ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1415

รูปลักษณ์ของหญิงสาวนั้นงดงามเป็นอย่างมาก อู๋เป่ยรู้สึกยากที่จะละสายตาไปจากเธอ

เธอกล่าวด้วยท่าทีเย็นชา：“ที่นี่คือสนามล่าสัตว์ของราชวงศ์ สัตว์ร้ายที่พวกเขาไล่ไปกำลังมารวมกันที่นี่ ขั้นฝึกฝนของคุณค่อนข้างต่ำ หากยังไม่จากไปจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

อู๋เป่ยใจสั่นสะท้าน คิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เปลือกนอกเย็นชา แต่กลับออกปากช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จัก

เขารู้สึกได้ว่าท่าทีของอีกฝ่ายนั้นดูแล้วน่าจะมีสถานะไม่ต่ำทราม เขาต้องการที่จะสอบถามข่าวเกี่ยวกับหุบเขาแห่งความโกลาหล：“บอกฉันได้มั้ยว่าไปทางไหนถึงจะปลอดภัย？”

หญิงสาวลังเลเล็กน้อย แล้วมองอีกฝ่ายจากนั้นพูด：“รอบๆนี้ล้วนแต่อันตรายทั้งนั้น”

อู๋เป่ยหน้าเปลี่ยนสี：“งั้นฉันจะไม่ตายเหรอ？”

จู่ๆเขาก็นั่งลงที่พื้น หยิบโต๊ะออกมา จากนั้นเริ่มต้มน้ำร้อนในกาน้ำชา กลิ่นหอมของใบชาก็ลอยมาทำให้หญิงสาวบนหลังเสือนั้นนิ่งไป แล้วถาม“ในเวลา่นนี้ยังมีอารมณ์จิบชาอีกเหรอ？”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ：“ในเมื่อจะต้องตายอยู่แล้ว ทำไมฉันจะไม่ตายให้สบายซักหน่อยล่ะ？”

หลังจากพูดเสร็จเขาก็หัวเราะขึ้น：“แม่นาง มาดื่มกับฉันซักหน่อยดีมั๊ย？”

หญิงสาวย่นจมูกเล็กน้อย หลังจากที่ได้กลิ่นชาก็กล่าว：“ใบชาชนิดนี้ปกติแล้วมีเพียงคนจากราชวงศ์ถึงจะดื่มกัน คุณกลับหยิบออกมาได้ง่ายๆ บอกมาเถอะว่าคุณเป็นใครกันแน่？”อู๋เป่ย：“ฉันพูดไปแล้สไวว่าฉันก็แค่คนที่ผ่านทางมา ฉันไม่ใช่ผู้ฝึกตนจากทวีปรกร้าง บอกไปคุณก็คงจะไม่รู้หรอก”

หญิงสาวลังเลไปหลายวินาที จากนั้นกล่าว：“คุณนี่มันช่างน่าสนใจจริงๆ บนหลังเสือปลอดภัย สามารถช่วยชีวิตคุณได้”

อู๋เป่ยดีใจอย่างมาก：“ขอบคุณมาก！”

เขาย้ายโต๊ะแล้วก็ลุกขึ้นยืนเบาๆ แล้วก็ขึ้นไปบนหลังเสือ หลังเสือนั้นกว้างใหญ่มาก วางโต๊ะซักตัวยังได้ เขารินชาให้เธอหนึ่งจอก：“เชิญลองชิมดู”

หญิงสาวกลับไม่โกรธ เมื่อรับมาแล้วก็จิบไปหนึ่งอึก จากนั้นดวงตาอันงดงามก็เปล่งประกายออกมา ยิ่งเข้าใกล้อู๋เป่ยยิ่งพบว่าผู้หญิงคนนี้มีความงามระดับเดียวกับราชินีอั้นเยว่เลยทีเดียว แต่คนละสไตล์กัน

ทว่าตอนนี้เขามีลูกมีภรรยาแล้ว ไม่อาจจะมีความคิดเช่นนั้นกับเธอได้ นี่เป็นเพียงแค่ความชื่นชมเท่านั้น

เขาอดไม่ได้ที่จะพูด：“คุณช่างงดงามจริงๆ เกรงว่าสถานะคงจะไม่ธรรมดา ฉันขอแนะนำตัวซักนิด ฉันชื่ออู๋เป่ย มาจากทวีปคุนหลุน”

หญิงสาวหลับตาเพื่อลิ้มรสชาติชาแล้วพูด：“ชาดี”

จากนั้นลืมตาขึ้นแล้วพูด：“ฉันคือลูกสาวของจ้านหวังแห่งราชวงศ์เฮยสุ่ย องค์หญิงเอ๋าเยว่”

อู๋เป่ยแอบตกตะลึง เขาได้ยินคนพูดถึงราชวงศ์เฮยสุ่ยมาตั้งแต่ก่อนมาถึงทวีปรกร้าง นี่คือสี่ราชวงศ์ใหญ่แห่งทวีปรกร้าง

เขาพูด：“ที่แท้ก็คือองค์หญิงนี่เอง ยินดีที่ได้พบ”

องค์หญิงเอ๋าเยว่：“ชาของคุณรสชาติดีจริงๆ มันคือชาอะไรเหรอ？”อู๋เป่ย：“ชานี้มีชื่อว่าชิงลู่ มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก”

องค์หญิงเอ๋าเยว่：“ฉันได้ยินมาตั้งแต่ตอนอยู่ที่ทวีปคุนหลุนว่าตอนนี้ทวีปคุนหลุนได้เปิดพื้นที่ทับซ้อนแล้วเหรอ？”

อู๋เป่ยพยักหน้า：“ใช่แล้ว ทวีปคุนหลุนเปลี่ยนไปเยอะมาก ตอนนี้กลับมาสู่สภาพเดิมแล้ว”

เขาหยิบขวดบรรจุใบชาที่บ่มด้วยตัวเองออกมา หัวเราะแล้วพูด：“องค์หญิงนี่คือชาเซียนที่ฉันบ่มด้วยตัวเอง ไม่แพ้ชาชิงลู่แน่นอน”

องค์หญิงประหลาดใจมาก：“คุณยังบ่มชาเป็นด้วยเหรอ？”

เธอจึงต้มมาอีกกาหนึ่ง หลังจากลองชิมแล้ว ใบหน้าอันสวยงามก็ปรากฏความตกตะลึงออกมา：“เป็นชาที่ดีจริงๆ รสชาติแม้จะสู้ชาชิงลู่ไม่ได้ แต่ก็เหนือกว่าชาอื่นๆมากนัก”

ตาของอู๋เป่ยเป็นประกาย：“ดูแล้วองค์หญิงนั้นเป็นผู้เข้าใจในศาสตร์ของชาจริงๆ ชานี้ฉันใช้วิชาโอสถมาบ่ม ดังนั้นรสชาติจะบริสุทธิ์มาก เมื่อเทียบกับกลิ่นหอมอันซับซ้อนของชาชิงลู่แล้ว บางคนกลับชอบมันมากกว่า”

องค์หญิงพยักหน้า：“การที่ได้ดื่มชาเช่นนี้ก่อนตายก็ถือว่าคุ้มแล้ว”

พื้นดินใกล้ๆที่ถูกกระบี่แทงทะลุนั้นเต็มไปด้วยเลือดสดๆ นักฆ่าหลายคนที่ซ่อนอยู่ใต้ดินถูกกระบี่สังหารจนหมด

องค์หญิงเอ๋าเยว่ตกตะลึง：“คุณแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ！”

อู๋เป่ยหัวเราะแล้วพูด：“เอาจริงๆฉันแข็งแกร่งมากเลยล่ะ”

ปราณกระบี่พุ่งไปกลางอากาศ แล้วจบชีวิตกลุ่มนักฆ่าที่ซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่ทับซ้อน จากนั้นทั้งคู่ก็มุ่งหน้าต่อไปแล้วปราณกระบี่ก็ไล่สังหารศัตรูไปตามรายทาง

องค์หญิงเอ๋าเยว่ตะลึงจนตาค้าง เธอไม่คิดเลยว่าชายหนุ่มผู้นี้จะเป็นตัวตนอันยิ่งใหญ่ขนาดนี้！ปราณกระบี่เช่นนี้เกรงว่าคงมีแค่ยอดฝีมือของพรรคดาบต้าหวงถึงจะทำเช่นนี้ได้！

“อะไรกัน？”

มีคนผู้หนึ่งเห็นฉากกลางอากาศเมื่อซักครู่แล้วตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว：“เจ้านั่นคือใครกัน？พรรคดาบต้าหวง？”

มีคนกล่าว：“ใต้เท้า พวกเราก็ไม่ทราบเช่นกัน”

“พวกขยะ！”คนผู้นี้โมโหมากแล้วพูด “เรียกทหารรักษาการณ์ชั้นในมา ต้องฆ่าสองคนนี้ให้ได้！”

จากนั้นก็มียอดฝีมือกว่าพันคนมารวมตัวกันที่นี่ ยอดฝีมือพวกนี้อย่างน้อยๆต้องมีเซียนผู้เที่ยงแท้สิบคน เซียนเทพเกินร้อยคน พวกเขานั้นคือยอดฝีมือที่แท้จริง！ทุกคนต่างก็เป็นมือสังหารที่เป็นอัจฉริยะที่ถูกเลือกมาจากหนึ่งในล้าน！

เมื่อเห็นเงาคนรอบๆ องค์หญิงเอ๋าเยว่ก็ถอนหายใจเบาๆ：“คุณรีบไปเถอะ คนพวกนี้คือทหารรักษาการณ์ชั้นใน มีหน้าที่ปกป้องจักรพรรดิ ค่ายกลพวกเขาไม่เคยไม่ใครทำลายได้ ถึงจะเป็นต้าหลัวเต้าจวินเช่นคุณก็เกรงว่าจะปกป้องฉันไว้ไม่ได้”

อู๋เป่ยพูดอย่างนิ่งเฉย：“สิ่งต่างๆล้วนแต่เกิดจากการลงมือทำ หากไม่ลองก็ไม่รู้？”

เขายกแขนขวาขึ้นแล้วพูดอย่างนิ่งเฉยว่า：“ดาวตก！”

มือเริ่มเปล่งแสงขึ้น จู่ๆก็เกิดเสียงดังลั่นกลางอากาศ องค์หญิงเอ๋าเยว่เงยหน้าไปมองเห็นดาวตกจำนวนกว่าแสนดวงกำลังพุ่งสู่พื้น ครอบคลุมรัศมีกว่าพันลี้！