ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1428

หลังจากรับเงิน อู๋เป่ยก็พูดว่า ：“อวิ๋นอู่หยาง ต่อไปคุณก็ทำมันให้ดี！”

เมื่อพูดจบ ป้อมปราการสงครามก็จากไปทันที และไปทวงหนี้ที่กองกำลังที่สอง

สำนักจ้านโม๋ถือเป็นกองกำลังที่ค่อนข้างแข็งแกร่ง กองกำลังขนาดเล็กอื่นๆไม่สามารถเทียบได้ ในเมื่อสำนักจ้านโม๋ยังต้านทานไม่ไหว กองกำลังอื่นๆยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ทุกที่ที่ป้อมปราการสงครามไปถึง หลานซินเยว่แทบไม่ต้องออกหน้า กองกำลังเหล่านี้ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีในการจ่ายชดเชยภาษีที่ค้างจ่ายมานานหลายปี

ไม่มีอะไรอื่น ป้อมปราการนี้ราวกับต้าหลัวเจียนซินมาทวงหนี้ด้วยตัวเอง ใครจะกล้าไม่จ่าย?

ดังนั้นในเวลาเพียงไม่กี่วัน อู๋เป่ยก็ช่วยจวนจ้านหวังเก็บภาษีที่ค้างจ่ายจากสถานที่ต่างๆรวมเป็นมูลค่ากว่าห้าร้อยสามสิบล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ จู่ๆจวนจ้านหวังก็มีรายรับเพิ่มมาหลายแสนล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ร่ำรวยไม่แพ้ประเทศอื่นๆ！

ด้วยเงินจำนวนนี้ จวนจ้านหวังก็สามารถฝึกปรมาจารย์ ฝึกทหาร และซื้ออุปกรณ์เพิ่มเติมได้มากขึ้น

เมื่อกลับไปที่จวนจ้านหวัง อู๋เป่ยก็พูดกับหลานซินเยว่ว่า ：“องค์หญิง พลังแห่งคำสาปได้หายไปแล้ว”

หลานซินเยว่ดีใจมาก ：“จริงเหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า ：“คิดว่าอีกฝ่ายคงเห็นถึงความแข็งแกร่งของป้อมปราการสงคราม จึงไม่กล้าร่ายคำสาปต่อไป และเมื่อจวนจ้านหวังมีเงินจำนวนนี้ มีอะไรที่จะหาซื้อไม่ได้อีก? ในใจของคนเหล่านั้นย่อมเกิดความหวาดกลัวแน่นอน”

หลานซินเยว่ ：“คุณชาย นี่เป็นความดีความชอบของท่าน ในโลกนี้ เกรงว่าจะมีเพียงท่านที่สามารถควบคุมป้อมปราการสงครามนี้ได้”

อู๋เป่ย ：“องค์หญิง ผมต้องกล่าวลาแล้ว หากต่อไปมีปัญหาอะไร ท่านก็สามารถติดต่อผมได้โดยตรง ผมจะรีบมาทันที”

หลานซินเยว่ ：“คุณชาย ท่านไม่พักที่นี่สองสามวันเหรอ?”

อู๋เป่ย ไม่ล่ะ ：“ผมยังมีอีกหลายเรื่องอย่างที่ต้องทำ”

หลานซินเยว่ถอนหายใจเบาๆ ：“ตกลง หากมีเวลา ซินเยว่จะไปเยี่ยมเยียนคุณชาย”

เธอมอบแหวนเก็บสมบัติวงหนึ่งให้อู๋เป่ย แล้วพูดว่า ：“คุณชาย ข้างในนี้มีเงินร้อยล้านเหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ ไม่ได้มีความหมายอื่นใด แค่คิดว่าอัจฉริยะอย่างคุณชาย ต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมาก ถือเป็นน้ำใจเล็กน้อยจากซินเยว่”

เมื่อเห็นความจริงใจของเธอ อู๋เป่ยก็ยิ้มและพูดว่า ：“ได้ ถ้างั้นผมไม่เกรงใจองค์หญิงล่ะ”

หลังจากกล่าวอำลาทุกคนในจวนจ้านหวังแล้ว อู๋เป่ยและหลี่เนี่ยนจู๋ก็กลับไปยังแผ่นดินคุนหลุน ตงเทียนเซินทู่มีค่ายกลข้ามมิติ ดังนั้นการย้อนกลับมาจึงง่ายมากขึ้น

ถิ่นทุรกันดารในแผ่นดินคุนหลุน มีแสงหนึ่งแวบเข้ามา อู๋เป่ยและหลี่เนี่ยนจู๋ก็ปรากฏตัวขึ้น

หลี่เนี่ยนจู๋พูดว่า ：“จากไปเป็นเวลานาน ในที่สุดก็กลับมาแล้ว！”

อู๋เป่ย ：“พ่อ เรากลับบ้านกันเถอะ”

เมื่อกลับถึงบ้าน แน่นอนว่าคนตระกูลหลี่มีความสุขมาก หลี่อวิ๋นโต้ว คุณอา อาเล็ก ก็รีบมาพบปะกับที่บ้าน

หลังจากได้ยินเกี่ยวกับประสบการณ์ของอู๋เป่ยในทวีปรกร้างอู๋เหมยก็รู้สึกยินดีมาก ：“พี่ชาย พี่เป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านภรรยาเหรอ? ถ้าอย่างนั้นภรรยาของพี่ก็รวยมากใช่ไหม?”

อู๋เป่ยจ้องมองเธอ ：“เจ้าเด็กน้อยอย่าพูดไร้สาระ นั่นเพราะพี่ไม่มีทางเลือก ไม่เช่นนั้นจะช่วยพ่อได้อย่างไร? เราแค่แกล้งเป็นคู่สามีภรรยากัน”

เขาเอื้อมมือไปอุ้มติงเออร์ เด็กน้อยสวมกางเกงไม่มีเป้า วิ่งเล่นไปมาอย่างสนุกสนาน สิ่งที่เขาชอบทำที่สุดก็คือ ไปค้นข้าวของที่ห้องของตงหวง

ขุมสมบัติลับของตงหวง มีสิ่งของมากมาย ล้วนถูกค้นออกมา ทำให้ตงหวงโมโหจนอยากผูกคอตายทุกวัน

เมื่อหลี่เนี่ยนจู่เห็นหลานชายและหลานสาว เขาก็รู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง ยิ้มและพูดว่า ：“เสี่ยวเป่ย ลูกก็คลอดแล้ว ถึงเวลาที่ต้องจัดงานแต่งของเจ้ากับจื่อยี่ และซานซานแล้ว ไม่เช่นนั้นมันจะดูน่าเกลียดเกินไป”

อีกคนอาจตอบว่า ：“ขั้นที่สาม”

คนที่เอ่ยปากถามก็จะให้เกียรติทันที ：“ขั้นที่สามเหรอ เยี่ยมมาก ผมเพิ่งขั้นที่สองเอง”

ส่วนใครที่ไม่ผ่านสื่อการเรียนชุดที่หนึ่ง พวกเขาก็มีโอกาสเรียนต่อ อย่างไรก็ตาม หากภายในสามปี ยังไม่สามารถเรียนรู้สื่อการเรียนชุดที่หนึ่งได้ ก็ต้องออกจากกองทัพต้องห้าม

สำหรับสื่อสารเรียนชุดนี้ของอู๋เป่ย ท่านแม่ทัพรู้สึกพอใจอย่างยิ่ง เขาได้เรียนให้จักรพรรดิทราบแล้ว โดยหวังให้มีการส่งเสริมสื่อการเรียนชุดนี้ไปทั่วประเทศ แน่นอนว่า ไม่ได้เป็นการส่งเสริมอย่างไร้ประโยชน์ ในฐานะผู้เรียบเรียงอู๋เป่ยย่อมมีลิขสิทธิ์ เรื่องราคาให้เขาเป็นคนตั้งเอง

อู๋เป่ยอยู่ในกองทัพต้องห้ามเป็นเวลาครึ่งวัน และกำลังประชุมกับผู้ฝึกสอน ทันใดนั้นก็มีทหารมารายงานว่า ：“ท่านผู้ฝึกสอน มีเจ้าหน้าที่นามสกุลฮั่นมาขอเข้าพบท่าน”

เจ้าหน้าที่นามสกุลฮั่น? อู๋เป่ยคิดอยู่พักหนึ่ง และให้ผู้ฝึกสอนประชุมต่อ ส่วนเขาก็ออกไปพบแขก

ในห้องโถง ทันทีที่อู๋เป่ยออกมา เขาก็เห็นคนรู้จักคนหนึ่ง นั่นก็คือฮั่นไป๋จากแผนกข่าวกรอง

“เหล่าฮั่น！” เขาประหลาดใจมาก

ฮั่นไป๋หัวเราะ“เหอะๆ”แล้วพูดว่า ：“ใต้เท้าอู๋ ไม่เจอกันนานเลย！”

อู๋เป่ยมองดู ก็พบว่าที่จริงแล้วฮั่นไป๋คือเซียนแห่งสวรรค์ และขั้นก็สูงกว่าเขา นี่เป็นเรื่องที่ประหลาดใจสำหรับเขามาก

ฮั่นไป๋ ：“แปลกใจใช่ไหมล่ะ ว่าทำไมฉันถึงกลายเป็นผู้ฝึกพลังยุทธ์?”

อู๋เป่ย ：“ค่อนข้างแปลกใจ”

ฮั่นไป๋พูดว่า ：“จริงๆแล้วฉันหมากของราชสำนักเซียนในโลกมนุษย์ แต่ฉันกลับไม่รู้ตัว ต่อมาโลกก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก และฉันก็จำเรื่องราวมากมายได้ และได้พลังยุทธ์คืนกลับมา”

อู๋เป่ย ：“ที่จริงแล้วราชสำนักเซียนวางแผนไว้ตั้งนานแล้ว！”