตค้นหา แต่ก็ไม่เจออะไร หลังจากนั้นเขาก็เบิกตาวิเศษ แล้วสำรวจพื้นที่ใกล้ๆ

สุดท้ายแล้วเขาก็พบตำแหน่งใต้ทุ่งหญ้าลึกประมาณพันเมตร มีหินประหลาดอยู่ก้อนหนึ่ง ภายนอกดูเหมือนกับหินปกติ แต่ที่ประหลาดคือพลังจิตค้นหาไม่พบ ตาเปล่าก็มองไม่เห็นเช่นกัน

พูดอีกอย่างคือคนที่ไม่มีตาทิพย์นั้นไม่มีทางหามันเจอได้เลย！หากมีแค่หนูนักล่าสมบัติสัมผัสมันได้ แต่ก็เพียงแค่สัมผัส ขนาดมันเองก็ไม่สามารถบอกตำแหน่งที่ชัดเจนของหินก้อนนี้ได้

อู๋เป่ยยื่นมือออกไปคว้าจับ พื้นดินก็พลิกตลบขึ้น มือโคลนก็พุ่งออกมาจากพื้น แล้วส่งหินประหลาดมาที่มือของอู๋เป่ย

หินนั้นแม้ว่าจะสัมผัสไม่ได้ แต่ก็สามารถจับต้องได้ เมื่อจับมันไว้ในมือในใจของเขาก็สั่นสะท้าน จากความทรงจำของโจวอวิ๋นเซิน หินก้อนนี้คล้ายกับหินที่พบในตอนนั้น หินประหลาดก้อนนี้ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังจากยุคก่อน เมื่อเกิดหายนะครั้งใหญ่ขึ้นในยุคนั้น พวกเขาใช้วิธีลับเพื่อใส่พลังของพวกเขาลงไปในหินก้อนนี้ จึงสามารถรอดพ้นจากหายนะแห่งยุคสมัยได้!

เขาเก็บหินไปแล้วกล่าว：“หากมีโอกาสจะลองใช้หินนี้ฝึกฝนดู”

หลังจากที่เก็บก้อนหินไปก็ได้ยินเสียงดังสะท้านที่พื้นดินด้านหลัง เขาบิดตัวไปก็เห็นเสือขาวลายทองตัวใหญ่ตัวหนึ่ง！

กลิ่นอายของเสือขาวลายทองแข็งแกร่งยิ่งกว่าป้าเสือเสียอีก！อีกทั้งหินของมันนั้นใหญ่ยิ่งกว่า

บนหลังของเสือขาวมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ หน้าตาสะสวย มีดวงตาสีเทาเงิน แววตาเย็นชาจับใจ

เป็นเพราะอู๋เป่ยเก็บซ่อนพลังไว้ทำให้เธอไม่สามารถสัมผัสกลิ่นอายของจักรพรรดิมนุษย์บนร่างของเขาได้ เธอถาม：“คุณเป็นคนจากประเทศไหน？”

อู๋เป่ยตอบ：“ฉันก็แค่คนที่ผ่านทางมา”