ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1463

หลังจากนั้นอู๋เป่ยบินตามคังอี้เฉิงสักพักหนึ่ง หมอกสีเทาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นข้างหน้า คังอี้เฉิงพูด : “ศิษย์พี่อู๋ จวนเซียนอยู่ข้างในหมอก อย่างไรก็ตาม หมอกนี้สามารถแยกและปิดกั้นพลังจิตได้ และไม่สามารถตรวจพบได้ ดังนั้นโปรดใช้ความระมัดระวัง”

อู๋เป่ยกวาดมองหนึ่งที พูดด้วยรอยยิ้ม : “ขอบคุณที่เตือน” หลังจากนั้นจับมือของถังปิงอวิ๋นแล้วเดินเข้าไปโดยตรง ทั้งสองคนเข้าไปในหมอก หายไปแล้ว

มองเห็นฉากนี้ คังอี้เฉิงและหลัวหยินโหวและคนอื่นๆดีใจอย่างมาก คังอี้เฉิงตะโกน : “ศิษย์พี่อู๋ระวังตัวด้วย!”

ระหว่างที่เขาตะโกนไปด้วย คนหลายคนก็พุ่งเข้าไปในหมอกเช่นกัน แตกต่างจากอู๋เป่ย พวกเขาต้องค่อยๆสำรวจเพื่อหาทางเข้า

เมื่อเทียบกันแล้ว อู๋เป่ยเปิดใช้งานตาเทพโดยตรง หาทางเข้าเจออย่างรวดเร็ว ประตูสีม่วงทองบานหนึ่ง มาถึงหน้าประตู ถังปิงอวิ๋นถาม : “ซวินเป่ย พวกเราควรจะรอศิษย์พี่ใหญ่พวกเขาหน่อยไหม”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ศิษย์พี่ใหญ่ของคุณคนนี้เต็มไปด้วยความคิดที่ชั่วร้ายต่อผม พวกเราอยู่ห่างจากเขาหน่อยดีกว่า”

ถังปิงอวิ๋นอึ้งไปเลย : “เขาต้องการทำร้ายพวกเราเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “เกรงว่าเป็นเพราะว่าได้ยินพวกเราคุยกัน จึงมีเจตนาชั่วร้ายที่จะฆ่าคนและยึดสมบัติ สถานที่ที่เขาพูดถึงแห่งนั้น ผมรู้สึกว่ามันผิดปกติ ท้ายที่สุดแล้วเขาและผมไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน เขาไม่มีเหตุผลมาบอกสถานที่แห่งนี้กับผม ดังนั้นผมจึงทำนายอย่างลับๆ พบว่าคนผู้นี้เป็นอันตรายต่อคุณและผม”

ถังปิงอวิ๋น : “งั้นพวกเราออกจากที่นี่ดีกว่า”

อู๋เป่ย : “คำพูดของเขา ครึ่งปลอมครึ่งจริง คำทำนายแสดงให้เห็นว่าที่แห่งนี้น่าจะมีสมบัติ ในเมื่อพวกเรามาแล้ว เข้าไปดูหน่อยจะดีกว่า”

ระหว่างที่พูด เขาและถังปิงอวิ๋นเดินเข้าไปในประตูสีม่วงทอง หลังจากเข้าไปในประตูใหญ่ เต็มไปด้วยหมอกสีม่วง พลังจิตของเขาไม่สามารถใช้งานได้เช่นกัน

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนอื่นสามารถทำได้แค่สำรวจและเข้าไปอย่างช้าๆ แต่เขานั้นสามารถเปิดใช้งานตาเทพได้ ระหว่างที่สังเกตไปด้วย พร้อมกับเดินเข้าไปด้วย ในไม่ช้า เขาก็หยุดอยู่ที่หน้าประตูข้ามมิติแห่งหนึ่ง ข้างบนประตูเขียนภาษาเซียนไว้ว่าเอ่อเฟิง

ถังปิงอวิ๋น : “ซวินเป่ย นี่คืออะไร”

อู๋เป่ย : “ประตูข้ามมิติ นำไปสู่ถ้ำสวรรค์แห่งหนึ่ง”

จากนั้นเขาชี้ไปยังสถานที่อื่นๆ : “มีประตูสิบบานที่นี่ เป็นตัวแทนของเสาสวรรค์ทั้งสิบ แบ่งออกเป็น เอ่อเฟิง จ้านเหมิง โหรวจ้าว เฉียงหยู จู้หยง ตู่เว่ย ซางจาง ฉงกวง ซวนซวน และจ้าวหยาง”

ถังปิงอวิ๋น : “เสาสวรรค์ทั้งสิบเหรอ”

อู๋เป่ยได้รับการสืบทอดมากมาย สำหรับความเข้าใจของเสาสวรรค์ทั้งสิบ เหนือกว่าถังปิงอวิ๋นอย่างมาก พูด : “เสาสวรรค์ทั้งสิบ เป็นตัวแทนของเทพสิบองค์ เอ่อเฟิงเป็นหนึ่งในนั้น ว่ากันว่า เทพเจ้าสวรรค์ทั้งสิบมีหน้าที่ดูแลการทำงานของจักรวาลและเป็นเทพเจ้าแห่งระเบียบ”

ถังปิงอวิ๋น : “ซวินเป่ย พวกเราหยุดอยู่แค่นี้เถอะนะ”

อู๋เป่ย : “ปิงอวิ๋น คุณรอผมข้างนอก สังเกตปฏิกิริยาของคนเหล่านั้น สบายใจได้เลย ผมไม่มีทางเป็นอะไร”

ไม่รอให้ถังปิงอวิ๋นห้าม เขาก็เดินเข้าไปในประตูข้ามมิติแล้ว ถังปิงอวิ๋นเต็มไปด้วยความเป็นห่วง แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้แล้ว สามารถทำได้แค่ทำตามคำสั่งของอู๋เป่ย รออยู่ที่เดิม

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง คังอี้เฉิงและคนอื่นๆก็มาถึงแล้ว พบว่าอู่เป่ยไม่อยู่ คังอี้เฉิงรีบถาม

ถังปิงอวิ๋น : “ซวินเป่ยเข้าไปสักพักหนึ่งแล้วเหรอ”

ใบหน้าของคังอี้เฉิงเผยให้เห็นความสุข แต่บอกพูดว่า : “ศิษย์พี่อู๋เป็นคนดีฟ้าคุ้มครอง เก็บเกี่ยวได้อย่างแน่นอน”

หลัวหยินโหวคนนั้นเป็นคนค่อนข้างตรง เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ศิษย์พี่ใหญ่ ผมจำได้ว่าคุณเคยบอกว่า อาณาจักรเทพเอ่อเฟิงนั้นอันตรายอย่างมาก ไม่มีใครรอดออกมาได้”

ถังปิงอวิ๋นอึ้งไปเลย : “คุณพูดว่าอะไรนะ”

หลัวหยินโหวพูดอย่างไม่แยแส : “ฉันหมายความว่า คู่หมั้นของเธอเกรงว่าต้องตายแล้ว เพียงแต่เธอวางใจได้เลย เพียงแค่เขาตาย ศพก็จะถูกส่งออกมาข้างนอก เธอจะได้รับศพที่สมบูรณ์แบบ”

ถังปิงอวิ๋นบอกให้ตัวเองสงบสติอารมณ์เอาไว้ เธอจ้องคังอี้เฉิง : “ศิษย์พี่ใหญ่ คุณบอกว่าที่นี่ไม่อันตรายไม่ใช่เหรอ”

คังอี้เฉิงมองหลัวหยินโหว พูด : “ที่แห่งนี้ฉันก็ไม่เคยเข้าไปข้างใน อันตรายหรือไม่อันตราย ใครจะไปรู้ ศิษย์น้องวางใจได้เลย ในฐานะเทียนเจียวของตงเทียนเซินทู่ อู๋เป่ยไม่มีทางเป็นอะไรหรอก”

หลัวหยินโหว : “ศิษย์พี่ใหญ่ ถ้าหากอู๋เป่ยตายแล้ว จะเก็บศิษย์น้องเอาไว้ไม่ได้เป็นอันขาด”

อู๋เป่ยถามปิงอวิ๋น : “ปิงอวิ๋น ไม่เป็นไรใช่ไหม”

ถังปิงอวิ๋นส่ายหน้า : “คนโง่กลุ่มนี้ ถ้าหากลงมือขึ้นมาจริงๆ ฉันก็ไม่กลัวพวกเขาเหมือนกัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาคว้าหลัวหยินโหวแล้วยกขึ้น โยนเข้าไปในประตูข้ามมิติโดยตรง ดูเหมือนว่าหลัวหยินโหวไม่มีพลังในการโต้กลับเลยด้วยซ้ำ กรีดร้องหนึ่งที คนก็หายเข้าไปในประตูแล้ว

สีหน้าของคังอี้เฉิงเปลี่ยนทันที หันหน้าแล้วหนี แต่เพิ่งวิ่งออกไปไม่กี่เมตร ก็ถูกอู๋เป่ยกดไหล่เอาไว้แล้ว ทันใดนั้น ราวกับว่าถูกภูเขาหนักหลายพันลูกทับเอาไว้ ขยับไม่ได้

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไปแบบนี้เลยเหรอ ไม่ทักทายกันหน่อยเหรอ”

คังอี้เฉิงเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง พูด : “ศิษย์พี่อู๋ ผมผิดไปแล้ว อย่าฆ่าผมเลยนะ!”

อู๋เป่ย : “ฉันไม่ฆ่าแก” พูดจบ ก็โยนเขาเข้าไปในประตูเลย

เขาเพิ่งออกมาจากข้างใน รู้ว่าข้างในอันตราย เหมือนกับคนเหล่านี้ที่มีพลังไม่แข็งแกร่งพอ ถ้าเข้าไปแล้วต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

หยวนหรูจวินคุกเข่าร้องไห้ : “ศิษย์พี่อู๋ ปล่อยพวกเราไปเถอะนะ.....”

ไม่รอให้เธอขอร้องจบ ดึงเธอขึ้นแล้วโยนเข้าไปข้างในเช่นกัน ส่วนคนอื่นๆที่เหลือตกใจจนแข็งทื่อไปเลย ใบหน้าซีดขาว ต่างขอความเมตตาจากเขาทีละคน

อู๋เป่ยกวาดมองฝูงชนหนึ่งที พูดอย่างไม่แยแส : “พวกแกไม่ใช่คนชั่วร้าย วันนี้ฉันจะปล่อยพวกแกไปก่อน หลังจากกลับไป บอกไปว่าคังอี้เฉิงและอีกสามคนเสียชีวิตหลังจากบุกเข้าไปอาณาจักรเอ้อเฟิง”

เพิ่งพูดจบ ศพของทั้งสามคนบินออกมานอกประตู ตกลงบนพื้น ศพของทั้งสามคนสมบูรณ์อย่างมาก แต่จิตวิญญาณหายไปแล้ว

ทั้งสามคนคุกเข่าพูดว่าได้ทีละคน

พรรคพวกตายไปสามคน ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจเบาๆหนึ่งที : “ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยนะ”