ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1524

เจ้าหน้าที่และทหารที่ลาดตระเวนในเมืองเห็นอู๋เป่ย ต่างตกใจอย่างมาก คนผู้นี้ต้องการบุกเข้าไปในวัง แย่แน่ๆ ทันใดนั้น คนทั้งหมดมาขัดขวางอู๋เป่ยเอาไว้ คนนั้นใช้เชือก คนนี้ใช้สลิง แต่น่าเสียดาย จับอู๋เป่ยไม่อยู่เลยด้วยซ้ำ

“ตุ้มตุ้ม!”

ทุกย่างก้าวที่เขาเหยียบลงพื้น ทั่วทั้งหลงจิงสั่นสะเทือนหนึ่งที แม้แต่องค์รัชทายาทและเจ้าหน้าที่ที่อยู่ในวังก็รู้สึกได้เช่นกัน

ตำหนักใหญ่ของวัง องค์รัชทายาทกำลังหารือเรื่องต่างๆ กับเสนาบดีหลายคน สัมผัสได้ถึงการสั่นสะเทือนของพื้น เขาขมวดคิ้ว ถาม : “เกิดอะไรขึ้น”

มีคนออกไปตรวจสอบทันที ไม่นานเท่าไหร่ สายลับกลับมาอย่างรวดเร็ว พูด : “ฝ่าบาท มีคนบุกเข้ามาในวัง”

หลังจากองค์รัชทายาทได้ยิน ไม่ได้ตกใจอะไร ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ใช่ใครก็สามารถบุกเข้ามาในพระราชวังได้ เขาพูดอย่างไม่แยแส : “ใครกันที่บังอาจเพียงนี้”

สายลับ : “เป็นท่านผู้ฝึกสอนเก่าอู๋เป่ย องค์รักษ์จินอี้เพิ่งจับเขาและนำตัวเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม กำลังสอบปากคำ คิดไม่ถึงเลยว่าคนผู้นี้จะหนีออกจากคุก บอกว่าต้องการมาปรับความคับข้องใจกับองค์รัชทายาท”

องค์รัชทายาทหัวเราะอย่างเย็นชา : “ที่แท้เป็นคนของเว่ยหยวน ไม่ต้องสอบแล้ว ฆ่าทิ้งโดยตรง”

“รับทราบ!” อีกฝ่ายถอยลงไป

หลังจากไม่นาน วังส่งยอดฝีมือออกมาหนึ่งกลุ่ม ออกมาสังหารอู๋เป่ย ท่านกลางยอดฝีมือกลุ่มนี้ มีเซียนเที่ยงแท้สี่คน เซียนเทพแปดคน ถืออาวุธวิเศษยันต์สังหาร แต่ละคนเต็มไปด้วยจิตสังหาร

ในเวลานี้ อู๋เป่ยมาถึงนอกวังแล้ว ประตูพระราชวังหนาอย่างมาก ถูกเขาเตะจนบินออกไป ค่ายกลแสงที่ประตูกะพริบ ค่ายกลใหญ่ทั้งหมดไม่สามารถหยุดเขาได้

“บังอาจ!”

องครักษ์เซียนเที่ยงแท้คนหนึ่งบินออกมา มือขวาแปลงร่างเป็นขนาดเท่าบ้าน ต่อยมาทางอู๋เป่ยอย่างหนักหน่วง

อู๋เป่ยไม่มองเลยด้วยว้ำ ยกมือขึ้นแล้วปล่อยออกไปหนึ่งฝ่ามือ เสียงดังสนั่นหนึ่งที ฟ้าร้องคำราม มือข้างนั้นของเซียนเที่ยงแท้ถูกเขาต่อยบินออกไป อาเจียนเป็นเลือดกลางอากาศ ร่างกายกระตุกอย่างต่อเนื่อง

“องค์รัชทายาท ผมถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม!” เขาตะโกนหนึ่งที แปลงร่างเป็นคนยักษ์สูงหลายพันเมตร ทรงพลังอย่างมาก เดินไปที่หน้าวังทีละก้าว

ในเวลานี้ เซียนเที่ยงแท้และเซียนเทพคนอื่นๆก็ลงมือเช่นกัน ใช้อาวุธวิเศษและยันต์สังหารต่างๆมาต้อนรับอู๋เป่ยทีละคน แต่ล้วนแล้วไม่สามารถทะลวงการป้องกันของอู๋เป่ยได้

“ตุ้มตุ้ม!”

อู๋เป่ยกลับเดินเร็วขึ้นเรื่อยๆ มีคนไปหาองค์รัชทายาททันที : “ฝ่าบาท อู๋เป่ยใกล้จะเข้ามาถึงวังแล้ว ขอให้ฝ่าบาทไปหลบก่อน”

องค์รัชทายาทโกรธอย่างมาก : “มีแต่พวกขยะ พวกเจ้ามียอดฝีมือเยอะขนาดนี้ หยุดคนคนหนึ่งไม่ได้เลยเหรอ”

องครักษ์คนหนึ่งพูดด้วยใบหน้าที่ขมขื่น : “องค์รัชทายาท คนผู้นี้แข็งแกร่งเกินไปแล้ว เกรงว่าจะอยู่ระดับเต้าจวิน พวกเราขัดขวางไม่ได้!”

สีหน้าขององค์รัชทายาทดูแย่อย่างมาก ในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ถึงความเลวร้ายของเรื่องแล้ว พูด : “ข้าเป็นองค์รัชทายาท จะกลัวเขาได้อย่างไร พาเขามาที่วัง!”

“ตุ้มตั้ม!”

ไม่รอให้คนออกไปส่งข่าว อู๋เป่ยก็เหยียบเข้ามาที่พระราชวังใหญ่แล้ว หลังคาพระราชวังพังทลายลงมา ร่างสูงใหญ่ของเขาหดตัวลง ปรากฏตัวต่อหน้าองค์รัชทายาทและเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ

อู๋เป่ยกวาดมองคนกลุ่มนี้หนึ่งที พูด : “ใครคือองค์รัชทายาท”

องค์รัชทายาทลุกเป็นไฟ พูด : “ข้าเอง!”

อู๋เป่ยมองดูองค์รัชทายาทท่านนี้ อายุน้อยอย่างมาก ใบหน้าก็หล่อเหลาเช่นกัน แต่บนใบหน้าโกรธจนลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าโกรธอย่างมากกับการบุกรุกของเขา

อู๋เป่ยพูด : “องค์รัชทายาท ผมทำผิดอะไร ถึงต้องการถอนผมออกจากการทำงาน นอกจากนี้ยังส่งคนไปจับผมด้วย”

องค์รัชทายาทพูดเสียงลึก : “ข้าทำเรื่อง จำเป็นต้องอธิบายให้กับเสนาบดีอย่างพวกเจ้าด้วยหรือ”