ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1462

เขาเอาเศษยาอายุวัฒนะออกมา โยนให้แรคคูนกระดูก ดวงตาของแรคคูนกระดูกเป็นประกาย เลียริมฝีปากหนึ่งที กลืนเศษยาอายุวัฒนะเข้าไปเลย ทันใดนั้น มันรู้สึกได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่อย่างหนึ่ง ปั่นป่วนอยู่ในร่างกายของมัน

มันรู้ว่ากำลังจะทะลวงแล้ว ดังนั้นจึงกระโดดขึ้นมาทันที ไปหาสถานที่บำเพ็ญแล้ว

ปรุงยาอายุวัฒนะเสร็จ อู๋เป่ยและถังปิงอวิ๋นกลับไปที่ถ้ำภูเขา

ออกไปข้างนอกหลายวัน คิดไม่ถึงเลยว่าคนกลุ่มนี้ยังคงรออยู่ข้างใน ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังรออู๋เป่ยและถังปิงอวิ๋นกลับมา

เมื่อเห็นทั้งสองคนกลับมา คังอี้เฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์พี่อู๋ ศิษย์น้อง พวกคุณกลับมาแล้ว”

รอไปหลายวัน ดูเหมือนว่าเขาไม่มีความโกรธใดๆ ตรงกันข้าม กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เกรงใจอย่างมาก

ถังปิงอวิ๋นรู้สึกผิดเล็กน้อย : “ศิษย์พี่ใหญ่ ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้พวกคุณรอนานแล้ว”

คังอี้เฉิง : “ไม่เป็นไร เพียงแค่ในถ้ำหมื่นปีศาจอันตรายอย่างมาก ศิษย์พี่เป็นห่วงเท่านั้นเอง”

เขาสั่งให้หลัวหยินโหวและคนอื่นๆเตรียมอาหารทันที บอกว่าต้องการดื่มกับอู๋เป่ยสองสามแก้ว

เหล้าสามแก้วและไวน์สองแก้วลงท้อง คังอี้เฉิงพูด : “ศิษย์พี่เป็นศิษย์หลักของตำหนักฮุนเทียนของตงเทียนเซินทู่ สถานะสูงกว่าพวกเราหลายคนอย่างมาก ต่อจากนี้พวกเราไปขอความช่วยเหลือจากศิษย์ หวังว่าศิษย์พี่จะไม่ปฏิเสธพวกเรา”

อู๋เป่ยพูด : “พวกคุณล้วนแล้วเป็นเพื่อนของปิงอวิ๋น ต่อจากนี้มีเรื่องอะไรก็มาหาผมได้เลย เพียงแค่เป็นเรื่องที่สามารถช่วยได้ ผมช่วยอย่างเต็มที่แน่นอน”

คังอี้เฉิงดีใจอย่างมาก : “งั้นก็ขอบคุณศิษย์พี่แล้ว”

ในเวลานี้ หลัวหยินโหวคนนั้นพูด : “ศิษย์พี่ใหญ่ พวกเราจะไปตำหนักเทพปีศาจตอนไหนเหรอ”

คังอี้เฉิงได้ยินตำหนักเทพปีศาจห้าคำ สีหน้าเปลี่ยนทันที พูด : “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ แม้ว่าตำหนักเทพปีศาจจะมีโอกาสมากมายก็ตาม แต่ที่นั่นอันตรายเกินไปแล้ว พวกเราไม่เหยียบเข้าไปอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยสงสัยอย่างมาก ถาม : “ตำหนักเทพปีศาจอะไรเหรอ”

ถังปิงอวิ๋นก็เต็มไปด้วยความสับสนเช่นกัน ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของตำหนักเทพปีศาจ

คังอี้เฉิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์พี่ คือแบบนี้ ภายในถ้ำหมื่นปีศาจ มีตำหนักแห่งหนึ่งที่มีปีศาจมากมายสักการะ เรียกว่าตำหนักเทพปีศาจ ตำหนักเทพปีศาจเป็นความลับ มีคนรู้ค่อนข้างน้อย ภายในตำหนักแห่งนี้ มีสมบัติของเผ่าปีศาจอยู่หนึ่งชิ้น ในตอนนั้นต้าเทียนจุนเคยส่งกองกำลังเข้าโจมตีถ้ำหมื่นปีศาจ จุดประสงค์ก็เพื่อแย่งชิงสมบัติของเผ่าปีศาจในตำหนักเทพปีศาจ”

อู๋เป่ย : “ต้าเทียนจุนล้มเหลวเหรอ”

คังอี้เฉิงส่ายหน้า : “จะสำเร็จได้ยังไง ว่ากันว่า พลังวิญญาณปีศาจที่น่าสะพรึงกลัวนับล้านในถ้ำหมื่นปีศาจ กวาดล้างกองทัพใหญ่ของราชสำนักเซียนเกือบทั้งหมด มีเพียงทหารส่วนน้อยของต้าเทียนจุนเท่านั้นที่หนีรอดออกมาได้”

อู๋เป่ยตกใจอย่างมาก : “วิญญาณปีศาจนับล้านเหรอ”

คังอี้เฉิงพยักหน้า : “ว่ากันว่า วิญญาณปีศาจนับล้านถูกตำหนักเทพปีศาจควบคุมทั้งหมด คนมีวิญญาณ ปีศาจก็มีวิญญาณเช่นกัน วิญญาณของปีศาจ เรียกว่าวิญญาณปีศาจ มันแตกต่างจากวิญญาณของคน พลังการต่อสู้แข็งแกร่งกว่า โดยทั่วไปแล้ว วิญญาณปีศาจจะถูกเทพปีศาจขัดเกลาให้กลายเป็นหุ่นเชิด”

อู๋เป่ย : “หมายความว่า เทพปีศาจตัวนั้นยังอยู่ในตำหนักเทพปีศาจเหรอ”

คังอี้เฉิง : “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แค่ว่าตำหนักเทพปีศาจอันตรายอย่างมาก เดิมที ผมต้องการใช้อาวุธวิเศษที่อยู่ในมือไปสำรวจตำหนักเทพปีศาจสักหน่อย แต่คิดไปคิดมา สุดท้ายก็ไม่กล้า”

อู๋เป่ย : “อาวุธวิเศษอะไร”

คังอี้เฉิงหยิบยันต์ออกมาหนึ่งใบ พูด : “นี่คือยันต์หลอกลวงสวรรค์ที่ได้รับการสร้างมาจากบรรพบุรุษแห่งการขโมยสวรรค์ ใช้ยันต์นี้ แม้แต่เทพปีศาจก็มองไม่เห็น เดิมทีผมอยากใช้ยันต์นี้ ขโมยสมบัติชิ้นนั้นมา แต่ต่อมา คิดไปคิดมา เสี่ยงเกินไปแล้ว”

หลัวหยินโหวพูด : “ศิษย์พี่ใหญ่ ถ้าหากคุณไม่ไป ให้ผมไปก็ได้นะ ต่อให้ขโมยสมบัติชิ้นนั้นของเผ่าปีศาจไม่ได้ ขโมยของอย่างอื่นในตำหนักเทพปีศาจก็สามารถทำเงินก้อนหนึ่งได้เช่นกัน”

คังอี้เฉิงรีบโบกมือ : “ไม่ได้ เสี่ยงเกินไปแล้ว”

คังอี้เฉิง : “ไม่รู้ว่าเจ้าของจวนเซียนใช้วิธีการอะไร ดูเหมือนว่าตำหนักเทพปีศาจก็ไม่รู้การมีอยู่ของเส้นทางนี้เช่นกัน นอกจากนี้สิ่งที่น่าสนใจคือ ภายในจวนเซียนแห่งนี้ สามารถสังเกตสถานการณ์ในตำหนักเทพปีศาจได้อย่างง่ายดาย คำพูดนี้ นายพลคนนั้นเป็นคนพูดเอง”

หลัวหยินโหวเสนอแนะ : “ศิษย์พี่ใหญ่ ไปขอโมยของที่ตำหนักเทพปีศาจอันตรายเกินไปแล้ว พวกเราไม่ไปตำหนักเทพปีศาจ งั้นก็ไปจวนเซียนเลย ใช้โอกาสในครั้งนี้ดูสถานการณ์ภายในของตำหนักเทพปีศาจดีไหม”

“เอ่อ.....” คังอี้เฉิงลังเลขึ้นมา หลังจากนั้นถามอู๋เป่ย : “ศิษย์พี่อู๋ คุณคิดว่ายังไง”

มันไม่สำคัญสำหรับอู๋เป่ย พูด : “ในเมื่อไม่มีอันตรายอะไร ไปดูหน่อยก็ไม่เป็นไร”

คังอี้เฉิงถามถังปิงอวิ๋นอีกครั้ง : “ศิษย์น้องคิดยังไง”

ถังปิงอวิ๋นพูดด้วยรอยยิ้ม : “ฉันฟังซวินเป่ย”

คังอี้เฉิงพยักหน้า : “งั้นก็ได้ พวกเราเตรียมตัวสักหน่อย อีกสักพักจะไปสำรวจที่จวนเซียนหนึ่งรอบ จวนเซียนแห่งนั้น ฉันเคยไปแค่ครึ่งเดียว แต่ยังไม่เคยเข้าไปในส่วนลึก ไม่แน่ครั้งนี้อาจจะได้รับผลประโยชน์มากมาย”

เหล้าพอข้าวอิ่ม คนกลุ่มหนึ่งเตรียมตัวออกเดินทาง คังอี้เฉิงนำทางอยู่ข้างหน้า คนอื่นๆเดินตามหลัง ระหว่างทาง พบเจอปีศาจไม่น้อย โชคดีที่พลังของอู๋เป่ยแข็งแกร่ง จัดการปีศาจได้อย่างง่ายดาย

และสัมผัสถึงพลังอันแข็งแกร่งของอู๋เป่ย คังอี้เฉิงและคนอื่นๆก็แอบตะลึงภายในใจเช่นกัน เพียงแค่รู้สึกว่าอู๋เป่ยนั้นไม่อาจหยั่งรู้ได้

“ศิษย์พี่ใหญ่ พลังของอู๋เป่ยน่ากลัวเกินไปแล้ว ค่ายกลสังหารของที่แห่งนั้นจะขังเขาได้เหรอ”หลัวหยินโหวไม่ไว้ใจเล็กน้อย แอบส่งโทรจิตถาม

คังอี้เฉิงหันกลับไปมองอู๋เป่ยและถังปิงอวิ๋นหนึ่งที พยักหน้าให้กับพวกเขา เป็นการบอกว่าใกล้ถึงแล้ว ในเวลาเดียวกัน เขาแอบส่งเสียง : “ค่ายกลสังหารนั้น ต่อให้เป็นต้าหลัวจินเซียนเข้าไปก็ต้องตาย ต่อให้เขาอัจฉริยะสักแค่ไหน เทียบกับต้าหลัวจินเซียนได้เหรอ”

หลัวหยินโหวดีใจอย่างมาก : “ดีมากเลย! ทันทีที่คนผู้นี้ตาย ทรัพย์สินของเขาทั้งหมดก็จะเป็นของพวกเรา ”

คังอี้เฉิง : “ไม่ต้องคิดเรื่องเหล่านี้ พลังยุทธ์ของคนผู้นี้ไม่อาจหยั่งรู้ได้ ถ้าหากแสดงความเป็นศัตรูกับเขา เขาจะสังเกตเห็นอย่างแน่นอน”

หลัวหยินโหวอึ้งไปเลย รีบคิดเรื่องอื่น พูด : “ศิษย์น้องเข้าใจแล้ว!”