ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1416

“ดาวตก!” เธออุทานเสียงดัง

ดาวตกนับแสนดวงตกลงมาและฆ่าผู้บำเพ็ญเพียรเซียนแห่งสวรรค์ทันที เรื่องนี้ไม่อาจละเลยได้ มันมีคำสาปดาวตกติดมาด้วย ต่อให้เซียนแห่งสวรรค์จะสัมผัสมันแค่เวลาสั้น ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่รอดกันหมด!

“ตู้ม ตู้ม ตู้ม!”

อุกกาบาตจำนวนนับไม่ถ้วนตกกระแทกพื้นดิน ทหารรักษาการณ์ชั้นในต่างตกใจอละวิ่งหนีไปทุกทิศทุกทาง แต่เพราะมีอุกกาบาตอยู่ทุกที่ ต่อให้พวกเขาจะอยากหนีก็หนีไม่ได้

"ตู้ม!"

ทหารรักษาการณ์ชั้นในถูกอุกกาบาตโจมตีมากกว่า 10 คน แรงระเบิดอันน่ากลัวทำให้พวกเขากระเด็นออกไปหลายร้อยเมตร เมื่อตกจากการกระเด็น หลายคนก็อาเจียนเป็นเลือดและรู้สึกว่ามีแรงแปลก ๆ พุ่งเข้ามาในร่างกายของพวกเขา จากนั้นระดับพลังยุทธ์ของพวกเขาก็เริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว

“แย่แล้ว! มันคือคำสาปดาวตก หนีเร็ว!” มีคนตะโกนออกมา

ใช้จังหวะช่วงที่ชุลมุน อู๋เป่ยจับหัวเสือไว้ สายฟ้าแลบพร้อมกับผ่าวาบดังขึ้นมาทันใดนั้นทั้งสองก็หายตัวไป วิชาการหายตัวด้วยไฟฟ้าที่ไม่มีใครเทียบได้ในโลก ไม่ทันที่คนเหล่าจะมีเวลาตอบสนอง ทั้งสองก็ไปไหลหลายหมื่นเมตรแล้ว

เมื่อมองไปที่ภูเขาสีเขียวชอุ่ม องค์หญิงเอ๋าเยว่รู้สึกราวกับอยู่อีกโลกหนึ่ง เธอโค้งคำนับอู๋เป่ยอย่างสุดซึ้งพร้อมกับพูดว่า "ขอบคุณคุณชายที่ช่วยฉัน ท่านคือผู้มีพระคุณ!"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: "องค์หญิง ท่านไม่จำเป็นต้องเกรงใจ เสือขาวแถบทองตัวนี้ได้รับบาดเจ็บ ผมจะรักษามันก่อน"

เสือขาวแถบทองเข้าใจว่าอู๋เป่ยหมายถึงอะไร มันจึงนอนลงปล่อยให้อู๋เป่ยทำความสะอาดบาดแผล หลังจากทายาแล้วแผลฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสือขาวแถบทองก็ฟื้นตัวและลุกขึ้นยืนอีกครั้ง

องค์หญิงเอ๋าเยว่เฝ้าดูอู๋เป่ยจากด้านข้างอย่างเงียบๆ เมื่อเธอเห็นเสือขาวแถบทองฟื้นตัว เธอก็พูดว่า "เห็นคุณชายพูดว่าแค่ผ่านทาง ไม่ทราบว่าท่านจะไปที่ไหน"

อู๋เป่ย: "ภูเขาแห่งความโกลาหล"

องค์หญิงเอ๋าเยว่นนิ่งค้างไปสักพักก่อนจะพูดว่า: "ภูเขาแห่งความโกลาหลอันตรายมากหาใดเปรียบ อีกทั้งตอนนี้ยังเป็นช่วงที่ภูเขาปิด เกรงว่าท่านคงไม่ไม่อาจเข้าภูเขาไปได้แล้วล่ะ"

อู๋เป่ยประหลาดใจ: "ภูเขาปิด?"

องค์หญิงเอ๋าเยว่พยักหน้า: "ใช่ ทางเข้าภูเขาแห่งความโกลาหลมีตงเทียนเซินทู่เป็นคนควบคุม เป็นเรื่องยากที่บุคคลภายนอกจะเข้าไป ยิ่งไปกว่านั้น ทุก ๆ หกสิบปี ที่ภูเขาแห่งความโกลาหลจะเกิด 'ชะตากรรมจากสวรรค์' เทียนเฉียวจากตงเทียนเซินทู่จะเข้ามาลองเสี่ยงดูที่ภูเขาแห่งความโกลาหล ในช่วงเวลานี้ตงเทียนเซินทู่จะปิดผนึกทางเข้าของภูเขาแห่งความโกลาหลและไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไป”

อู๋เป่ยถามว่า “ภูเขาจะปิดอีกนานแค่ไหน?”

องค์หญิงเอ๋าเยว่: "ปกติภูเขาจะปิดไม่ให้เข้าประมาณสามปี"

อู๋เป่ยรู้สึกร้อนรนทันที เวลาตั้งสามปีเขารอไม่ได้หรอก เขาต้องรีบเข้าไปที่ภูเขาแห่งความโกลาหลเพื่อช่วยพ่อของเขา!

เมื่อเห็นว่าเขาดูกังวลมาก องค์หญิงเอ๋าเยว่จึงถามว่า "ท่านมาทำอะไรที่ภูเขาโกลาหล คุณชาย? มองหาจังหวะอะไรรึเปล่า?"

อู๋เป่ยตอบโดยไม่ได้ปิดบังอะไร: "พ่อกับอาจารย์ของผมติดอยู่ในภูเขาความโกลาหล ฉันต้องไปช่วยเหลือเขา"

องค์หญิงเอ๋าเยว่คิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า: "เว้นแต่คุณชายจะกลายเป็นเทียนเฉียวของตงเทียนเซินทู่ มิฉะนั้นท่านคงเข้าไปในภูเขาแห่งความโกลาหลไม่ได้"

หัวใจของอู๋เป่ยกระตุก: "เป็นพวกของตงเทียนเซินทู่เหรอ?"

องค์หญิงเอ๋าเยว่พยักหน้า: "ฉันเห็นว่าพละกำลังของคุณชายนั้นแข็งแกร่งมากและเชื่อว่าคุณชายจะต้องเป็นเทียนเฉียวได้อย่างแน่นอนและเป็นไปได้มากที่จะเป็นส่วนหนึ่งตงเทียนเซินทู่"

อู๋เป่ย: "ต้องทำยังไงถึงจะเข้าร่วมตงเทียนเซินทู่ได้"

องค์หญิงเอ๋าเยว่ตอบเสียงเย็น: "สู้ไม่ได้หรอก แต่ฉันไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ อันที่จริงหากไม่ได้คุณชายช่วยในวันนี้ ฉันคงตายไปแล้ว หลังจากที่ฉันตาย พวกเขาจะฆ่าคนในตระกูลหลานคนอื่น ๆ”

อู๋เป่ยเงียบไปสักพักแล้วถามว่า “องค์หญิงมีนามว่าอะไร?”

องค์หญิงเอ๋าเยว่: "หลานซินเยว่"

อู๋เป่ย: "องค์หญิง พอจะช่วยผมให้เข้าร่วมกับตงเทียนเซินทู่โดยเร็วที่สุดได้ไหม?"

องค์หญิงเอ๋าเยว่มองที่เขาและพูดว่า: "สำนักงานใหญ่ของตงเทียนเซินทู่เปิดรับศิษย์ทุก ๆ สามปีและจะเปิดเป็นเวลาสามเดือน หากคุณต้องการเข้าร่วมตงเทียนเซินทู่คุณต้องรออย่างน้อยหนึ่งปีครึ่ง"

อู๋เป่ยส่ายหัว: "ผมรอไม่ไหวหรอก พอจะมีวิธีอื่นอีกไหม?"

องค์หญิงเอ๋าเยว่เงียบไปสองสามวินาที ก่อนจะพูดว่า: "หากคุณเป็นลูกเขยของจวนจ้านหวังคุณก็จะสามารถเข้าสู่ตงเทียนเซินทู่ได้ทันที จากนั้นก็ไปที่ถ้ำทงเทียนเพื่อทำการทดสอบและรับตำแหน่งเทียนเฉียว หากคุณสามารถได้อยู่อันดับต้น ๆ คุณก็จะมีโอกาสเข้า ไปในภูเขาแห่งความโกลาหลได้โดยตรง”

อู๋เป่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งพลางมองไปที่องค์หญิงเอ๋าเยว่ที่กำลังหน้าแดงพูดว่า "นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันคิดได้"

อู๋เป่ยเงียบไป การเป็นลูกเขยในจวนจ้านหวังนี่มันไกลมากเกินกว่าจินตนาการของเขา แต่ก็อย่างที่องค์หญิงเอ๋าเยว่พูด นอกจากวิธีนี้ก็คงไม่มีวิธีอื่นแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยืนขึ้นและโค้งคำนับองค์หญิงเอ๋าเยว่: “ แต่การทำเช่นนี้ทำให้ผมรู้สึกผิดกับองค์หญิง"

หลานซินเยว่พูดเบา ๆ : "จะรู้สึกผิดเรื่องอะไร? ชีวิตนี้ฉันถูกกำหนดให้เป็นโสด เพราะถึงยังไงก็ไม่มีใครกล้ามาที่จวนอู่หวังเพื่อตายกันหรอก อีกอย่างพวกเราเป็นแค่สามีภรรยากันในนาม หลังจากที่เราแต่งงานกัน ท่านก็จะเข้าไปในตงเทียนเซินทู่เพื่อช่วยพ่อของท่านแล้ว หลังจากนั้นท่านก็อย่าได้กลับมาอีก หากเป็นเช่นนี้คนพวกนั้นก็จะไม่กล้าทำอะไรท่าน”

อู๋เป่ย: "องค์หญิงช่วยผมมามาก อู๋เป่ยคนนี้จะตอบแทนท่านอย่างแน่นอน!"