ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1440

บรรพบุรุษซวินตู: “วงกลมนี้ดักจับเราไม่ได้ แต่เราก็ออกไปไม่ได้เช่นกัน เนื่องจากมีช่องว่างขนาดใหญ่ เมื่อเราออกจากวงกลม เราจะสูญเสียการฝึกฝนทั้งหมดของเราและต้องเริ่มต้นใหม่”

อู๋เป่ยตกตะลึง: “ท่านอาจารย์สูญเสียการฝึกฝนทั้งหมดหรือครับ?”

บรรพบุรุษ ซวินตู: “พูดให้ถูกก็คือ เพื่อความอยู่รอด เราต้องละทิ้งการฝึกฝน ใครกันอย่างจะทิ้งการฝนกัน ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงภายนอก มนุษย์จะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหนหากปราศจากการฝึกฝน? หนึ่งในสี่ของหนึ่งชั่วโมงหรือหนึ่งชั่วโมง?”

อู๋เป่ย: “ท่านอาจารย์ ท่านอยู่ในวงกลมนี้มาโดยตลอด ไม่เคยจากไป”

บรรพบุรุษซวินตู: “ไม่ใช่ทั้งหมด พวกเราประชาชนอยู่อย่างสันโดษตลอดทั้งปี เข้าใจเส้นทางที่ไม่สมบูรณ์ หวังว่าจะเลียนแบบนักบุญโบราณและพยายามหาหนทางนั้น”

อู๋เป่ย: “ในวงกลมนี้ นักบวชที่เป็นมนุษย์เสียเปรียบเทพเจ้าใช่ไหมครับ?”

บรรพบุรุษ ซวินตู: “นั่นไม่เป็นความจริงเสียทีเดียว เนื่องจากวงกลมไม่สมบูรณ์ ทำให้เราจึงสามารถปรับตัวได้มากขึ้น แม้ว่าเหล่าเทพจะเข้ามา แต่ก็ไม่สามารถเอาเปรียบได้ ดังนั้นพวกเขาจึงใช้วิธีการอื่นเพื่อฝึกฝนตนเองในวงกลม ในฐานะลูกน้อง คนเหล่านี้ที่ได้รับการสนับสนุนจากพวกนั้นจึงจะได้รับทรัพยากรบางอย่างและแม้กระทั่งได้รับเลือดของเทพเจ้าด้วย”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว: “แล้วสิ่งที่เรียกว่ากึ่งเทพเหล่านั้นคือลูกน้องของเทพเจ้าใช่หรือไม่ครับ?”

บรรพบุรุษซวินตูถอนหายใจเบา ๆ : “ใช่ ไม่เช่นนั้น จะมีเทพเจ้าอยู่ในวงกลมได้อย่างไร? โดยทั่วไปเราเรียกสิ่งเหล่านี้ว่าสอดไส้!”

อู๋เป่ย: “ถ้าแม้แต่บรรพบุรุษลัทธิเต๋ายังไม่สามารถบุกทะลวงได้ ผู้ฝึกฝนคนอื่น ๆ จะมีโอกาสนั้นหรือ?”

บรรพบุรุษ ซวินตูกล่าวว่า: “ไม่ใช่ว่าไม่มีโอกาส สภาพแวดล้อมที่นักบุญในตอนนั้นเผชิญอยู่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าของเรา พวกท่านที่มาทีหลังจึงเป็นความหวังของเผ่าพันธุ์มนุษย์”

เมื่อมาถึงจุดนี้ เขายิ้มและพูดว่า: “วันนี้เป็นวันที่เจ้าควรจะมีความสุข ดังนั้นข้าจะไม่พูดอะไรอีก ในฐานะปรมาจารย์ ข้าไม่สามารถมามือเปล่าได้ เจ้าจงรับสิ่งนี้ไป”

บรรพบุรุษของซวินตูยื่นแหวนหยกสีขาวให้อู๋เป่ย และพบว่าเป็นถ้ำอยู่ข้างใน มีประตูอยู่ภายในถ้ำ และมีแสงแวววาวออกมาจากประตูบานนั้น .

อู๋เป่ยถามว่า “ท่านอาจารย์ นี่สิ่งนี้คืออะไร?”

บรรพบุรุษซวินตู: “นี่เป็นแผนที่ลับที่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ หลังจากเข้าไปในประตูบานนั้นแล้ว เจ้าจะต้องเข้ารับการทดสอบหลายครั้ง หากคุณสมบัติของเจ้าดีพอ เจ้าจะได้รับทรัพยากรส่วนหนึ่ง ข้าไม่สามารถพูดได้ ถ้าเจ้ามีคุณสมบัตินั้น เจ้าจะรู้เอง”

อู๋เป่ยเก็บแหวนหยกอย่างเงียบๆ แล้วพูดว่า “ศิษย์ของเข้าใจ”

บรรพบุรุษ ซวินตู: “ตัวตนของข้าไม่เหมาะกับการปรากฏตัวต่อสาธารณะ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเผยแพร่อันใดออกไป เจ้ารู้เพียงว่าข้ามาก็พอ”

อู๋เป่ย: “ครับ”

งานแต่งงานเริ่มต้นขึ้น ทุกอย่างดูยิ่งใหญ่ ผู้ชมทุกคนก็ต่างตื่นตาตื่นใจอย่างมาก ภายนอกอู๋เป่ยดูมีความสุข แต่ในใจรู้สึกหนักใจ คำพูดของปรมาจารย์ซวินตูทำให้เขารู้ว่าไม่ควรรู้ถึงตัวตนของท่าน

อู๋เป่ยและภรรยาทั้งสามของเขาแสดงความเคารพต่อปรมาจารย์แห่งเทียนตี้ จากนั้นถูกส่งไปที่ห้องส่งตัว

เมื่อเผชิญหน้ากับภรรยาที่สวยงามทั้งสาม อู๋เป่ยก็รู้สึกดีขึ้นมาก เขายิ้มแล้วพูดว่า: “คุณผู้หญิงทั้งสาม โปรดยอมรับฉันเป็นสามีด้วย”

เขาโค้งคำนับอย่างเคร่งขรึม และภรรยาทั้งสามของเขาก็ตอบรับ

ถังจื่อยี่ยิ้มและพูดว่า: “ซวนเป่ย คุณเป็นอะไรไป?”

อู๋เป่ย: “ฉันมีคุณธรรมและความสามารถอะไร ผู้หญิงสามคนถึงยอมติดตามฉันมาจนถึงทุกวันนี้?”

หลี่เหมย: “ซวนเป่ย อย่าพูดอย่างนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ พวกเราก็อาจกลายเป็นเถ้ากระดูกไปนานแล้ว ในสถานการณ์เช่นนี้ การมีชีวิตรอดถือเป็นพรอันสูงสุด”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม: “อย่าพูดเป็นอื่นไกล ไปพักผ่อนก่อนแล้วเราค่อยออกไปดื่มกับแขกที่มาอวยพรในงาน”

ชายคนนั้นกลอกตาแล้วพูดว่า “ฉันไม่รู้ว่านายอยู่ที่นี่ด้วย ฉันคือเหมิงหลาง”

เปี่ยวเมี่ยวเทียนจุน: “งูที่อยู่ด้านบนน่าจะเป็นพาหนะของผู้นำงูแห่งลัทธิเต๋าใช่หรือไม่?”

ชายคนนั้นพูดอย่างภาคภูมิใจ: “ใช่แล้ว อาจารย์ของข้าคือผู้นำงูแห่งลัทธิเต๋า!”

ใบหน้าของของเปี่ยวเมี่ยวจุนเย็นชา: “อาจารย์ของเจ้าจะล่าถอยเมื่อเห็นข้า อะไรทำให้เจ้าจองหองได้เพียงนี้?”

ชายผมสีม่วงขมวดคิ้วเล็กน้อย: “มันเป็นความผิดของข้าเอง ขออภัย” เขายอมจำนนทันที

เพียวเมี่ยว เทียนจุน: “ออกไป!”

ชายคนนั้นมองไปที่อู๋เป่ยก่อนจะยิ้มเล็กน้อย ลอยขึ้นไปในอากาศก่อนจะนั่งบนงูยักษ์แล้วจากไป

อู๋เป่ยกำลังจะเอ่ยถามแต่เสียงของบรรพบุรุษ ซวินตูดังขึ้นมาในโสตปราท: “ผู้นำงูแห่งลัทธิเต๋า ได้รับการสนับสนุนจากโลกปีศาจ บุคคลนี้ได้รับพลังของจักรพรรดิปีศาจในการแปลงร่างเป็นงูได้ ระดับการฝึกฝนขั้นสูงและมีงูยักษ์นับแสนตัวอยู่ใต้อานัติของเขา

อู๋เป่ย: “หากมีโอกาส ผมจะฆ่าผู้ชายคนนั้นอย่างแน่นอน!”

บรรพบุรุษซวินตู: “สิ่งพวกนี้ล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อย ข้ารู้สึกว่าเจ้ามีออร่าของอีกโลกหนึ่งอยู่ในร่างกาย เจ้าต้องฝึกฝนอย่างหนัก เมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้น สิ่งเหล่านี้จะไม่คุ้มค่าที่จะกล่าวถึงด้วยซ้ำ”

หัวใจของอู๋เป่ยสั่นไหว ลมหายใจจากอีกโลกหนึ่งเหรอ? เขาถามว่า: “ท่านอาจารย์ ท่านกำลังพูดถึงสำนักเซียนเทียนหวู่หรือ?”

บรรพบุรุษซวินตู: “ใช่ การถ่ายทอดของสำนักเซียนเทียนหวู่มาจากจักรวาลอื่น หินจากภูเขาอื่นสามารถโจมตีหยกได้ มิตรลัทธิเต๋าหลายคนและข้าเชื่อว่าการเริ่มต้นจากการถ่ายทอดสิ่งเหล่านี้ เราอาจจะสามารถแก้ไขปัญหาที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเรากำลังเผชิญอยู่ได้”