ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1471

อู๋เป่ยเคยเห็นหินสวรรค์ระดับเทพนี้มาก่อน ของข้างในเขาก็แอบถามหลานซิน แต่มันก็มีค่าไม่เท่ากับในตอนนี้

เขายิ้มพลางพูดว่า: "เดิมพันแต่จะได้กำไรหรือขาดทุนมันน่าเบื่อเกินไป เอาอย่างนี้ดีกว่า ครั้งนี้พวกเรามาพนันว่าของข้างในจะอยู่ในประเภทไหน ฉันว่าของที่อยู่ในหินก้อนนี้จะต้องเป็นอาวุธเวทย์มนตร์แน่นอน"

ทุกคนหัวเราะ การเดิมพันมันเป็นอาวุธเวทย์มนตร์นั้นยากกว่าการเดิมพันราคามาก เพราะในท้ายที่สุดแล้วของที่อยู่ในหินมันมีโอกาสที่จะเป็นอะไรก็ได้ อีกทั้งความน่าจะเป็นที่จะเป็นอาวุธเวทย์มนตร์นั้นน้อยกว่าหนึ่งในหมื่นด้วยซ้ำ!

มีคนพูดขึ้นทันที: "ฉันพนัน! ว่าของที่อยู่ด้านในนั้นต้องไม่ใช่อาวุธเวทย์มนตร์อย่างแน่นอน!"

คนหนึ่งบอกว่ามันคืออาวุธเวทย์มนตร์ อีกคนบอกว่าไม่ใช่อาวุธเวทย์มนตร์ แน่นอนว่าฝ่ายหลังต้องมีโอกาสชนะมากกว่าอยู่แล้ว ดังนั้นทุกคนต่างก็พนันกันว่านี่ไม่มีทางใช่อาวุธเวทย์มนตร์อย่างแน่นอน

ฟางซวนเฉิงยิ้มพลางพูดว่า: "คุณชายอู๋ คุณแน่ใจเหรอ? คุณรู้ไหมว่าในตลอดหลายปีที่ผ่านมามีคนเปิดแล้วเจออาวุธเวทย์มนตร์อยู่แค่ไม่กี่ชิ้นเท่านั้น"

อู๋เป่ย: "การพนันหินนั้นเป็นเรื่องของโชค ฉันโชคดีมาโดยตลอด เลยอยากจะลองเสี่ยงดู"

ฟางซวนเซิงพยักหน้า: "ได้ เชิญท่านเดิมพันเถอะ!"

ในสองเกมก่อนหน้านี้ ทุกคนรู้สึกว่าอู๋เป่ยแค่โชคดี แต่ในรอบนี้ไม่มีใครคิดว่าอู๋เป่ยจะสามารถชนะได้อีก เพราะถึงยังไงการที่ชนะติดต่อกันมันก็มีโอกาสน้อยมาก

จำนวนเงินเดิมพันเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดก็มากถึง 180 พันล้าน! คนเดียวที่เดิมพันฝั่งอู๋เป่ย มีแค่ตัวอู๋เป่ยเอง เพราะงั้นเขาจึงใช้เงิน 180 พันล้านเพื่อพนันว่าเขาจะทายถูก

คราวนี้เป็นฟางซวนเฉิงที่เปิดหินออก เขาหยิบค้อนออกมาแล้วเคาะมันเบา ๆ ผิวหินแตกออกมาเป็นชิ้น ๆ

ผนึกนี้มีพลังเวทย์ผันผวนอยู่อย่างเห็นได้ชัด มันน่าจะเป็นอาวุธเวทย์มนตร์ที่เซียนเทพเป็นคนทำขึ้นมา ราคาของมันเทียบไม่ได้กับราคาของหินสวรรค์ที่ซื้อมาเลยสักนิด แต่มันก็เป็นอาวุธเวทย์มนตร์จริงๆ!

ทุกคนมองหน้ากัน เขาชนะอีกแล้ว!

หลังจากเสียเงินมากกว่า 300 พันล้านติดต่อกัน เหล่าเถ้าแก่ก็เสียเงินหนักมาก ในบรรดาเถ้าแก่ฟางซวนเฉิงเป็นคนที่เสียมากที่สุด แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เขาเสียเงินจนล้มละลาย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่แพ้ไม่เป็น เมื่อเห็นว่าเสียเงินให้กับอู๋เป่ยหลายหมื่นล้านเหรียญ เขาจึงรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ในเวลานี้เขายกยิ้มพลางพูดว่า: "การเดิมพันเล็กน้อยนี่ ผมว่าเราควรจบแต่เพียงเท่านี้เถอะ คุณชายอู๋คุณคือลูกค้ารายใหญ่ของผม คุณทำให้ผมมีรายได้เยอะมาก เพื่อที่จะขอบคุณคุณชายอู๋ ผมได้สั่งให้คนเตรียมอาหารเตรียมเหล้าไว้ให้เรียบร้อย หวังว่าคุณชายอู๋จะรับน้ำใจนี้”

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า "เอาสิ"

บางคนยังต้องการเล่นการพนันต่อ แต่ฟางซวนเซิงค่อนข้างมีอำนาจมาก นั่นจึงทำให้คนพวกนั้นไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากที่ทุกคนทยอยออกไปม ฟางซวนเซิงก็เชิญอู๋เป่ยและหลานซินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและสั่งให้คนรับใช้มาเสิร์ฟชาก่อน

หลังจากเข้าไปในห้องนั่งเล่น อู๋เป่ยรู้สึกว่าพื้นสั่นเล็กน้อย เขาพูดว่า: "เถ้าแก่ฟาง ข้างนอกเกิดอะไรขึ้นเหรอ"

ฟางซวนเฉิงยิ้มเล็กน้อย: "ไม่มีอะไรหรอก ผมได้วางคกลให้ห้องโถงนี้แยกออกจากที่อื่น ไม่ว่าข้างในนี้จะเกิดอะไรขึ้น คนข้างนอกก็ไม่มีทางรู้ได้"

อู๋เป่ย: "โอ้ ทำไมเถ้าแก่ฟางถึงทำเช่นนี้ด้วยล่ะ?"

ฟางซวนเฉิงหัวเราะเยาะ: "เจ้าหนู เลิกแสดงได้แล้ว เอาเงินฉันไปได้มากขนาดนั้น คิดว่าฉันจะปล่อยไปเหรอ?"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว: "เถ้าแก่ฟาง ฉันซื้อหินสวรรค์ของคุณ คุณก็ทำเงินได้ไม่น้อยนี่?"

เขาซื้อหินสวรรค์มากกว่า 400 พันล้านเหรียญ อย่างน้อยฟางซวนเซิงก็ได้เหรียญมังกรศักดิ์สิทธิ์ไปอย่างน้อยหลายหมื่นล้านเหรียญ ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะยังไม่พอใจ!

ฟางซวนเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: "คุณเดิมพันว่าหินสวรรค์จะได้กำไรสองก้อนติดต่อกัน ฉันว่ามีบางอย่างผิดปกติ! บอกมา คุณทำได้ยังไง? หรือว่าหินสวรรค์ที่คุณเลือกล้วนสามารถทำกำไรได้ใช่ไหม? "

สีหน้าของอู๋เป่ยหม่นลง: "เถ้าแก่ฟาง คุณคิดจะปล้นกันดื้อ ๆ อย่างนี้เลยเหรอ?"

ฟางซวนเซิงหัวเราะ: "หึหึ ใช่ ฉันจะปล้นดื้อ ๆ อย่างนี้แหละ!"

หลังจากพูดจบ ก็มีชายสองคนเข้ามาประกบข้าง คนหนึ่งมีกลิ่นอายของปีศาจและอีกคนมีเลือดของเทพ พวกเขาเป็นเผ่าปีศาจและกึ่งเทพ อีกทั้งพละกำลังของเขาก็น่ากลัว

ฟางซวนเฉิงพูดเสียงเย็น: "สองคนนี้เป็นปรมาจารย์ที่ฉันเชิญมา พวกเขาแข็งแกร่งมากพอที่จะฆ่าเซียนจินครึ่งก้าว! คุณชายอู๋ คุณควรให้ร่วมมือดีกว่า ไม่เช่นนั้นฉันจะฆ่าคุณ!"

ฟางซวนเซิงกรีดร้อง: "เอาของของฉันคืนมา!"

หลานซินก้าวไปข้างหน้า ฟันหัวของเขาด้วยดาบ จากนั้นจัดการฟางซวนเซิงออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยแสงดาบ!

หลังจากฆ่าฟางซวนเซิงแล้ว อู๋เป่ยก็พูดว่า: "ศิษย์พี่หญิง แปลงร่างเป็นฟางซวนเซิงแล้วไปจากที่นี่กันเถอะ"

หลังจากนั้นหลานซินใช้พลังเวทย์มนตร์ในการแปลงกายและแกล้งทำเป็นฟางซวนเซิงเพื่อส่งอู๋เป่ยออกไป จากนั้นเขาก็กลับไปที่ห้องของเขาแล้วหลานซินก็แอบหนีออกจากโรงพนันหินอย่างเงียบ ๆ

ในนานทั้งสองก็พบกันนอกเมืองเทียนฉือ หลานซินมีความสุขมาก เธอพูดว่า: "ศิษย์น้อง วันนี้ฉันรู้สึกได้สลัดความคับแค้นที่ใจที่มีมาโดยตลอด ฉันไม่เพียงแต่ทำเงินได้มากมาย แต่ยังฆ่าฟางซวนเซิงได้ด้วย!"

อู๋เป่ย: "ศิษย์พี่หญิง พวกเรากลับไปกันเถอะ นี่ก็เลยเวลามามากแล้ว ตอนเย็นมีงานเลี้ยงด้วย"

หลานซินพยักหน้า เขาและศิษย์พี่หญิงกลับไปยังภูเขาศักดิ์สิทธิ์ที่เพียวเมี่ยวเทียนจุนอยู่

ทันทีที่ทั้งสองกลับมาเพียวเมี่ยวเทียนจุนก็ถามว่า: "ซวนเป่ย หลานซินเจ้าฆ่าใครมางั้นเหรอ?"

หลานซินไม่กล้าปิดบัง เธอจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้เพียวเมี่ยวเทียนจุนฟัง เพียวเมี่ยวเทียนจุนทั้งตกใจทั้งสงสัย: "ซวนเป่ย เจ้าสามารถประเมินมูลค่าของหินสวรรค์ได้เหรอ?"

อู๋เป่ยยิ้มพลางพูดว่า: "ตอบท่านอาจารย์ ทำได้จริง ๆ ครับ"

เพียวเมี่ยวเทียนจุนหัวเราะ: "น่าสนใจนี่"

อู๋เป่ยหยิบขวดยาอายุวัฒนะที่ได้มาจากหินสวรรค์ออกมา หลังจากเปิดมันออก เขาก็พบว่าข้างในเป็นยาอายุวัฒนะสีทองที่มีแปดรูที่ด้านบนและมีเก้ารูที่ด้านล่าง

เมื่อเห็นยาเม็ดนี้ หัวใจของเพียวเมี่ยวเทียนจุนก็สั่นไหว เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ: "นี่เป็นยาอายุวัฒนะอะไรกัน?"

อู๋เป่ยมีสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา: "นี่คือยาอายุวัฒนะต้าหลัวจิน มันน่าจะถูกทำคนจากโลกอื่น หากใช้มันก็น่าจะสามารถเสริมเทียนเต้าของท่านอาจารย์ได้!"